توهین به شخص رهبر جمهوری اسلامی عملا تبدیل به بهانه‌ای در دست دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی شده است تا به واسطه آن منتقدان را زندانی کنند و یا آن‌ها را چنان تحت‌فشار قرار دهند که نتوانند به راحتی انتقادات و نقطه‌نظرات خود را بیان کنند.
جدای از نفس خود این اتهام که عامل تضییق آزادی بیان است و در هیچ کشور پیشرفته‌ای که اصول عدالت در آن جاری باشد، توهین به مقامات سیاسی جرم به حساب نمی‌آید، مشکل دیگری که در قبال این مسئله وجود دارد این است که اساسا پیدا نیست مرز توهین به خامنه‌ای کجاست. یعنی چه چیزی و چه حرفی توهین به او محسوب می‌شود و چه حرف و سخنی جزو انتقادات و نه توهین به حساب می‌آید؟
علیرضا نبوی چاشمی از جمله کسانی است که سال‌هاست به چنین اتهامی و اتهامات مشابه در درگیری و کشاکش با دستگاه سرکوب بسر می‌برد. او از سال ۱۳۸۶ که ۴ ماه در زندان سمنان – زادگاه خویش – در زندان بسر برد، تاکنون کم و بیش درگیر روندهای قضایی ناعادلانه است.
علیرضا نبوی در سال ۱۳۹۰ نیز به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به حکم سنگین‌تری محکوم شد و بایستی یک سال زندان و سه سال تبعید از زادگاه خود را تحمل می‌کرد.
پس از گذراندن این حبس و آن تبعید، دستگاه سرکوب دست از سر او برنداشت و در بهمن ۱۳۹۹ شش نفر از عوامل دستگاه سرکوب به خانه پدری‌اش ریختند و ضمن برخورد بسیار بد گوشی تلفن همراه او را ربودند و خود او را نیز بازداشت کردند. خانواده او را دو هفته از وضعیت او بی‌خبر گذاشتند و پس از این مدت بود که او در یک تماس کوتاه صرفا گفت سالم است.
حدود یک ماه در این بازداشت غیرقانونی بود که در نهایت در اسفند ۱۳۹۹ به وثیقه بسیار سنگین دو میلیارد تومانی به قید وثیقه آزاد شد.
در شهریور ۱۴۰۰ بود که از طرف «دادگاه» انقلاب سمنان برای او محکمه‌ای برگزار شد و دو اتهام «توهین به رهبر و بنیانگذار جمهوری اسلامی» و «تبلیغ علیه نظام» به او ابلاغ شد و سر جمع او به ۲۳ ماه حبس تعزیری محکوم شد که با توجه به اعمال ماده ۱۳۴ او بایستی ۱۵ ماه از آن را در حبس می‌گذراند.
درباره مسئله توهین به رهبر لازم به ذکر است که اساسا حتی در چارچوب قوانین موجود جمهوری اسلامی نیز این اتهام با ابهامات و بدخوانی‌های فراوانی روبرو است.
به گفته حقوقدانان صفحه «دادبان» منظور قانونگذار از «توهین» به رهبر، فحش و ناسزا است و اگر این منظور را در نظر بگیریم حتی محتوای تند علیه خامنه‌ای نیز توهین به حساب نمی‌آید. به عنوان نمونه اگر کسی خامنه‌ای را بی‌کفایت یا متهم به فساد معرفی کند به او توهین نکرده است بلکه نظر خود را به صورت انتقادی بیان کرده است.
نکته دیگری که در اینجا تذکر داده می‌شود این است که زمانی این اتهام مصداق جرم پیدا می‌کند که شخص از «توهین‌آمیز» بودن سخن خود آگاهی داشته باشد.