اگرچه رهبر جمهوری اسلامی بیان کرده است در ایران آزادی بیان وجود دارد و هیچ کس نمی‌تواند مدعی باشد که به دلیل اختلاف فکر و بیان مخالف جمهوری اسلامی مورد تحدید و تهدید قرار می‌گیرد ولی واقعیت در ایران کاملا خلاف این را نشان می‌دهد.
عماد جعفری‌پور از جمله کسانی است که دقیقا به عللی که مستقیم به خود خامنه‌ای مربوط می‌شد و در واقع اتهامات او محسوب می‌شدند، به حبس چندین ساله محکوم شد. این شهروند اهل کرج ابتدا در بهمن ۱۳۹۷ در هشتگرد کرج بازداشت شد. برای او قرار کفالت صادر شد و در نهایت به پرداخت دو میلیون تومان جریمه و جزای نقدی محکوم شد.
ولی گویا کارگزاران اطلاعاتی جمهوری اسلامی این اندازه ظلم را بر عماد جعفری‌پور کافی نمی‌دانستند و او را دگرباره در شهریور ۱۳۹۹ به به محکمه انقلاب کرج احضار کردند و در این محکمه، او بابت اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبری»، «توهین به مقدسات و انبیا» و «توهین به خمینی» به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شد و در محکمه تجدیدنظر، به او خبر دادند که این ۱۲ سال به پنج سال کاهش پیدا کرده است.
تصور آن در دنیای آزاد و متمدن امروز مشکل است که یک شهروند بابت بیان نظرات خود بایستی ۵ سال را در زندان بگذراند. این اندازه حبس و زندان در دنیای متمدن مجازات کسانی است که امنیت عمومی را مختل کرده باشند. زندانی که پنج سال از عمر او را بر باد خواهد داد و او قادر نخواهد بود هیچ دستاورد و پیشرفت خاص فردی را برای خود مترتب و قابل امکان ببیند.
عماد جعفری‌پور متولد ۱۳۵۹ در شهر رامهرمز در استان خوزستان است. او هم‌اکنون نیز در صفحه اینستاگرام خود فعال است. از جمله کتاب‌هایی که او نوشته بود کتابی بود به نام «من شهروند کشور زمینم» که در جمهوری اسلامی اجازه انتشار نیافت و در خارج از کشور منتشر شد.
عماد جعفری‌پور از جمله به اتهام «توهین به رهبری» به ۵ سال حبس محکوم شده است
عماد جعفری‌پور در حالی به زندان محکوم شده است که حتی رسانه‌های درون کشور نیز اذعان دارند که او نویسنده‌ای است که به صلح و شادمانی می‌اندیشد. این معرفی‌ای است که در یکی از رسانه‌های داخلی پیرامون این کتاب منتشر شد: «کتابی ۲۰ جلدی و ۲ زبانه که به جهان، صلح و شادمانی درونی با دید جدید فلسفی – اجتماعی می‌نگرد. نویسنده این کتاب، اما یک شهروند خوش ذوق رامهرمزی و ساکن این شهر است؛ شهری در خوزستان با بناهایی از دوران “هرمز” پادشاه ساسانی.»
عماد جعفری‌پور چرا بایستی به زندان محکوم شود در حالی که به صلح می‌اندیشد؟ این پرسش البته برای یک ذهنیت سالم و نرمال پرسشی مشروع است ولی برای رژیم سیاسی همچون جمهوری اسلامی که به تعبیر برخی از تحلیلگران یک رژیم بحران‌زی است، نه تنها پرسشی مشروع نیست بلکه تردید در آن نامشروع است. رفتار جمهوری اسلامی در رابطه با کشورهای منطقه و دنیا نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی در تنش بهتر می‌تواند به حیات خود تداوم بخشد و از این‌رو، برخورد با کسانی که از صلح سخن می‌گویند، از قضا با منطق زیست این نظام سیاسی، تناسب و همخوانی بسیار بیش‌تری دارد.