«غربیها در این کشور ساواک را راه انداختند [بهعنوان] وسیلهای برای سرکوب عجیبوغریب هر فکر مخالف! من یکوقتی گفتم؛ یک نفر با من همزندان بود در قزلقلعه، جرمش این بود که در تقویم بغلیاش یک شعر خیلی چرند – یعنی واقعاً از لحاظ شعری سطح پایین – [نوشته بود]؛ شعرش این بود: همه برگویید از برنا و پیر / لعنةالله رضاشاه کبیر. این را به شش ماه زندان محکوم کردند! برای خاطر همین شعر غلطِ چرند؛ ازاینقبیل الیماشاءالله.»
این سخنی از خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی در تابستان ۱۳۹۵ است. او در این سخنرانی از اینکه یک تن به علت توهین به شاه کشور به شش ماه زندان محکوم شده بود ابراز شگفتی میکند و آن را «نهایت اختناق» توصیف میکند.
اگرچه از میزان وثاقت روایت مورد اشاره خامنهای مطمئن نیستیم ولی دستکم میتوانیم این را به شهادت اسناد آشکار بگوییم که بسیاری از ایرانیان در دوره خود خامنهای به اتهام «توهین به رهبری» به ماهها زندان محکوم شدهاند.
این اتهام به صورت کاملا مشخص در قانون مجازات اسلامی تعریف شده است و صرفا مسئلهای نیست که بنا بر تشخیص و میل حامیان قضایی خامنهای علیه چند فعال سیاسی اعمال شده باشد؛ بلکه در قانون مجازات اسلامی برای آن بند قانونی تنظیم شده است.
در ماده ۵۱۴ قانون مجازات اسلامی عینا چنین آمده است: «هر کس به حضرت امام خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی رضوانا… علیه و مقام معظم رهبری به نحوی از انحاء اهانت نماید به حبس از شش ماه تا دو سال محکوم خواهد شد.»
حامیان قضایی جمهوری اسلامی نیز تلاش میکنند برای این اتهام آبروی حقوقی دستوپا کنند. از جمله در «مرکز مشاوره حقوقی دینا» آمده است: «در کشور ما مقام رهبری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تصویب قانون اساسی ایجاد شد. … این مقام هم در قانون و هم در عرف از اهمیت و جایگاه ویژهای برخوردار است و احترام به آن همواره از آداب مردم ایران بوده است و حفظ حرمت ایشان، برای مردم بسیار مهم است. از این رو قانونگذار با در نظر گرفتن قوانین در این زمینه در صدد بودند تا مانع از هتک حرمت این مقام شود تا در این بین افراد دستنشانده و اغفالشده بدانند توهین به مقام رهبری با عواقب قانونی رو به رو خواهد بود»!
نکته جالبتوجه در ماده قانونی مورد اشاره قیدی است که در آن نهاده شده است؛ «به نحوی از انحاء…». یعنی اگر فرد حتی در قالب طنز نیز با خمینی و خامنهای شوخی کند باز این مشمول اتهام «توهین به رهبری» میشود و چون این «جرم» حالت تعزیری دارد (یعنی قابل تعلیق نیست)، به محض اثبات اتهام، حکم – در اینجا حبس – بایستی بر فرد متهم جاری شود. این نکتهای است که حامیان خامنهای در همان سایت مورد اشاره در بالا نیز تایید میکنند.
این قانون به شدت درباره افراد اعمال میشود و حتی فراتر از مجازات مورد اشاره در قانون مجازات اسلامی نیز پیاده میشود، اگر نیروهای قضایی جمهوری اسلامی لازم تشخیص بدهند. به عنوان مثال میتوان به نمونه «مهدی فراحی شاندیز» اشاره کرد؛ یک دبیر دبیرستان که اگرچه پیشینه بازداشت به علل سیاسی داشت، از سال ۱۳۹۰ مشخصا به علت توهین به خامنهای بازداشت شده است و به علت اینکه «شعار مرگ بر خامنهای» را چندین بار در زندان و دادگاه تکرار کرده است، پروندههایی به علت «تکرار جرم» علیه او تشکیل شد و او دستکم به اتهام سه بار توهین به رهبری به ۹ سال زندان محکوم شد.
یکی از منابع آگاه و آشنا به وضعیت مهدی فراحی شاندیز که پیش از این با کمپین بینالمللی حقوق بشر درباره وضعیت قضایی او گفتوگو کرده بود، از مسئله اتهام توهین به رهبری توسط مهدی فراحی شاندیز چنین گزارش میدهد: «در اردیبهشت ۱۳۹۰ دادگاه تشکیل شد، قاضی مقیسه ۳ نفر از دربانهای دادگاه انقلاب را احضار کرد و آنها شهادت دادند که مهدی شعار مرگ بر خامنهای داده و در خرداد ۱۳۹۰ حکم سه سال حبس صادر شد، این حکم در مرحله تجدیدنظر هم تایید شد و در ۱۲ دی ماه ۱۳۹۰ اجرا شد و مهدی را به زندان اوین و بند ۳۵۰ بردند. … مهدی را بعد از مدتی از بند ۳۵۰ به بند هشت زندان اوین فرستادند، آنجا به بهانههای مختلف به انفرادی منتقل میشد و کتکش زده بودند، در همین حین حفاظت اطلاعات زندان اوین، باز به دلیل شعار مرگ بر خامنهای دو پرونده دیگر علیه او تشکیل داد.»
از شخص خامنهای و حامیان قضایی-حقوقی ماده قانونی ۵۱۴ در قانون مجازات اسلامی بایستی پرسید، اگر زندانیشدن به اتهام توهین به رضاشاه شگفتآور است زندانیشدن به اتهام توهین به خمینی و خامنهای چگونه قابل توجیه است؟