کازرون از ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ دور جدیدی از ناآرامی ها را تجربه کرد. مردم معترض به طرح تقسیم شهرستان کازرون به خیابان آمدند واز جمله شعار دادند: «غزه حمایت میشه / کازرون خیانت میشه». اما این دور جدید از ناآرامی ها با برخورد شدید نیروهای انتظامی- امنیتی مواجه شد. به گفته منابع محلی، دست کم سه تن از معترضان جان خود را از دست دادند و بیش از ۱۰ تن زخمی شدند و ده ها تن بازداشت شدند. استاندار فارس جان باختن یک تن از معترضان را تایید کرده است. مردم معترض در شب ۲۶ اردیبهشت در واکنش به برخورد شدید نیروهای امنیتی – انتظامی، ساختمان پلیس امنیت این شهر را به آتش کشیدند.

تصویری از تظاهرات کازرونی ها در مرکز شهر در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷

اما کازرونی ها دقیقا به چه اعتراض می کنند؟

همانطور که در بالا آمد، اهالی کازرون به دو تکه شدن شهرستان خود معترض هستند. کازرونی ها مدعی هستند که می توانند حتی مرکزیت استانی جدید به نام «فارس غربی» را عهده دار باشند. اما طرح تقسیم این شهرستان کاملا بر خلاف این خواسته قدیمی است و حتی می تواند این ایده را به محاق ببرد. «حسین رضازاده» – نماینده این شهر در مجلس شورای اسلامی – طرح تقسیم این شهرستان را ارائه داد. او از شهرستان جدیدی به نام «کوه چنار» سخن گفت. نماینده ای که کازرونی ها او را «خائن» می خوانند و در طرد او تا جایی پیش رفتند که طی نامه ای به «علی لاریجانی» – رییس مجلس شورای اسلامی – خواستار آن شدند که او برجای رضازاده و به صورت نیابتی، نمایندگی این شهر را بپذیرد.

معترضان به طرح تقسیم کازرون می گویند که حسین رضازاده خود از همان منطقه ای می آید که اکنون بحث شهرستان شدن آن مطرح است. رضازاده متولد شهر «قائمیه» است. شهر کوچکی که در طرح تقسیم کازرون، جدای از کازرون و در شهرستان جدید قرار می گرفت. آن ها بر آن هستند که این طرح امکانات محدود کازرون را به بهای بهبود شرایط شهرستان جدید، محدودتر می کند. «حسین قاضیان» – جامعه شناس – نیز یک ماه پیش در تحلیل اعتراضات کازرون گفته بود: «برخی جابجایی ها هویت های محلی را بر هم می زند و منابع محلی را نیز بر هم می زند و این مساله مقاومت هایی را موجب می شود».

تصویری از حسین رضازاده – نماینده کازرون در مجلس شورای اسلامی – که مورد نفرت کازرونی هاست

اما اعتراض کازرونی ها را صرفا نمی توان در طرح تقسیم این شهرستان شناسایی کرد. این گفته «بهرام پارسایی نژاد» – نماینده شیراز در مجلس شورای اسلامی – است که در فروردین ۱۳۹۷ و در بحبوحه اعتراضات فراگیر کازرونی ها در گفتگو با وبسایت «ایلنا» گفته بود: «معتقدم عامل اصلی این ناآرامی‌ها همان اعتراضاتی است که به طور کلی در بخش‌های دیگر جامعه هم می‌بینیم و شاهدیم که مردم نسبت به وضعیت معیشتی و اقتصادی و همچنین اوضاع اشتغال اعتراض دارند و به نظر می‌رسد مردم سعی می‌کنند با اتکا به این بهانه‌ها صدای خود را به گوش مسئولان برسانند و امیدوارم مسئولان این صدای مردم را بشنوند».

سخن پارسایی نژاد زمانی مستند می شود که توجه کنیم طبق یک تحقیق دانشگاهی از کازرون به عنوان یکی از توسعه نیافته ترین شهرهای استان فارس نام برده می شود. یعنی این شهرستان از نظر شاخص‌های بهداشتی، آموزشی، فرهنگی و خدمات شهری با کسب امتیاز ۲۵ در پائین‌ترین رده قرار گرفته است.

تحقیقی دانشگاهی که کازرون را جزو شهرهای توسعه نیافته استان فارس قرار می دهد

نکته جالب توجه در اعتراضات مردم کازرون این است که علی رغم اینکه این اعتراض، «غیرسیاسی» جلوه می کند، اما تندترین شعارهای سیاسی در آن سر داده می شود. در اواخر فروردین ۱۳۹۷ که اعتراضات مردم کازرون رنگ حضور در خیابان به خود گرفته بود آن ها شعارهایی چون «وای به روزی که مسلح شویم» را سر دادند و از عزم جزم خود برای ایستادگی بر سر اعتراض خود گفتند. در تظاهرات دو روز اخیر نیز شعاری که به موضوع غزه ارجاع می داد و فلسطین محوری حکومت جمهوری اسلامی را زیر سوال می برد شعاری جالب توجه بود. اما شاید یکی از جالب توجه ترین جنبه های این اعتراض زمانی بود که معترضان در ۳۱ فروردین نماز جمعه این شهر را تسخیر کردند و شعار دادند: «دشمن ما همینجاست / دروغ میگن آمریکاست».

اگرچه وزارت کشور در ۲۷ اردیبهشت از توقف طرح تقسیم شهرستان کازرون خبر داد، اما پرسش اصلی ورای همه مباحث بالا در اینجاست که چرا یک اعتراض مدنی و مسالمت آمیز باید به خاک و خون کشیده شود؟ «حسن روحانی» در بهمن ۹۶ ادعا کرده بود: «در ناآرامی‌های دی‌ماه به پلیس دستور دادیم بدون اسلحه وارد خیابان شود و وقتی این را برای رئیس جمهور فرانسه گفتیم تعجب کرد که چرا این موضوع اعلام نمی‌شود و پلیس بدون سلاح به خیابان آمد و آرامش را برقرار کرد». اگرچه این ادعا یک دروغ است و به گفته خود منابع حکومتی، در ناآرامی های دی ماه نزدیک به ۳۰ شهروند جان خود را از دست دادند، اما آقای روحانی می تواند به این پرسش پاسخ دهد که اگر جمهوری اسلامی بنا به ادعای خود توانست تظاهرات سراسری دی ماه را بدون اسلحه اداره کند، پس چرا در کازرون، اعتراض مسالمت آمیز مردم را به خون کشید؟

 اعتراضات کازرون با خشونت نیروهای امنیتی – انتظامی به خون کشیده شد