در اردیبهشت ۱۴۰۱ بود که خبر بازداشت دگرباره کیوان مهتدی رسید؛ این بار همراه با آنیشا اسداللهی. کانون نویسندگان ایران بلافاصله بیانیه داد و در بیانیه خود به این نکته اشاره کرد که کیوان مهتدی که نویسنده و مترجم نیز هست، در استوری اینستاگرام خود فیلم کوتاهی را از لحظه حضور نیروهای دستگاه سرکوب در نزدیکی منزل خانه‌اش منتشر کرد.
کانون نویسندگان با اشاره به سابقه بازداشت در جریان اعتراض‌های سندیکایی و کارگری در سال ۹۷ و ۹۸، «مسئولیت هر گزندی به سلامت» کیوان مهتدی و نیز آنیشا اسداللهی را متوجه «نهادهای امنیتی حکومت و قوه قضاییه» دانسته بود.
کیوان مهتدی که فعالی چپ‌گرا است، سال ۱۳۸۴ وارد دانشگاه صنعتی شریف شده و فارغ‌التحصیل مهندسی مواد است و فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی خود را از همان زمان دانشگاه و با انتشار نشریه‌های انتقادی آغاز کرده بود.
در راستای سناریوسازی‌های معمول دستگاه سرکوب برای بازداشت‌شدگان سیاسی، قرارگاه سایبری عمار برای دیگر بازداشت‌شده یعنی آنیشا اسداللهی، سناریویی دست‌وپا کرد و او را همراه با «رضا شهابی»، کسانی دانست که در جهت «همکاری و ارتباط با گروهی در جهت براندازی نظام» فعالیت می‌کنند و با «سسیل کولر، عضو فدراسیون آموزش و فرهنگ نیروی کار فرانسه و همسر او که با ویزای گردشگری به ایران وارد شده و در بازداشت این ارگان امنیتی به سر می‌برند در ارتباط بوده و در تلاش برای براندازی نظام با یکدیگر همکاری می‌کردند». این قرارگاه که خود یکی از اجزای دستگاه سرکوب است این دو فعال را همچنین متهم کرد که در جهت «تشکیل هسته ضد امنیتی با هدف تحریک کارگران، معلمان و مردم برای ایجاد آشوب» فعالیت می‌کردند.
بدیهی بود که از آن‌جا که کیوان مهتدی نیز همراه با آنیشا اسداللهی بازداشت شده بود این سناریوسازی‌ها او را نیز در بر می‌گرفت. به‌ویژه اگر به یاد بیاوریم کیوان مهتدی در سال‌های ۹۷ و ۹۸ همراه با رضا شهابی نیز بود و در این سناریو از رضا شهابی نیز نام برده شده بود.
این پرونده ولی همچون بسیاری از دیگر پرونده‌های «قضایی» در جمهوری اسلامی دچار اشکالات حقوقی گوناگونی بود؛ حتی در چارچوب حقوق مندرج در قوانین جمهوری اسلامی. بر همین اساس بود که امیر رئیسیان، وکیل رضا شهابی، آنوشا اسداللهی و کیوان مهتدی، در گفت‌وگویی با روزنامه شرق افشا کرد که شعبه دوم بازپرسی دادسرای امنیت، این پرونده را به جرایم امنیتی ارتباط داده است. او همچنین به شدت از انتشار تصاویر موکلان خود انتقاد کرد و گفت: «کدام مرجع ذی‌صلاحی با چه اجازه‌ای تصاویر موکلان بنده و سایر بازداشتی‌ها را انتشار داده‌اند؛ بنا بر ماده ۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری، انتشار تصویر متهم در این مرحله برای رسانه‌ها و مراجع انتظامی و حتی قضائی ممنوع است.»
تصویری از کیوان مهتدی و آنیشا اسداللهی که همراه او بازداشت شد
در پی تداوم بازداشت کیوان مهتدی و دیگر بازداشت‌شدگان بود که در اوایل خرداد ۱۴۰۱ کانون نویسندگان در راستای عمل به وظایف صنفی خود دگرباره بیانیه داد و از تداوم بازداشت کیوان مهتدی به شدت انتقاد کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «بر کسی پوشیده نیست که این قسم پرونده‌سازی‌ها تا کنون تنها برای فریب افکار عمومی، مهیا کردن بستر اعتراف‌گیری‌های اجباری و تولید مستندهای جعلی، صدور حکم‌های درازمدت و ارعاب و سرکوب دیگر فعالان به کار گرفته شده است. تکرار این روند و جرم‌انگاری مسائلی چون ارتباط با نهادهای همسو و نسبت دادن صداهای آزادی‌خواه و حق‌طلب به “منشأ خارجی” خبر از موج جدید سرکوب فعالان صنفی و سیاسی و تنگ‌تر کردن عرصه فعالیت آنان می‌دهد.»
کیوان مهتدی عمیقا فعالیت‌های نظری خود را با فعالیت‌های میدانی خود در هم آمیخته بود. او – همان‌طور که اشاره شد – در نگارش و ترجمه نیز فعال بود و بخش قابل توجهی از نوشته‌های او را می‌توان در این‌جا در وبسایت «میدان» یافت.
کیوان مهتدی در سال ۱۳۹۹ در گفتگو با نشریه دانشجویی «داد» درباره بازداشت فعالان دانشجویی گفته بود: «اخیرا برای دو نفر از دانشجویان دانشگاه شریف پرونده‌سازی صورت گرفته و حکمی بدون هیچ دادگاهی اعلام شده و در فضای عمومی در حال پخش‌شدن است. هم‌کلاسی‌های این دو نفر، هم‌دانشگاهی‌ها و هم‌سرنوشت‌ها! بدانیم که اگر امروز سکوت کنیم، آینده ممکن است همین اتفاق برای ما نیز رخ دهد. حالا این‌ها ممکن است شعار به نظر بیاید اما امیدوارم به هر طریق ممکن، با این شکل از پرونده‌سازی مقابله شود.»
او درست دیده بود. کیوان مهتدی به درستی گفته بود اگر مقابل بازداشت فعالان مدنی سکوت کنیم ممکن است همین اتفاق برای ما هم بیفتد. او اکنون در بازداشت به سر می‌برد و نبایستی مقابل بازداشت او و سناریوسازی‌های امنیتی درباره او سکوت کرد.