صبا سفیدی از شهروندان بهایی تهران است. او در دی‌ماه ۱۴۰۰ بازداشت شد و در زمان نگارش این گزارش، بهمن ۱۴۰۰، نیز در بازداشت به سر می‌برد.
اگرچه طبق روال معمول دستگاه سرکوب در ایران از چرایی این بازداشت به خانواده این شهروند بهایی توضیحی داده نشده است ولی می‌توان حدس زد چرا خانم سفیدی بازداشت شده است؛ او یک بهایی است. در جمهوری اسلامی شهروند بهایی بودن، یک اتهام بالقوه است. اتهامی بالقوه که می‌تواند هر لحظه به بهانه‌ای برای بازداشت تبدیل شود.
به گفته نهادهای حقوق بشری همچون هرانا، خانم سفیدی در ۲۱ دی ماه در شعبه ۲ بازپرسی «دادسرای» زندان اوین بازداشت شد و از آن زمان تا کنون صرفا چند تماس کوتاه با خانواده خود برقرار کرده است.
در احضاریه‌ای که برای خانم سفیدی صادر شده بود نیز هیچ توضیحی درباره اتهامات او نیامده بود. ماموران دستگاه سرکوب بار نخست در اوایل مهرماه ۱۴۰۰ بود که به منزل صبا سفیدی هجوم آوردند و تلفن همراه و لپ‌تاپ او را ضبط کردند.
اکنون که سخن درباره بازداشت یک بهایی است، خوب است این را یادآوری کنیم که اساسا هدف جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب اسلامی، آزار سیستماتیک شهروندان بهایی بوده است.
آزار سیستماتیک شهروندان بهایی از ابتدای انقلاب اسلامی آغاز شد
بالاترین مقامات جمهوری اسلامی همیشه تلاش کرده‌اند شهروندان بهایی را از حالت شهروندانی صاحب حق و حقوق خارج کرده و آنان را در یک وضعیت ویژه قرار دهند؛ وضعیت ویژه امنیتی که باورمندان به آیین بهایی را همیشه در مظان اتهام قرار می‌دهد.
به عنوان نمونه می‌توان به ادعای علی‌اکبر ولایتی اشاره کرد که در گفتگویی در سال ۱۳۹۴ شهروندان بهایی را «جاسوس اسراییل» معرفی کرده بود. علی‌اکبر ولایتی صاحب بالاترین مقامات در جمهوری اسلامی بوده و اکنون نیز مشاور خامنه‌ای – رهبر جمهوری اسلامی – است. این گفتگو با ولایتی در وبسایت خامنه‌ای نیز منعکس شده بود.
ولایتی که سال‌ها وزیر خارجه جمهوری اسلامی نیز بود در بخشی از این گفتگو گفته بود: «می‌گویند چرا شما به بهایی‌ها آزادی نمی‌دهید؟ آزادی به بهایی‌ها یعنی این‌که آن‌ها را آزاد بگذاریم تا بتوانند برای رژیم صهیونیستی جاسوسی کنند.»
حتی خمینی هنگامی که با دولت پادشاهی به نزاع برخاست، محمدرضا شاه را تحت‌تاثیر بهایی‌ها دانست و در سخنرانی‌ای در مخالفت با اعطای حق رای به زنان گفته بود: ««تساوی حقوق زن و مرد، رأی عبدالبهاء است؛ آقایان از او تبعیت می‌کنند. آقای شاه هم نفهمیده می‌رود بالای آن‌جا، می‌گوید: تساوی حقوق زن و مرد. آقا! این را به تو تزریق کردند که بگویند بهایی هستی.»
بدیهی است با چنین نگاه عمیقا نفرت‌پراکنانه و تبعیض‌آمیزی که بالاترین مقامات جمهوری اسلامی به بهائیان دارند – چنان‌که آیین بهایی در قانون جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته نشده است – بهائیان نتوانند به حداقلی‌ترین حقوق خود دست پیدا کنند، و بلکه همیشه در معرض بازداشت و آزار از سوی دستگاه سرکوب باشند.