زوم: حافظه کوتاه و فجایع پی در پی

در روزهای آغازین سال ۱۳۹۸ وقوع سیل در بسیاری از شهرهای ایران، به جان و مال مردم آسیب زیادی زد. مسئولانِ غایب، بعد از چند روز سکوت، بدون هیچ طرح و برنامه‌ای، فقط برای موعظه، شعار، عکس‌گرفتن و تبلیغات به مناطق سیل‌زده رفتند. هرچند افکار عمومی به‌شدت تحت تاثیر این فاجعه قرار گرفته است، طوفان خبری سیل هم به‌آرامی در حال فروکش‌کردن است. بنا به تجربه، تنها چیزی که باقی می‌ماند، مردم آسیب‌دیده و مواجهه با کوهی از مشکلات است که باید در آینده با آن کنار بیایند. در سال ١٣٦٦ سیل شدیدی از طرف دربند و گلاب‌دره به طرف تهران جاری شد. سدی که جهاد سازندگی ساخته بود شکست و صدها تُن گل‌ولای و سنگ به سمت میدان تجریش جاری شد. این سیل ٣٠٠ کشته و خسارات مالی زیادی به جا گذاشت. با گذشت بیش از ٣٠ سال از این واقعه، نه تنها تدبیری برای جلوگیری از سیل و ایجاد امنیت در این منطقه اندیشیده نشده؛ بلکه برعکس، راه برای وقوع فاجعه و به‌باراومدن آسیب‌های بیش‌تر، هموارتر شده. طی این ۳۰ سال تراکم ساخت‌وسازهای غیرمهندسی و تخریب طبیعت، به طرز وحشتناکی رو به افزایش بوده.