«من فکر میکنم اگر انسان نسبت به نابهسامانیها واکنش نشان ندهد؛ دیگر شعورش به چه کار او میآید؟ مردم ایران در تعارض با حکومتاند و رنج میبرند و دارم شرایط اسفبار جامعه و ورشکستگی کامل اقتصادی را میبینم. عدم امنیت در اوضاع و احوال فرهنگی و اجتماعی آزارم میدهد و همه اینها مرا وا میدارد تا پا در عرصه عمل بگذارم. من فکر میکنم ایران ودیعه ماست و ما شهروندان این کشوریم و مفاهیمی مثل عدالت و برابری، انسان را وامیدارد به مقاومت. هرچند که تاوانش دشوار باشد.»
این سخنان شجاعانه و مسئولانه «سیاوش امامی» است؛ شهروند آملی که متولد ۱۳۶۹ است و اکنون چندین سال است با دستگاه سرکوب درگیر است. دستگاه سرکوبی که این فعال جوان را بازداشت و زندانی کرده است و حتی از او اعتراف اجباری نیز گرفته است.
سیاوش امامی که یک فعال مازندرانی است در خرداد ۱۴۰۰ بود که توسط اداره اطلاعات شهرستان نور در استان مازندران بازداشت شد. بازداشت او به طرز وحشتناکی صورت گرفت. یکی از آشنایان او درباره نوع بازداشت سیاوش امامی به هرانا گفته بود: «ساعت ۸ صبح، ۷ تن از نیروهای امنیتی به منزل پدری سیاوش امامی رفته و با ایجاد رعب و وحشت پس از تفتیش منزل و ضبط برخی لوازم شخصی، سیاوش را بازداشت کردند. در جریان این اقدام نیروهای امنیتی، خواهر سیاوش امامی دچار شوک عصبی شده و به بیمارستان منتقل شد.»
خود سیاوش امامی نیز بعدا در گفتگویی درباره نوع بازداشت خود گفته بود: «ساعت هفتونیم صبح روز ۲۵خرداد، هفت نیروی امنیتی به خانه پدرم در آمل هجوم آوردند و با رعب و وحشت و ایجاد سروصدا، مرا با خودشان بردند. هجومشان بیشتر به یک جنگ خیابانی شبیه بود. ساعات اولیه صبح بود و خانواده من وامانده بودند. خواهرم که شاهد ماجرا بود، بعد از آن واقعه دچار شوک شد و چهار بار او را به دکتر برده بودند. … مادرم هم همان روز رگ عصب چشمش دچار پارگی شد، طوری که چشم چپش پر از خون بود. نحوه دستگیری بسیار شدید بود.»
در آن زمان، خبرگزاریهای حقوق بشری بازداشت او را به علت «برخی فعالیتهای او در شبکههای اجتماعی در خصوص تحریم انتخابات در شهرستانهای نور و آمل» دانستند. او خود نیز تایید میکنند که از جمله به علت امضای بیانیه تحریم انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بازداشت شده بود.
سیاوش امامی برای بازجویی به ساری منتقل شد و در بازداشتگاه اطلاعات این شهر روزهای بسیار سختی را گذارند. به گفته خود او سلول او بسیار نمور و بیهوا بود و او که مشکل تنفسی داشت مجبور بود سرش را به شیار در بچسباند تا بتواند نفس بکشد. بازجوییها از پیش از اذان صبح آغاز میشد و تا ساعتها ادامه مییافت. در روز دهم بود که برای اینکه بتوانند از او به راحتی اعتراف بگیرند آمپولی ناشناخته به او تزریق میکنند به گونهای که او احساس میکند اختیار زبان خود را ندارد.
خود سیاوش امامی تاکید میکند که به دروغ به او گفتند که این آمپول ضدحساسیت و ضدآلرژی است و خودشان نیز آن آمپول را میزنند. سیاوش امامی درباره تاثیر آن آمپول میگوید: «ساعت ۹ صبح آمپول را زدند و من احساس کردم فک و زبانم کرخت شده، انگار سنگ آسیابی روی زبانم گذاشته یا مرا از بلندی به ته دره میانداختند. حالم عادی نبود و گیج و منگ شده بودم؛ اما همان روز، ساعت چهار عصر مرا با همان وضعیت برای اعتراف جلوی دوربین بردند. یادم میآید که هرچه بازجو میگفت بیمقاومت تکرار میکردم. به خاطر لکنت زبان شدید بعد از آن آمپول، دایما ویدیو را کات میکردند. من واقعا نمیدانم چه آمپولی بود و چه کیفیتی داشته. فقط میدانم روزهای متوالی درگیر عوارضش بودم.»
سیاوش امامی همراه با آرش صادقی سر آرامگاه اکبر محمدی
در بازجوییها اتهامات کذایی متفاوتی به سیاوش امامی بستند از جمله حمایت از گروههای تروریستی. به عنوان نمونه او را متهم کردند که از گروه تروریستی پژاک حمایت میکند به صرف اینکه او نسبت به اعدام فرزاد کمانگر یا زانیار و لقمان مرادی در فضای مجازی واکنش نشان داده بود. به صرف حمایت از خیزشهای ملت ایران در دی ۹۶ و آبان ۹۸ نیز او را متهم کردند که با گروه مجاهدین خلق در ارتباط است.
سیاوش امامی درباره روند «دادگاه» خود میگوید قاضی چنان «بیسواد» و «بیاطلاع» بود که رو به او میکند و میگوید: «من این چیزها را نمیفهمم، فقط ملاکم اظهارات بازجو است؛ اما یک سوال از تو دارم. تو چقدر وقت داشتی که با پنج تا از این گروهکهای معاند، همزمان ارتباط گرفته بودی؟ آقای قاضی “تشویش اذهان عمومی” یا “شرکت در اغتشاشات” را یک گروهک فرض کرده بود.»
این «قاضی» به گفته خبرگزاری هرانا «مرتضی مهدوی» نام داشت. «دادگاه» سیاوش امامی در ۱۵ تیر برگزار شد و حکم او در اوایل مرداد ۱۴۰۰ صادر شد و سیاوش امامی به ۳ ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم شد. او که شاعر نیز است و تمایلات ادبی پررنگی نیز دارد دگرباره در سهشنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۱ بازداشت شد.
سیاوش امامی اهل روستای جوربند چمستان مازندران است. از بنیانگذاران جبهه متحد دانشجویی نیز بوده است. او سه سال پیش در گفتوگویی با تلویزیون ایراناینترنشنال درباره این جبهه سخنرانی کرد و تاکید کرد اصلاح یا انقلاب از دانشگاه آغاز میشود و تحولات بزرگ در جامعه با حرکت نخبگان و همراهی مردم رقم میخورد.
اگرچه سیاوش امامی در بازداشت سال ۱۴۰۰ دادگاهی شد ولی واقعیت این است بازداشتهای کوتاه او از سال ۱۳۹۶ آغاز شده بود و چندینبار، هر بار به مدت چند شب در اداره اطلاعات شهرستان نور بازداشت بود ولی این بازداشت ۱۴۰۰ و تلاش او برای تحریم انتخابات ریاست جمهوری بود که او را به «دادگاه» کشاند و حبس را بر او تحمیل کرد.