خانه‌دار بود و مثل بسیاری از خانواده‌های دیگر او و خانواده‌اش نیز با مشکلات مالی روبه‌رو بودند. پانصد هزار تومان را کنار گذاشت تا با تولید انواع ترشی‌جات اقتصاد خانواده را بهبود بخشد. حالا نه تنها اوضاع مالی خانواده را سر و سامان داده که برای شش نفر دیگر هم شغل ایجاد کرده و همینطور به چهار کشور دنیا هم محصولاتش را صادر می‌کند. می‌گوید که صبح‌ها سر کار می‌رفته و ظهر‌ها استراحت می‌کرده و عصر‌ها دنبال مشتری در مغازه‌ها می‌گشته است اما هیچ وقت نا‌امید نشد.
نامش زهرا هما است، در کرمان زندگی می‌کند و درباره زندگی‌اش اینگونه توضیح می‌دهد: چرخ زندگیمان به کندی می‌چرخید و مشکلات مالی داشتیم هرچند معلم کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کرمان بودم. بچه‌هایم که بزرگ‌تر شده بودند سطح توقعاتشان از زندگی بالا‌تر رفته بود و برای همین به تولید محصولات خانگی روی آوردیم. ۵۰۰ هزار تومان جمع کردم و تولید ترشی در خانه را شروع کردم. متوجه شدم که با این کارهای خانگی زندگیمان از نظر مالی بهتر می‌شود و استرس کمتری به ما وارد خواهد شد. خوبی کار در خانه این بود که دیگر خبری از اجاره و پول ودیعه مغازه و هزینه‌های آب و برق تجاری نبود.»
اوایل همه کار بر عهده خودش بود اما همسرش که بازنشسته می‌شود در فروش ترشی‌ها به کمکش می‌آید و به مرور زمان کارشان رونق می‌گیرد: «من که با بچه‌هایم و همسرم کار را پیش بردیم به مرور مشتری‌های خوبی پیدا کردیم و برای همین توانستیم بعد از مدتی برای ۶ نفر دیگر اشتغال‌زایی کنیم.» محصولاتشان شامل چاشنی ۲۵ گیاه، ترشی گوجه، ترشی بادمجان با ۸ گیاه، ترشی بندری با ۱۷ گیاه، مربای توت فرنگی و کیوی، قاووت نخود نارگیل و قاووت چهل گیاه و قاووت رژیمی است و آن‌ها را با اسم تجاری «کرمان بانو» در بازارهای مصرف می‌فروشد. می‌گوید که درآمد خالصش معمولا ماهی ۳ میلیون تومان است. مشتری‌هایش معتقدند که این محصولات چون در خانه تولید می‌شود، بیشتر می‌توانند به سلامت آن‌ها اعتماد کنند.
ترشی، انبه و قاووت را به چهار کشور آمریکا، امارات، عربستان و عراق صادر می‌کند و مشتری خارجی هم دارد. یکی از ابتکار‌هایش آن بود کهکه ریشه کاسنی و قاووت را مخلوط کرد که آمریکایی‌ها از آن خوششان آمد.
می‌گوید: «خدا را شکر از وضعیتم راضی‌ام، داخل خانه استراحت می‌کنم و حیات خانه‌ام انباری محصولاتم شده است. من با همین پول کم هم توانستم رقیب بسیاری از این شرکت‌های تولیدی میلیاردی شوم و حالا هم با ۴۸ سال سن امید بیشتری به زندگی دارم. مردم ما از این کار‌ها غفلت کرده‌اند. اگر ما توجه کنیم به این کارهای کوچک خیلی راحت می‌توانیم کشور را به خودکفایی برسانیم و محصولاتمان را صادر کنیم. دولت‌مردان ما باید به تولید بیشتر اهمیت دهند و به مشکلات این حوزه کمک کنند. واقعا تعجب می‌کنم وقتی که در این کارهای کوچک سود زیادی وجود دارد، چرا دولت وارد نمی‌شود.»
یکی از مهم‌ترین معیار‌ها برای سنجش درجه توسعه یافتگی یک کشور، میزان اهمیت و اعتباری است که زنان در آن کشور دارند. اکنون نگاه جهان، بیشتر به سوی زنان معطوف شده است زیرا امروز، برای تحقق توسعه اجتماعی، تسریع فرایند توسعه اقتصادی و محقق شدن عدالت اجتماعی، چنان‌چه به زن به عنوان نیروی فعال و سازنده نگریسته شود، قطعاً تأثیر بسیاری در روند توسعه و افزایش کمّی و کیفی نیروی انسانی آنجامعه خواهد داشت.
