سخنرانی جايزه صلح نوبل، لخ والسا

اندکی پس از جنگ جهانی دوم، کشورهای اروپای شرقی پشت «پرده‌ای آهنين» محبوس شدند. در این کشورها حزب کمونیست به پشتوانه قدرت نظامی شوروی تمام امور کشور را در اختیار داشت و قیام‌های خودجوش را سرکوب می‌کرد.

نخستین رخنه در پرده آهنین در گدانسک لهستان رخ داد؛ کارگران کشتی‌سازی، اتحاديه «همبستگی» را سازمان‌دهی کردند که اولین اتحادیه صنفی تجاری آزاد اروپای شرقی بود. رهبر این اتحاديه لخ والسا (متولد ۱۹۴۳)، برق‌کاری بود که در سال ۱۹۷۶ فعالیت صنفی را آغاز کرد.

در اوت ۱۹۸۰ والسا از ديوار کشتی‌سازی لنين در گدانسک بالا رفت تا ۱۷هزار کارگر را به اعتصاب دعوت کند. اعتصاب گسترش پیدا کرد و عمومی شد. این موفقیت، «همبستگی» را به عنوان یک اتحاديه استقرار بخشید و والسا رئيس آن شد. دولت لهستان دستمزدها را بالا برد، وعده آزادی سياسی و دینی بيش‌تری داد و حق اتحاديه را برای سازماندهی کارگران به رسميت شناخت.

لخ والسا در سال ۱۹۸۳ برنده جایزه صلح نوبل شد؛ جایزه‌ای که همسرش دانوتا آن را دریافت کرد؛ والسا بیم داشت اگر از کشور خارج شود اجازه بازگشت به کشور به او داده نشود. او در بخشی از سخنرانی‌اش می‌گوید: «دفاع از حقوق و عزت ما و تلاش برای اين‌که هرگز اجازه ندهيم مقهور حس نفرت شويم، راهی است که ما اختيار کرده‌ایم.» والسا در سال ۱۹۹۰ به ریاست جمهوری لهستان برگزیده شد.

متن سخنرانی جایزه صلح نوبل لخ والسا را از این‌جا دانلود کنید و به رایگان بخوانید