اعلامیه حقوق اشخاص متعلق به اقلیتهای ملی یا قومی، دینی و زبانی در سال ۱۹۹۲ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید. این اعلامیه ضابطههای ضروری برای تضمین حقوق اشخاص متعلق به اقلیتها را تعیین میکند و بنابراین مرجعی کلیدی برای کار سازمان ملل متحد است. اعلامیه فوق برای کشورهایی که خواهان حفظ این تنوع و تضمین عدم تبعیض هستند، و برای خود اقلیتها، در شرایطی که میکوشند به برابری و حق مشارکت در امور دست یابند، راهنما است.