این مقاله به بررسی سرکوب غیر قانونی معترضان پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ میپردازد و در پی بررسی این موضوع است که کدام یک از قوانین در زمینه حقوق اعتراض کنندگان، قابل استناد هستند و در وقایع پس از انتخابات، کدام یک از این قوانین و تا چه حد نقض شده است. به همین منظور، حقوق بنیادینی که در قانون اساسی ایران و قوانین عادی به رسمیت شناخته شدهاند، مبنای کار قرار داده شده و سعی شده پس از بررسی حدود و ثغور مشخص شده در قوانین برای حقوق یاد شده، برخی از مهمترین موارد مشخصی که در آنها این حقوق بنیادین به طور وسیعی نقض شدهاند، تشریح شود.