در این مقاله، فریدن، ناخشنودی زنان را به عنوان یک "مشکل بی نام" تعریف می کند و به بررسی علت این مشکل می پردازد. در طی تحقیقاتش، او مقصر را تصویر آرمانی زنانگی، که فریدن راز و رمز زنانگی می نامد، می یابد. این تصویر آرمانی زنانگی، زنان را تشویق می کند که خود را به نقش های محدود شده خانه داری و مادری محدود کنند و در این روند آموزش و آرزوهای شغلی شان را رها کنند. در واقع، رمز و راز زنانگی، زنان را از فرصت برای پرورش هویت خود محروم می کند، که می تواند به مشکلات برای زنان و خانواده های آنان منجر شود.