کنفرانس «انتخابات در ایران؛ چالش ها و راهکارها» در 18 مارچ /28 اسفند در دانشگاه جرج واشینگتن، از طرف آموزشکده توانا برگزار شد.
پنل دوم: «انتخابات و تلاش های جامعه مدنی، بحران پاسخگویی» با شرکت نورالدین پیرموذن، حسین قاضیان، امیرحسین اعتمادی
سخنران این پنل، دکتر حسین قاضیان – استاد جامعه شناسی – بود، که به بحث عدم پاسخگویی مقامات در ایران پرداخت. او اولین علت این مساله را به درک ایستای ایرانیان از دموکراسی ربط داد. او دموکراسی را نحوه دموکراتیک شدن یا دموکراتیک ماندنِ دموکراسی دانست نه اینکه دموکراسی در مقصدی خاص قرار داشته باشد و باید به آن دست پیدا کرد. به گفته او پاسخگویی از دل تلاش برای دموکراتیک شدن میآید نه اینکه سیستمی ایجاد و پاسخگو میشود. او «ساختار رابطهای» ِ دولت و جامعه را در نظامهای دموکراتیک، ساختاری دانست که فرصت پاسخگویی مقامات را فراهم میکند. به این علت که مردم منابع موردنظر را برای دولت فراهم میکنند و از این رو میتوانند انتظار پاسخگویی از دولت را نیز داشته باشند. به گفته قاضیان در اینگونه سیستمها، مقامات دولتی، مستخدمان دولت هستند و این نوع رابطه به واسطه پرداخت مالیات از سوی مردم تضمین میشود. اما اگر دولت این منابع را از جای دیگری تأمین بکند نیازی به پاسخگویی به جامعه ندارد. او پاسخگویی مقامات دولتی را به عامل ساختاری تأمین منابع مرتبط دانست نه نوع رفتار حاکمان. از این رو در کشوری مثل ایران که نفت در اختیار دولت است و منابع از آنجا تأمین میشود، مقامات حکومتی نیز نیازی به پاسخگویی به مردم و جامعه ندارند.