نامه‌نگاری درباره حقوق زنان

هرچند کلمه «مرد» در اعلاميه استقلال آمریکا به مفهومی عام و کلی به کار رفته است که از آن «مردم از هر جنسيتی» اراده می‌شود، در سال ۱۷۷۶ هيچ جامعه‌ای در جهان زنان را موجودات خودمختار و صاحب حقوق سياسی تلقی نمی‌کرد. خانواده واحد پايه اجتماع بود و سرپرست مذکر خانواده منافع و مصلحت‌های زنان و کودکان را حفظ می‌کرد.

ابیگیل آدامز (۱۷۴۴ - ۱۸۱۸) در خانه‌اش در ماساچوست به انتظار خبر اعلام «استقلال» از سوی کنگره قاره‌ای بود ولی شوهرش جان (۱۷۳۵ - ۱۸۲۶) را به ملايمت عتاب می‌کرد که «زنان را به یاد داشته باش» مبادا برای خودشان «شورشی در سر بپرورانند» و ديگر خود را «ملتزم به قانونی که در آن حرفی برای گفتن نداشته باشند» ندانند.

البته ابيگيل به مفهوم مدرن کلمه زنی فمينيست نبود؛ او اين نگاه سنتی به زن را پذیرفته بود که زنان «بنا به مشيت الهی» تحت «قيموميت» مردان قرار داده شده‌اند اما استقلال شورمندانه او به زمانی اشاره داشت که جان در پاسخ‌اش گفته بود که در آن «قبيله‌ای که از همه ديگران پرشمارتر و قوی‌تر» است واقعا «ناراضی» خواهد شد و با کاميابی خواهان شنيده‌شدن صدای‌اش خواهد شد.

نامه‌نگاری‌های ابیگیل و جن آدامز درباره حقوق زنان را آموزشکده توانا ترجمه کرده است.