سی و یک سال پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ و بنیان گذاری جمهوری اسلامی، حرکتی که «جنبش سبز» نام یافته در میان طبقه متوسط جامعه، به ویژه زنان و جوانان دانشگاهی، آغاز شده و نظام سیاسی کشور را با بحرانی بی سابقه روبرو کرده است. شرکت کنندگان در این جنبش دموکراسی محور از ۲۱ تیرماه سال ۱۳۸۸، نخست به اعتراض گسترده و تهی از خشونت نسبت به نتایج انتخابات ریاست جمهوری برخاستند و سپس به تدریج خواست های دیگری را نیز میان آورده اند. در واکنش به این حرکت اعتراضی سپاه پاسداران و دیگر نیروهای انتظامی تابع آن به سرکوبی خشونت بار معترضان پرداختند. بر پایه شواهد متعدد چنین به نظر می رسد که بخشی از فرماندهان این سپاه با بهره جوئی از فرصت به گسترش نفوذ خود در نهادهای سیاسی کشور پرداخته اند. به سخن دیگر، جامعه ایران شاهد افزایش پیوسته قدرت و نفوذ فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است. در این نوشتار، نویسنده نحوه تأسیس سپاه پاسدران و چگونگی دخالت آن درسیاست و نقش سپاه در سرکوب ها را بررسی می کند.