موضوع این نوشته توصیف فشرده برخی ویژگی های نهاد دین است. نهادِ دین، دینِ نهادی شده است، همان نهادی است که سازمان اجتماعی آن را متولیان رسمی دین تشکیل می دهند. در این نوشته میان دین و دینی فرق گذاشته می شود. دین در معنای مشخص آن نهاد دین است که تمامیت دین را در برنمی گیرد. کل آنچه دینی خوانده می شود، از آن برنمی آید و برای توجیه خود به آن برنمی گردد. یک نکته ی مهم در این نوشته، طرح مختصر موضوع محدود بودن مجموعه ی گزاره های دینی و هم هنگام نامتعین بودن آن است. هشدار نوشته به مؤمنان این است که هر حکمی می تواند زمانی یک حکم دینی باشد، از جمله حکمی فراخواننده به جنایت یا توجیه کننده ی آن.