این گزارش شواهدی از اقدامات سازمان یافته برای سرکوب و خفقان در ایران پس از انتخابات ۱۳۸۸ را از برخی از قربانیان اصلی آن، یعنی فعالان جامعه مدنی ایران، گردآوری نموده است. از آنجا که سازمان دیده بان حقوق بشر قادر به کار در داخل ایران نبوده است، اکثر مدارک ارائه شده در این گزارش، بر پایه مصاحبههایی قرار دارد که با فعالانی که به دنبال سرکوب پس از انتخابات ۱۳۸۸، برای پناهندگی در ترکیه و کردستان عراق از ایران گریختهاند، انجام شده است. این گزارش چهار گروه را مورد توجه قرار داده است: فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان، وکلای حقوق بشر، و معترضان یا اشخاصی که به طور داوطلبانه برای ستادهای میرحسین موسوی و مهدی کروبی فعالیت میکردند و توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، هدف قرار گرفته اند. این گزارش، علت ترک کشور توسط این افراد، و نیز برخی از مشکلاتی را که آنها به عنوان پناهجو و پناهنده در ترکیه و کردستان عراق با آن مواجه هستند، شرح میدهد.