در اواخر تیرماه ١٣۶٧، هنگامی که جنگ ایران و عراق با اعلام ترک مخاصمهای پرخاشگرانه به مرحله پایانیاش رسیده بود، ناگهان ارتباط زندانهایی که از مخالفان دولت لبریز شده بودند با دنیای خارج بریده شد. قرارهای دیدار خویشان با زندانیان لغو گردید، رادیوها و تلویزیونهای زندانیان از کار افتاد و دسترسی به روزنامهها متوقف شد و زندانیان مجبور به ماندن در سلولهای خود و محروم از ورزش روزانه و رفتن به کلینیک زندان شدند. حق ورود به این زندانها در انحصار یک هیات بازپرسی قرار گرفت که اعضایش مردان معمم و ریشویی بودند که به زندانهای مختلف میرفتند. یک قاضی شرع، دادستان انقلاب و یک مقام عالیرتبه اطلاعاتی اعضای این هیات بودند.