«انتونی» و «ایدان» شاید مانند یک پدر و پسر معمولی به نظر برسند ولی واقعیت این است که هر دوی آن‌ها برای زندگی جنگیده‌اند. انتونی نجات یافته از سرطان مغز است و پسر هشت‌ساله‌اش ایدان با سندروم دان دست و پنجه نرم می‌کند. ولی شوق آن‌ها برای زندگی و مبارزه برای آن، تنها چیزی نیست که این پدر و پسر را خاص می‌کند.
شاید بتوان هنر را مهم‌ترین عاملی دانست که این پدر و پسر را در مبارزه خویش برای زنده ماندن، یاری رسانده است. آن‌ها با نقاشی کردن همیشه شوق حیات را در دل خویش زنده نگاه داشته‌اند و به تازگی نیز نمایشگاهی از آثار خود با نام «فرکانس‌های متفاوت» در مرکز خلاقیت شهر نیویورک بر پا کرده‌اند. فرکانس متفاوت وقتی اتفاق می‌افتد که دو فرکانس صدای غیرقابل شنیدن همزمان نواخته می‌شوند و باعث پدید آمدن فرکانس سومی می‌شوند که قابل شنیدن است. همین توضیح احتمالا حرف‌های بسیاری از معنی این نمایشگاه برای‌تان دارد.
انتونی وقتی در سال ۲۰۱۰ روند درمانی خویش را طی می‌کرد با هنر به عنوان راهی برای غلبه بر سرطان آشنا شد. وقتی تاثیر شگرف آن را بر بهبود بیماری خویش دید، پس از درمان نیز علاقه به هنر را در پسرش پرورش داد و پدر و پسر دوشادوش هم به خلق آثار هنری پرداختند.
به ویژه برای ایدان که نمی‌تواند با استفاده از امکانات زبانی به راحتی ارتباط برقرار کند، نقاشی کشیدن عامل ارتباطی حیاتی است و از این طریق می‌تواند احساسات و افکار خود را بر روی کاغذ بیاورد و به دیگران منتقل کند. پدر و مادر او در این‌باره می‌گویند که نقاشی‌های ایدان در عین حال هم عامل آرامش‌بخش و هم برانگیزاننده هیجان در او هستند و نقاشی‌هایی هم که می‌کشد با صرف وقت بسیار انجام گرفته است و خیلی پیچیده به نظر می‌رسند.
انتونی درباره هدفش از این نقاشی‌ها و نمایشگاه می‌گوید: «هدف من به عنوان یک هنرمند این است که ایده پذیرش افراد متفاوت در جامعه را ترویج کنم که به آدمیان اجازه هم‌دردی و درک متقابل بدهد. ما در جامعهای پیچیده و پر از چالش زندگی می‌کنیم، از چالش‌های ژنتیکی گرفته تا درگیری‌هایی که خود برای خویشتن درست می‌کنیم. اما می‌توانیم همه یک‌دیگر را درک کنیم و در کنار هم در جامعهای پیچیده و در عین حال آرام زندگی کنیم.»
