«محمود بهشتی لنگرودی» در خرداد ۱۳۳۹ در شهرستان لنگرود در استان گیلان به دنیا آمد. در همین شهر بزرگ شد و به مدرسه رفت. در سال ۱۳۶۲ در رشته ادبیات عرب، مدرک لیسانس خود را دریافت کرد و از همان سال به صورت حق‌التدریسی در آموزش و پرورش مشغول به کار شد، تا این‌که هفت سال بعد توانست به استخدام رسمی در بیاید. در همان سال ۶۲ و با آغاز معلمی با آدینه مرادعلی بیگی نیز ازدواج کرد. ازدواجی که ابوذر و سارا ثمره آن هستند. بهشتی لنگرودی به گفته خود از سال ۱۳۷۸ فعالیت‌های صنفی خود را در جهت بهبود وضعیت صنفی معلمان آغاز کرد. فعالیتی که برای او هزینه‌های سنگین در پی داشت و در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بار‌ها پای او را به دادگاه و زندان باز کرد.
در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بار‌ها به دادگاه و زندان رفت
محکومیت و زندان
بهشتی لنگرودی از اعضای ارشد کانون صنفی معلمان بود و سابقه فعالیت بیش از ۱۵ سال فعالیت صنفی دارد، و در مقاطعی به عنوان دبیرکل، بازرس و یا سخنگوی کانون صنفی معلمان شاخه تهران فعالیت کرده است. او نخستین بار در سال ۱۳۸۳ بازداشت شد. ۳۱ روز را به صورت انفرادی در زندان اوین گذارند و با قید وثیقه آزاد شد. او نهایتا در دادگاه تبرئه شد. پس از اعتراضات گسترده معلمان در اسفند ۱۳۸۵ محمود بهشتی بار دیگر بازداشت شد. او نوروز ۸۶ را در سلول‌های انفرادی زندان اوین گذراند. در همان ماه فروردین از زندان به قید وثیقه آزاد شد اما در دادگاهی که به دلیل همین بازداشت برگزار شد، به حکم قاضی صلواتی به جهار سال حبس تعلیقی محکوم شد.
پس از وقایع سال ۸۸ در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری، فضا برای فعالیت فعالان صنفی نیز تنگ‌تر از قبل شد و در نتیجه تلاش‌های صنفی برای دفاع از حقوق معلمان در قالب کانون صنفی معلمان، محمود بهشتی بار دیگر در اردیبهشت ۱۳۸۹ بازداشت شد. او این بار دو ماه در سلول‌های انفرادی به سر برد و پس از آن به قید وثیقه آزاد شد. اما در دادگاه مرتبط با این بازداشت که در سال ۱۳۹۲ برگزار شد، باز هم به حکم قاضی صلواتی به پنج سال حبس تعزیری محکوم شد.
در کنار اعضای خانواده‌اش
او که با وجود چهار سال حبس تعلیقی و پنج سال حبس تعزیری، در بیرون از زندان به سر می‌برد، از فعالیت‌های صنفی خود دست برنداشت و دگر بار در شهریور ۱۳۹۴ از سوی اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد و به بند دو الف منتقل شد. در حالی‌که بازجویی‌ها به اتمام رسیده بود و قرار وثیقه تعیین شده بود و حتی وثیقه مورد نظر از جانب خانواده بهشتی لنگرودی تامین شده بود، اما از آزادی او جلوگیری به عمل آمد و او را به بند هفت زندان اوین منتقل کردند و به او اعلام کردند که بایستی حکم زندان پنج سال خود، صادره در سال ۸۹ را بگذراند. برای بازداشت سال ۱۳۹۴ نیز پنج سال حکم زندان برای او صادر شد که اگر دو حکم قبلی او را نیز مدنظر قرار دهیم، محمود بهشتی سر جمع به ۱۴ سال زندان محکوم شده است. اتهامات اصلی او در مجموع این سه بازداشت، «اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی وخارجی» و «تبلیغ علیه نظام» بود.
با وجود انتقال به بند عمومی برای گذراندن احکام، محمود بهشتی در بدو ورود از اجرای حکم زندان خود سر باز زد و از مهر ۱۳۹۴ تا اردیبهشت ۱۳۹۵ سه بار دست به اعتصاب غذای خشک و تر زد. خواسته اصلی او تشکیل دادگاهی علنی و قانونی بر اساس اصل ۱۶۸ قانون اساسی بود. او در روزهای آغازین اردیبهشت ۱۳۹۵ و در یک بیانیه از زندان به مناسبت آغاز اعتصاب غذایی دیگر، درباره چرایی اعتصاب غذای خود اینگونه توضیح داد: «این‌جانب مطابق قوانین جاری کشور بویژه اصل ۲۷ قانون اساسی هیچ یک از فعالیت‌های صنفی خود را جرم قلمداد نمی‌کنم اما به فرض احتمال مجرمیت مطابق اصل ۱۶۸ قانون اساسی جرایمی این چنین که با انگیزه‌های خیرخواهانه انجام می‌شود می‌بایست در دادگاه‌های عادی-علنی و با حضور هیأت منصفه مورد بررسی قرار گیرد.»
روی تخت بیمارستان
مطالبات معلمان «باج خواهی» نیست
محمود بهشتی پس از حدود سه هفته اعتصاب غذا حالش به وخامت گرایید و راهی بیمارستان شد. در بیمارستان بود که حکم آزادی به قید وثیقه به او ابلاغ شد و او در اردیبهشت ۱۳۹۵ از بیمارستان راهی منزل شد. اما با این وجود، هنوز سایه زندان بر سر این معلم باسابقه سنگینی می‌کند و مجال فعالیت آزادانه را از او می‌گیرد. فعالیتی سراسر صنفی که تنها و تنها بهبود وضعیت معلمان را مدنظر دارد. محمود بهشتی در اردیبهشت ۱۳۹۴ طی یک مصاحبه تاکید کرده بود که خواسته‌های معلمان «باج خواهی» نیست. او رفع تبعیض‌ها را «مطالبه به حق معلمان» می‌داند.
از جمله این مطالبه‌ها، که از قدیمی‌ترین خواسته‌های معلمان نیز است، «اجرای قانون نظام هماهنگ پرداخت حقوق» است. براساس این قانون که در سال ۱۳۷۰ تصویب شده است، همه کارمندان دولت باید از حقوق و مزایای یکسان برخوردار باشند و طبعاً یکی از گروه‌های مشمول این طرح، معلمان – به عنوان بخشی از کارمندان دولت – بودند. اما از آن زمان تاکنون این طرح برای معلمان اجرایی نشده است. نه تنها اجرایی نشده است که معلمانی مانند محمود بهشتی به علت مطالبه این حق بدیهی به تیغ و داغ و حبس گرفتار آمده‌اند.
محمود بهشتی در اردیبهشت ۱۳۹۵ زمانی که در زندان اوین بود در نامه‌ای شجاعانه به صادق آملی لاریجانی، رییس قوه قضاییه به تضییقات و محدودیت بر فعالیت صنفی معلمان اعتراض کرد و خطاب به او اینگونه نوشت: «آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که معلمان بی‌سلاح چگونه می‌توانند امنیت ملی را خدشه‌دار کنند؟ آیا حضور در تجمعات مسالمت‌آمیز، آن‌هم در مقابل خانه ملت، موجب اخلال در امنیت ملی می‌شود؟ آیا پذیرفتنی است که در آزاد‌ترین کشور دنیا، معلمان را به اتهام دفاع از حقوق همکاران خود به حبس و تبعید محکوم نمایند؟ به راستی کدام کشور استبداد‌زده را می‌شناسید که چنین احکامی را برای معلمان جامعه خود صادر کرده‌باشد؟ آیا زندانی کردن انسان‌های بی‌گناه به مصلحت جامعه، ملت و یا حتی نظام است؟»