منتقدان طرح موسوم به نور، یادآوری کرده‌اند که پلیس جمهوری اسلامی برای جمع‌آوری ماهواره‌ها و جلوگیری از تهاجم فرهنگی دشمن، «از در و دیوار خانه‌های مردم هم بالا» رفت، بدون آنکه هیچ نتیجه‌ای داشته باشد. این انتقاد را محمد مهاجری از روزنامه «اعتماد» متوجه احمدرضا رادان کرده است. اما واقعیت این است که احمدرضا رادان، خود یک تنه، سردار عبور از تمامی خط قرمزها ست و گوشش از این قبیل «یاسین‌ها» پر است!
رادان هم از خط قرمزهای عرفی مانند حرمت منازل مردم و حیطه خصوصی آن‌ها بارها عبور کرده است، هم از محدوده‌های شرعی؛ چنانکه بایستی یادآوری کرد اگرچه حجاب برای زنان مسلمان اجباری است اما تحمیل پوششی خاص به زنان از سوی یک نهاد حکومتی در غیاب هر گونه حکم شرعی ست. شاید از این جهت تعبیر تحمیل «حجاب غیراسلامی» برای حملات ادواری این حکومت علیه زنان، تعبیر مناسب‌تری باشد.
در اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ تلویزیون دولتی حکومت اسلامی ویدئویی را از حامیان این حجاب غیراسلامی منتشر کرد که از نیروی انتظامی با شور و هیجان تشکر می‌شد. در صف جلو، رادان نشسته بود و چندباری چشمان خودش را می‌مالید تا اشک شادی‌اش درآید و بتواند نمایش دهد. هر بار که دوربین روی او زوم می‌‌کند، دستان رادان به سوی چشمانش می‌رود و کمی می‌مالد تا دست‌کم سرخی چشمانش در قاب تلویزیون دیده شود.
اما البته او دیوانه نیست: مروری مختصر بر سوابقش نشان می‌دهد که او در این کارها خوب است یا فرماندهان بالادستی‌اش، او را در این‌طور کارها خوب تلقی می‌کنند.
احمدرضا رادان، متولد ۱۳۴۲ در اصفهان، اولین گام‌های رشد و ترقی خود در نظام اسلامی را با داوطلب عضویت شدن در نیروهای شبه‌نظامی موسوم به بسیج، در سال ۱۳۶۱ برداشت. با شروع جنگ، سپاهی شد و پس از آن به نیروی انتظامی پیوست.
به عبارت دیگر، رادان نه یک نیروی نظامی حرفه‌ای و آموزش‌دیده، بلکه از جنس همان نوجوانانی بود که با برآمدن بنیادگرایی اسلامی در قامت یک دولت، در ۱۹ سالگی بسیجی شد و پلکان ترقی را با روش افراطی‌گری تا امروز پیموده است. برای آشنایی بیشتر با او می‌توانید به صفحه ویکیپدیای او نگاه کنید.
در کارنامه حرفه‌ای او، اعتراضات سال ۱۳۸۸ به نتایج انتخاباتی که محمود احمدی‌نژاد را «منتخب» مردم معرفی می‌کرد، فرصتی طلایی بود که از آن نهایت استفاده را برد: به عنوان جانشین فرمانده نیروی انتظامی، بارها در تلویزیون حاضر شد، معترضان را به بگیر و ببند تهدید کرد و جوانان بسیاری را با حکم قاضی مرتضوی، قاضی بدنام و برکنارشده جمهوری اسلامی به بازداشتگاه کهریزک فرستاد. او اگرچه نقش خود در دست‌کم سه فقره قتل حکومتی در بازداشتگاه کهریزک را انکار کرده است، اما نقشش در نقض حقوق انسانی ایرانیان موجب شد که وزارت خزانه‌داری ایالات متحده‌ی آمریکا، در مهرماه ۱۳۸۹ وی را به دلیل ضرب و شتم، قتل و بازداشت معترضان تحریم کند. در بیانیه وزارت خزانه‌داری آمریکا، او همچنین مسئول قتل‌ها در بازداشتگاه کهریزک دانسته شده است.
او که به دلیل سرکوب موفق جنبش سبز، مورد تقدیر و تحسین سرکرده حکومت اسلامی، علی خامنه‌ای قرار گرفته بود، جری‌تر شده و در سال ۱۳۹۰ پزشکان را هم به جهت استفاده از پوشش کراوات در محیط‌های درمانی تهدید کرد. اما در ۱۳۹۳ از سمت جانشینی فرمانده نیروی انتظامی کنار گذاشته شد و به ریاست مرکز مطالعات راهبردی ناجا منصوب شد. معلوم نیست که چرا رادان پس از نشان‌دادن قابلیت‌های خود برای عبور‌کردن از مرزهای عرفی و شرعی، مدتی به ریاست یک مرکز مطالعاتی گماشته شده است که به هر حال برای آدم‌های «اهل میدان»، اُفت محسوب می‌شود!
با قتل حکومتی مهسا امینی، دختر مظلومی که برای دیدار از پایتخت کشورش آمده بود اما به دلیل «بی‌حجابی» به دست نیروهای انتظامی به قتل رسید، و خیزش سراسری متعاقب ایرانیان برای احقاق حقوق او، رادان دوباره فراخوانده شد تا یک بار دیگر، خدمتگزار آمال سرکوبگرانه حکومت باشد. او در ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۱ با حکم سرکرده نظام اسلامی، فرمانده کل نیروی انتظامی و جایگزین حسین اشتری شد و هم‌اکنون یکی دیگر از افتخارات خود را حمله به مردم بی‌دفاعی می‌داند که برای دفاع از حق زندگی هموطن‌شان برخاسته بودند.
احمدرضا رادان در اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ در اهواز ادعا کرد که دشمنان نظام اسلامی قصد داشته‌اند که پروژه «اندلسی‌کردن نظام اسلامی» را پس از جنگ اجرایی کنند اما او و یارانش مانع شده‌اند! او در این سخنرانی، مطالب دیگری را نیز تکرار کرد و گفت که چادر زنان، پرچم نظام اسلامی ست و رضا خان، قلدر بوده است! رادان مدعی شد که «ره‌آورد غرب برای مردم، بی‌بند و باری جنسی و کنار‌گذاشتن حجاب است و به جز تجاوز جنسی، خشونت علیه زنان و ازدواج‌های سفید و نهایتا شکست بنیان خانواده در غرب، چیز دیگری نداشته است.»
رادان همچنین مدعی شد که دشمن اگر حجاب را بگیرد، دین و وطن از دست رفته است! بماند که او و امثال او با تخریب سیستماتیک کشور، هم وطن را به نابودی کشانیده‌اند و هم موجب خالی‌شدن مساجد و رویگردانی مردم متدین از دیانت شده‌اند.