قرار تأمین مناسب یا تضمینی، که در قانون آئین دادرسی کیفری پیش‌بینی شده،می‌تواند به یکی از سه قالب «قرارداد مدنی»، «وثیقه» و همینطور هر یک از « قرارهای تأمین کیفریِ» مندرج در قانون آئین دادرسی کیفری باشد. قرارداد مدنی: می‌تواند تعهدی در قالب مثلا ضمانت باشد: یعنی یک نفر ضامن زندانی می‌شود که در موقع ضرورت، او را به زندان معرفی کند و با دادن چک یا سفته متعهد می‌شود که وجهی را به عنوان وَجهُ‌الضِمان بپردازد. ضامن، می‌تواند برای اطمینان از عدم تضییعِ حق خود، قراردادی هم با زندانی تنظیم کند، تا در صورت فرار و عدم دسترسی به او، ضامن از آن طریق به حق خودش برسد. وثیقه می‌تواند شامل پولِ نقد، ضمانت‌نامه‌ی بانکی و مالِ مَنقول یا غیرمنقول باشد. وثیقه‌گذار باید «وجه نقد» یا «مال»ی را به عنوان وثیقه قبول کند تا در صورت عجز از معرفی زندانی، آن را پرداخت کند. بدیهی است که اخذ تضمین از زندانی برای اعزام به مرخصی، و صدور هر یک از قرارهای تأمینِ کیفریِ ذکرشده و تعیین میزان وجهِ التزام یا وجهُ‌الکِفاله یا وثیقه، باید بر مبنای قانون و متناسب با باقیمانده‌ی مدتِ حبس زندانی و جزای نقدیِ حکم، تعیین شود. حتی اگر زندانی به پرداخت جزای نقدی هم محکوم شده باشد. تعیین وثیقه با مبلغ بیش از حدِ آنچه که در قانون پیش‌بینی شده است، نقضِ قانون و عملاً محروم‌کردن زندانی از حق مرخصی است. قرارهای تأمین کیفری، در ماده ۲۱۷ قانون آئین دادرسی کیفری تعیین شده‌اند و شامل ۶ مورد می‌شوند: یک- التزام به حضور با قول شرف: یعنی زندانی ملتزم می‌شود که با پایان مرخصی، یا هر زمانی که لازم باشد، خود را به زندان معرفی کند و برای تضمین این التزام، به مقامات مربوطه قول شرف می‌دهد. دو- التزام به حضور با تعیین وجه التزام: در این مورد، زندانی ملتزم می‌شود که با پایان مرخصی یا هر زمانی که لازم باشد، به زندان برگردد و قبول می‌کند که در صورت تخلف، مبلغی که مقامات مربوطه به عنوان وجه التزام تعیین می‌کنند را بپردازد. سه- التزام به خارج‌نشدن از حوزه قضائی با قول شرف: زندانی ملتزم می‌شود تا زمانی که در مرخصی از زندان است از حوزه قضائی مورد نظر خارج نشود و برای تضمین این التزام، مقامات این امر از زندانی قول شرف می‌گیرند. چهار- التزام به خارج‌نشدن از حوزه قضائی با تعیین وجه التزام: زندانی ملتزم می‌شود تا زمانی که در مرخصی است از حوزه قضائی مربوطه خارج نشود و قبول می‌کند در صورت تخلف، مبلغی که مقامات، به عنوان وجه التزام تعیین می‌کنند را بپردازد. پنج- التزام به معرفیِ نوبه‌ایِ متهم، به صورت هفتگی یا ماهانه به مرجع قضائی یا انتظامی با تعیین وجه التزام: در این مورد، زندانی ملتزم می‌شود در تمام مدتی که در مرخصی به‌سر میبرد، در نوبت‌های تعیین‌شده توسط مقامات زندان، خود را به مرجع قضائی یا انتظامی مورد نظرِ مقامات معرفی کند. زندانی برای تضمین این التزام، قبول می‌کند که در صورت تخلف، مبلغی که مقامات مربوطه به عنوان وجه التزام تعیین می‌کنند را بپردازد. شش: التزامِ مستخدمان رسمی کشوری یا نیروهای مسلح به حضور، با تعیین وجه التزام و با موافقت متهم، و پس از دریافت تعهدِ پرداخت، از محل حقوق آن‌ها از سوی سازمان مربوطه: یعنی شورای طبقه‌بندی زندان یا مقامات صالحِ قضائی، می‌توانند در مورد زندانیانی که کارمند رسمی کشوری یا لشکری هستند، با تعیین وجه التزام و گرفتن تعهد از سازمان یا ادارهایی که متهم، کارمند آن محسوب می‌شود، او را به مرخصی اعزام کنند. دریافت این نوع از قرارِ تأمینِ مناسب، دو شرط اساسی دارد. یکی اینکه زندانی، کارمند لشکری یا کشوری باشد. دوم اینکه زندانی موافقت کند که زندان با محل کار او قرارداد ببندد و تعهد بگیرد که در صورت عدم بازگشت او، وجه التزامِ تعیین‌شده، از محل حقوق ماهانه‌اش پرداخت شود. هفت- التزام به خارج‌نشدن از خانه یا محل اقامتِ تعیین‌شده با موافقت متهم و با تعیین وجه التزام، از طریق نظارت با تجهیزات الکترونیکی یا بدون نظارت با این تجهیزات: در این مورد هم زندانی به دو شرط به مرخصی اعزام می‌شود. یکی اینکه موافقت کند از خانه یا محل اقامتش خارج نخواهد شد و دوم اینکه با وجه التزام تعیین‌شده موافقت کند. در این صورت یا با پابند، یا بدون پابند به مرخصی اعزام می‌شود. هشت- «کفالت» با تعیین وجهُ‌الکِفاله: در کفالت، باید شخصی که کفیل می‌شود، از نظر قاضی توانایی پرداخت وجه‌الکفاله را داشته باشد. کفیل می‌تواند حقوق‌بگیرِ دولت یا هر سازمان خصوصی‌ای باشد، یا اینکه از نظر اجتماعی در موقعیتی قرار بگیرد که امکان اخذِ وجه‌الکفاله از او وجود داشته باشد.
