در هر کشوری جز ایران باور این قضیه دشوار است که حکومتی فرزند خانواده‌ای را به قتل برساند و وقتی خانواده جوان از دست داده به دادخواهی خون فرزند خود به پا می‌خیزند آنان را نیز در حبس و زندان کند و به آزار سیستماتیک آنان دست بزند. خانواده انصاری‌فر از جمله این خانواده‌ها هستند. فرزاد انصاری‌فر جان‌باخته اعتراضات آبان ۹۸ است. جمهوری اسلامی اما به قتل فرزاد اکتفا نکرده و خواهر و برادر و پدر فرزاد را نیز به صورت مداوم آزار می‌دهد؛ به این «جرم» که آنان دادخواه خون عزیز خود هستند.
به گزارش منابع حقوق بشری همچون خبرگزاری هرانا امین و آرمان انصاری‌فر، پدر و برادر فرزاد انصاری‌فر، از سوی شعبه یک «دادگاه» انقلاب بندر ماهشهر، جداگانه به ۳ ماه حبس محکوم شده‌اند و برای هر کدام نیز محرومیت خروج پنج ساله از کشور صادر شده است. «قاضی» این دادگاه، «سیدمهران مهمان‌نواز» بوده است. آنان در ابتدا در اسفند ۱۴۰۰ بازداشت شده بودند و به قید وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شده بودند. اتهاماتی که به آنان منتسب شده است اتهامات سیاسی نخ‌نمایی همچون «تبلیغ علیه نظام» بوده است.
در مسائل و پرونده‌هایی این‌چنینی بایستی کم‌ترین اعتنا را به عنوان اتهاماتی که به متهمانی از این دست منتسب می‌شود، داشت. علت روشن است؛ اساسا آنان به علت فعالیت مسالمت‌آمیز مدنی و سیاسی بازداشت شده‌اند و در جمهوری اسلامی، فعالیت سیاسی اگر در چارچوب مطلوب و مورد تایید حکومت نباشد، به صورت بالقوه خاصیت این را دارد که «اقدام علیه امنیت ملی» یا «تبلیغ علیه نظام» برشمرده شود. اگرچه وکلای این افراد مجبور هستند در چارچوب همین دست اتهامات و با پذیرش اصل مشروعیت این اتهامات از موکلان دفاع کنند ولی ماهیت این اتهامات کاملا سیاسی است.
فرزاد انصاری‌فر، از کشته‌شدگان آبان ۹۸ در بهبهان
دیگر عضو این خانواده، فرزانه انصاری‌فر نیز شاید بیشتر از برادر و پدر خود زیر فشار دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی بوده است. در زمستان ۱۴۰۰ بود که «دادگاه» انقلاب ماهشهر او را به «جرم» پیگیری و دادخواهی خون برادر، به چهار سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم کرد. فرزانه انصاری‌فر به صورت پررنگی در فضای مجازی نیز فعالیت می‌کرد و عملا به یکی از بلندگوهای حق‌جویی علیه جمهوری اسلامی تبدیل شده بود و این حکم سنگین را بایستی در این راستا ارزیابی کرد.
عوامل دستگاه سرکوب چنان کینه‌ای از فرزانه انصاری‌فر داشتند که «رحمان بدری»، فرمانده سابق یگان ویژه بهبهان که مسئولیت اصلی سرکوب اعتراضات در بهبهان را بر عهده دارد، او را با اتهامات مضحکی همچون «سرقت بالابر» به «دادگاه» کشاند. این مسئله و احضاریه مربوط به پاییز ۱۴۰۰ است. حتی به او اتهاماتی همچون «ضرب و جرح عمدی» یا «عضویت در گروهک‌های منافقین» و «انتشار تصاویر تحریک‌آمیز» نیز بسته‌اند. آیا انتشار تصویر برادر مقتول و روایت رنجی که بر این خانواده گذشته است، تحریک‌آمیز است؟ تحریک نسبت به چه و علیه که؟