۲۶ بهمن‌ماه به حکم روح‌الله خمینی بر بام مدرسه رفاه اعدام شدند. تنها چهار روز از پیروزی انقلاب گذشته بود و بی‌شک می‌توان گفت که این اعدام‌ها روند دادرسی عادلانه را طی نکرده است و متهمان از حق داشتن وکیل و دادگاه علنی بی‌بهره بوده‌اند. آن روزها بخشی از انقلابیان از جمله آیت‌الله خلخالی معتقد بودند که آدم زنده که وکیل نمی‌خواهد. یا کاری را انجام داده است که می‌گوید انجام داده‌ام و یا انجام نداده است که آن را کتمان می‌کند و این قاضی شرع است که حکم را تشخصی می‌دهد.
منوچهر خسروداد، رضا ناجی و مهدی رحیمی سه نفر از کسانی بودند که ۲۶ بهمن‌ماه بر بام مدرسه علوی تیرباران شدند.
رضا ناجی در دادگاه انقلابی
سرلشکر سید رضا ناجی، متولد سال ۱۳۰۲، اصفهان،سرلشکر نیروی زمینی شاهنشاهی ایران بود. او در پیش از دستگیری و آخرین مسئولیتش فرماندار نظامی استان اصفهان بود. روزنامه اطلاعات ۲۷ بهمن‌ماه نوشت که بلافاصله بعد از «اعدام انقلابی» رضا ناجی و عناصر رژیم سابق، جوانان مستقر در اطراف کمیته‌های انقلاب و خیابان‌های ایران و ژاله شروع به تیراندازی هوایی کردند و رسیدن«روز جز»ا و «روز عدل الهی» را جشن گرفتند. خبر اعدام این افراد به وسیله بلندگو به اطلاع ساکنان خیابان‌های اطراف کمیته‌های انقلاب رسید.
پیکر رضا ناجی
سرلشکر منوچهر خسروداد از دیگر اعدامی‌های روز ۲۶ بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷ است.
منوچهر خسروداد در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر آمل به دنیا آمد. او پس از اخذ دیپلم به ارتش وارد شد و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. خسروداد پس از طی دوره‌های نظامی گوناگون در هوانیروز نیروی زمینی شاهنشاهی ایران به خدمت پرداخت.
منوچهر خسروداد
در سال ۱۳۴۱ خسروداد برای سپری‌کردن دوره‌های نظامی و خلبانی به آمریکا رفت و در آن‌جا دوره‌ای مختلف خلبانی را طی کرد و مدرک خلبانی ارتش آمریکا را دریافت کرد. او همینطور در یکی از برترین مدرسه‌های نظامی دنیا، مدرسه نظامی سن-سیر تحصیل کرد. این مدرسه مشهورترین مدرسه نظامی کشور فرانسه است.
خسرو داد پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۰ به فرماندهی هواپیمایی نیروی زمینی گمارده شد و در سال ۱۳۵۴ به درجه‌ی سرلشکری ارتقا یافت.
منوچهر خسروداد در اردیبهشت سال ۱۳۵۴ موفق شد در اهواز همراه با «کلم ای بیلی» خلبان آزمایش‌گر ارشد شرکت بل هلیکوپتر ۵ رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ به ثبت برساند. هلیکوپتر آن‌ها که سه روز قبل به ایران تحویل داده شده بود، در ۱ دقیقه و ۵۸ ثانیه به ارتفاع ۳۳ هزار متری رسید، پس از ۵ دقیقه و ۱۳ ثانیه در ارتفاع ۶ هزار متر از سطح دریا قرار گرفت، در ۱۵ دقیقه و ۵ ثانیه از ۹ هزار متر عبور کرد، ۳۰ ثانیه در ارتفاع ۹۰۱۰۰ متری دوام آورد و بیشترین ارتفاعی که توانست لمس کند ۹۰۷۰ متر بود که ۵ رکورد جدید در کلاس بالگردهای متوسط محسوب می‌شد.
منوچهر خسروداد در ورزش نیز مقام کسب کرد. او رئیس فدراسیون سوارکاری و قهرمان پرش با اسب بود.
منوچهر خسروداد در دادگاه انقلابی
پنج‌شبنه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ او در دادگاهی که از کم و کیف آن اطلاع جندانی در دست نیست «مفسد فی‌الارض» شناخته شد و در فرمانی از سوی خمینی بر پشت بام مدرسه رفاه تیرباران شد.
سپهبد مهدی رحیمی متولد سال ۱۳۰۰، اخرین فرماندار نظامی تهران از دیگر اعدام‌شده‌های روز ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۵۷ است.
سپهبد مهدی رحیمی
روزنامه اطلاعات در شماره‌ی فوق‌العاده‌ای که درروز جمعه ۲۷ بهمن‌ماه منتشر کرد در مورد این اعدام‌ها در صفحه‌ی نخست خود چنین آورده است:
«نیمه شب دیشب چهار ژنرال عالی‌رتبه ارتش شاه که در قتل و کشتار مردم ایران مشارکت مستقیم داشتند بر اساس حکم صادره دادگاه انقلابی تیرباران شدند.
در حالی‌که یک ربع به ساعت ۲۴ مانده بود ارتشبد نصیری رییس ساواک، سپهبد مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران و رئیس شهربانی سابق، سرلشکر رضا ناجی و سرلشکر خسروداد در دسته اول با چشم‌ها و دست‌های بسته روبروی جوخه آتش قرار گرفتند و با گلوله‌های چهار جوان مسلح در کمیته امام به رگبار مسلسل بسته شدند.
سپهبد مهدی رحیمی در کنار دکتر ابراهیم یزدی
جلسه دادگاه از صبح دیروز در محل دبیرستان شماره ۲ علوی تشکیل شد و تا ساعت ۷ بعد از ظهر ادامه یافت. این دادگاه برای بررسی کارنامه ۲۶ تن از مقامات برجسته رژیم سابق که اکنون در زندان بسر می‌برند تشکیل شد. پس از پایان جلسه اعضای دادگاه به حضور امام خمینی رفتند و امام حکم اعدام ۴ نفر از متهمین ردیف یکم را به حکم آیه شریفه «مفسدین فی الارض» تائید کرد.
بلافاصله پس از اعدام انقلابی عناصر رژیم سابق جوانان مستقر در اطراف کمیته انقلاب و خیابان‌های ایران و ژاله شروع به تیراندازی هوایی کردند و رسیدن روز جزا روز عدل الهی را جشن گرفتند. خبر اعدام این گروه بوسیله بلندگو به اطلاع ساکنان خیابان‌های اطراف کمیته انقلاب رسید.»
همانطور که گفته شد سرعت محاکمات و عدم دسترسی متهمان به وکیل نشان از ان دارد که این دادگاه‌ها به شکلی ساختگی برگزار شده است و شرایط یک دادگاه عادلانه و منصفانه را نداشته است. اولین نقض حقوق بشر در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و کشتار بی‌حساب و کتاب در واقع از بام مدرسه رفاه آغاز شد. کشتاری که در آن جو انقلابی کم‌تر کسی به زشتی و ناکارآمدی آن اذعان و اعتراض داشت. از آن روز تا کنون این اعدام‌های بی مبنا و محاکمات بی‌اساس ادامه دارد.