در ۲۸ بهمن ۱۳۹۸ بود که «احمد مروی» – تولیت حرم امام هشتم شیعیان – در دیداری با نیروهای افغانستانیِ «مدافع حرم» از آنان تجلیل کرد و از «سخنی دوچندان» فعالیت این نیروها و خانواده‌هایشان گفت. او که با ۹۰۰ خانواده دیدار می‌کرد در توضیح بیشتر گفت: «ما به مرزهای جغرافیایی اعتقادی نداریم؛ مرز ما، مرز میان ایمان و کفر است…خانواده شهدای فاطمیون علاوه بر تحمل سختی غربت، شهادت عزیزان خود را نیز تحمل می‌کنند و این سختی دوچندان است».
درواقع، کلیدواژه‌هایی چون «سختی مضاعف» و «مظلومیت» و «غربت» و از این دست واژگان، در ادبیات مربوط به «مدافعان حرم» در سال‌ها و خصوصا ماه‌های اخیر بسیار استفاده می‌شود و به نوعی ارجاع دارد به اینکه جایگاه این نیروها آنطور که باید، محترم و مقبول نیست و حتی فراتر از این، در میان افکار عمومی نوعی بی‌احترامی به آنان نیز جریان دارد.
احمد مروی؛ تولیت آستان قدس رضوی
مدافعانی که برای اسد جنگیدند نه حرم!
به عنوان نمونه، وبسایت «الف» که زیر نظر «احمد توکلی» اداره می‌شود و از وبسایت‌های نزدیک به اصولگرایان است در قالب مطلبی در دفاع از «مدافعان حرم» به این نکته صراحتا اشاره کرد و از آن به عنوان یک واقعیت تلخی یاد کرد که خانواده‌های «شهدای مدافع حرم» را آزار می‌دهد.
نویسنده مطلب از «درد» مادرانی می‌گوید که فرزندانشان به سوریه رفتند و کشته شدند ولی در افکار عمومی آنان را کسانی می‌دانند که برای پول رفتند و به عنوان «مدافع اسد» کشته شدند. نویسنده مطلب با مقایسه درد خانواده‌های جان‌باختگان جنگ ایران و عراق و خانواده‌های «مدافعان حرم»، مدعی می‌شود رنج خانواده‌های دسته دوم بیشتر است: «درد کدام یک بیشتر است؟ درد مادری که بالای سر جنازه فرزندش می‌گوید: «تو رو خدا نگین که بچه من بخاطر پول رفته است» خیلی بیشتر است از دردهای دیگر خانواده شهدا. درد کدام بیشتر است؟ آنکه می‌رود در سوریه و عراق می‌جنگد و آخرسر می‌گویند برای بشار اسد بوده و ماهانه ۸ میلیون پول گرفته است یا آنکه ۸ سال جنگید و گفتند برای امکانات بعد از جنگ است؟! طعنه‌های کدام خانواده بیشتر است؟!»
شاید با توجه به چنین اتمسفری است که نویسنده تلاش می‌کند مخاطبان خود را قانع کند که این افراد تنها «مدافع حرم» نیستند بلکه «مدافع حریم وطن» نیز هستند و درواقع بر آن است که با انگشت‌گذاشتن روی احساسات ملی‌گرایانه و ایران‌دوستانه برای «مدافعان حرم» مشروعیت بخرد؛ چنانکه در توضیح بیشتر می‌آورد: «شاید برخی واقعا نمی‌فهمند که شهدای مدافع حرم، تنها مدافع حرم اهل بیت نیستند، اسم آنها مدافع حرم است اما مدافع حریم وطن نیز هستند! آنها مدافع تهران و اصفهان و شیراز و کرمانشاه‌اند! آنها مدافع ناموس ایرانی هستند تا کشورشان نشود عراق و افغانستان و سوریه! مگر نه اینکه اگر مسابقه فوتبالی، جشنواره‌ای، کنسرتی و انواع جشن‌ها در کمال آرامش برگزار می‌شود بخاطر وجود امثال حججی‌ها و بلباسی‌ها و امیر سیاوشی‌ها است که در حلب و خان‌طومان تکه تکه شدند؟»
نیروهای افغانستانی در قالب تیپ فاطمیون در سوریه جنگیدند
اعتراف «مدافعان حرم» به بی‌مهری مردم
نکته جالب‌توجه آن است که این احساس مظلومیت و کم‌توجهی از سوی افکار عمومی دیگر حتی در منابع رسمی مربوط به «مدافعان حرم» نیز بازتاب می‌یابد و خود دست‌اندرکاران رسانه‌ای تبلیغات پیرامون مشروعیت‌بخشی به این نیروها، از «کنایه»هایی می‌گویند که از سمت مردم به آنان زده می‌شود. چنانکه در مطلبی که در پس از تظاهرات سراسری آبان ۹۸ در وبسایت «مدافعان حرم» منتشر شد، به صراحت آمده است که این کم‌توجهی به «مدافعان حرم» حتی در «مسئولین به ظاهر انقلابی کشور» هم نمود دارد.
نویسنده این مطلب مهم – که بدون امضا است و موضع خود سایت را بازتاب می‌دهد – در تحلیلی پیرامون چرایی این بی‌توجهی و حتی «بی‌مهری» به «مدافعان حرم» می‌نویسد: « با توجه به اینکه در سالهای آغازین جنگ در سوریه و حضور مدافعان حرم در سوریه و عراق، به دلایل استراتژیک و سیاسی تصمیم بر این بود که حضور نظامی ما در آنجا علنی نباشد، همان آغازی شد برای پنهان ماندن رشادت‌ها و ازخودگذشتگی‌های این جوانان غیور کشور که تا چند سال به شکلی کاملا گمنام میجنگیدند و گمنام هم شهید میشدند. در همین حال متاسفانه بدلیل اطلاع رسانی غلط دولت و شیطنت‌های رسانه‌های معاند، مردم نیز، محبوبیت و احترامی را که برای خانواده‌های شهدا و ایثارگران قائل بودند، برای مدافعان حرم قائل نشدند.
ضمنا در این مطلب به این نکته نیز اذعان شده است که نیروهای «مدافع حرم» در سرکوب تظاهرات سراسری آبان ۹۸ حضور داشتند: «همانطور که در آبان ماه شاهد بودیم، اعتراض‌های معیشتی به خشونت کشیده شد و بسیاری از بچه‌های مدافع حرم مجبور به ورود کردن به جریان شدند. در میان متاسفانه برخی از این عزیزان مانند مرتضی ابراهیمی به شهادت رسیدند».
قاسم سلیمانی همراه با نیروهای غیرایرانی «مدافع حرم»
نیروهای پاکستانی و بازداشت پس از بازگشت!
پس از نکته جالب‌توجه این است که این مسئله «مظلومیت مدافعان حرم» منحصر به نیروهای ایرانی یا افغانستانی نیست و به اعتراف خود نیروهای پاکستانی شامل حال آنان در پاکستان نیز می‌شود. نیروهای شیعه پاکستانی در قالب تیپ «زینبیون» در سوریه حضور دارند ولی به اعتراف خود آنان، وقتی به کشور خود باز می‌گردند با آزار و اذیت مواجه می‌شوند.
چنانکه «سیدحسین نقوی» – روحانی پاکستانی – در گفتگو با «خبرگزاری تسنیم» که متعلق به سپاه پاسداران است در توضیح این «مظلومیت» می‌گوید: «بچه‌های زینبیون خیلی به شجاعت و مقاومت در دفاع از حرم‌های اهل بیت معروف هستند و حرف اول را می‌زنند. مدافعان حرم پاکستانی از دو جهت مظلوم هستند. هم در رسانه‌ها و هم این که وقتی به کشور برمی‌گردند، زندانی می‌شوند. کسانی را می‌شناسیم که دو سال یا یک سال است که زندانی هستند و اصلا مشخص نیست که کجا هستند. در واقع وقتی برگشته‌اند دیگر هیچ خبری از آنها نشده است و خانواده‌هایشان سرگردان هستند. خیلی برای پیگیری می‌روند ولی هیچ خبری از آنها ندارند که کجا هستند».