در شهریور ۱۴۰۰ بود که یک زندانی در شهر اهر در استان آذربایجان شرقی پس از اجرای حکم شلاق جان باخت. «اتهام» این زندانی که هادی عطارزاده نام داشت، «داشتن مشروبات الکلی» بود. اگرچه رییس دادگستری آذربایجان شرقی مرگ این زندانی بر اثر حکم شلاق را تکذیب کرد و آن را به «درد شکم» نسبت داد ولی خانواده او تاکید کرده‌اند که هادی در پی حکم شلاق که بر بدن او زده شد جان خود را از دست داد. 
قاسم عطارزاده، برادر هادی، تاکید می‌کند که حال برادر او پس از اجرای حکم شلاق بد شد و زمانی به بیمارستان منتقل شد که تمام کرده بود. او با اشاره به این‌که برادرش فرد کاملا سالمی بود، درباره دروغگویی رئیس دادگستری آذربایجان شرقی می‌گوید: «رئیس دادگستری آذربایجان شرقی گفته که به علت درد شکم فوت کرده و در زندان هم به ما گفتند که چون کرونا داشته مرده که همه این‌ها دروغ است و خودشان او را کشتند.»
آنچه بر هادی عطارزاده رفت، یک نمونه از نمونه‌های بی‌شماری از تبعات منفی اجرای حکم شلاق در ایران است. داستان‌های زیادی از تبعات بسیار منفی حکم شلاق در ایران پس از انقلاب ۵۷ وجود دارد که در این‌جا مجال کافی برای نقل همه آن‌ها وجود ندارد. حکم شلاق از غیرانسانی‌ترین پدیده‌هایی است که به عنوان مجازات در قوانین قضایی جمهوری اسلامی گنجانده شده است. پس از انقلاب اسلامی و با تلاشی که جمهوری اسلامی برای اسلامی‌سازی قوانین به خرج داد، شلاق‌زدن نیز به عنوان یک حکم قضایی صورتی رسمی یافت و پس از آن بود که می‌شد به دفعات در شهرهای مختلف ایران تجمعاتی را مشاهده کرد که گرد آمده‌اند تا شلاق‌زدن یک فرد را مشاهده کنند.

هادی عطارزاده، پس از اجرای حکم شلاق جان سپرد

یکی از کسانی که در کودکی شاهد اجرای حکم شلاق به صورت عمومی بوده درباره احساس خود می‌گوید: «سر میرداماد شلوغ بود. ما هم رد می‌شدیم. پرسیدیم چرا مردم اینجا جمع‌اند؟ گفتند کسی را شلاق می‌زنند. من رفتم جلو. می‌خواستم ببینم. یک پسر جوان بود. پشتش از خون سرخ شده بود. حالم بد شد.»
به گفته حقوق‌دانان، شلاق صرفا یک مجازات جسمی نیست بلکه تبعات حیثیتی نیز دارد و دقیقا این نیز هدفی بوده که از گنجاندن حکم شلاق در قوانین دنبال شده است. مسئله‌ای که البته در تناقض با حقوق بنیادین افراد بازداشت‌شده است.
شیرین عبادی درباره هدف جمهوری اسلامی از تاکید بر حکم شلاق و اجرای آن می‌گوید: «با وجود این‌که مجازات شلاق یکی از مجازات‌های ممنوعه بر اساس ضوابط حقوق بشر است، ولیکن متاسفانه در قانون مجازات ما در ایران این پیش‌بینی شده و به نظر من هدف از پیش‌بینی و اجرای آن ایجاد ارعاب و ترس و وحشت است؛ همچنین تحقیر افراد و توهین به آنان، چرا که ما گاهی شاهد این هستیم که شلاق را در ملاء عام به فرد می‌زنند که با این کار می‌خواهند فرد را بشکنند و در ناظران و بینندگان هراس و وحشت ایجاد کنند.»
این نکته که «می‌خواهند فرد را بشکنند» و خانم عبادی روی آن تاکید می‌کند اتفاقا از آن نکاتی است که خود مقامات قضایی جمهوری اسلامی نیز روی آن تاکید دارند. «هادی صادقی»، از معاونان قوه قضاییه، در سال ۱۳۹۷ زندان را «آسیب‌زا» دانسته بود و آن را ناشی از یک «فرهنگ وارداتی» قلمداد کرد و تاکید کرد: «مجازات‌های بدنی بسیار تاثیرگذارتر از حبس است و مجازات شلاق که در اسلام آمده بسیار موثرتر است.»