«از ابتدای انقلاب، آنان شمشیر را بر روی زنان بستند. همان سال ۵۸ قانون حمایت از خانواده لغو شد. بزرگترین ضربه به زنان؛ چون در این قانون خیلی از حقوق به زنان داده شده بود. این دستاورد بزرگی بود؛ آن هم مقابل حوزویانی که همیشه نگران اسلام بودند و بالاخره آمدند و حکومت بدست گرفتند ولی خدا شکر که آمدند و مردم دیدند اینان چه کسانی هستند…خانه از پایبست ویران است. در ویرانکده چه اصلاحاتی ممکن است؟»
این سخنان گیتی پورفاضل است. زنی که در تهران به دنیا آمد. دوران تحصیل را در این شهر گذراند و برای تحصیل در رشته حقوق وارد دانشگاه تهران شد. پس از دریافت لیسانس حقوق به وزارت کشور رفت و در دهه ۴۰ شمسی در سمت بخشداری حومه تبریز و معاونت فرمانداری به منطقه آذربایجان رفت. گیتی پورفاضل که شیفته وکالت بود در سال ۱۳۵۳ مشاغل دولتی را رها کرده و سرانجام در سال ۱۳۵۶ موفق به دریافت پروانه وکالت پایه یک دادگستری شد.
پس از انقلاب ۵۷ و برقراری نظام اسلامی در ایران، و محدودیت گستردهای که از جمله در حوزه قضایی بر زنان ایرانی اعمال شد، گیتی پورفاضل در خرداد ۵۸ به ایجاد محدودیت برای زنان به شدت اعتراض میکند و از تساوی حقوق زنان و مردان در تاریخ ایران پیش از اسلام میگوید و نسبت به نقض حقوق زنان در نظام تازهتاسیس اعتراض میکند. همین جنس مسائل بود که موجب لغو پروانه وکالت او شد.
گیتی پورفاضل که در شعر و ادبیات نیز دستث دارد و از او مجموعه شعر و نیز مجموعه داستان منتشر شده است، درباره رخدادهای آن سالها میگوید: «من در سال ۱۳۵۸ در کنگره سراسری وکلای دادگستری که به همت شادروان نزیه؛ ریاست کانون مرکز تشکیل شد، تنها زن سخنرانی بودم که احکام فقهی را در مورد زنان به چالش کشیدم و مرتب در سخنرانیها و جُستارهایم از حقوق زنان دفاع میکردم. از این رو، درسال ۱۳۶۲ که ۵۶ تن از وکلا پروانههایشان به دلیل مخالفت با احکام فقهی برای اداره کشور توسط آیتالله گیلانی لغو شد، من نیز در زمره این وکلا بودم که تا سال ۷۶ که هیأت مدیره کانون وکلا پس از بیست سال فترت به همت وکلا با برگزاری انتخابات تعیین شد، هیأت مدیره نامهای اعتراضآمیز به قوه قضاییه نوشت و خواستار رسیدگی به پرونده ما وکلایی شد که بدون محاکمه و تفهیم اتهام پروانههای کارمان را لغو کرده بودند».
گیتی پورفاضل تاکید میکنند امضاکنندگان نامه ۱۴ نفره از طیفهای مختلف بودند
گیتی پورفاضل که اکنون عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران نیز است، وکیل خیلی از پروندههای سیاسی از جمله پرونده نسرین ستوده و پرونده ستار بهشتی نیز بود. او بود که شجاعانه تاکید کرد این جوان وبلاگنویس در زندان شکنجه شده بود و در پی شکنجه در زندان درگذشت. به گفته او پلیس فتا مسئول قتل این جوان بود.
ولی آنچه سبب شده است نام گیتی پورفاضل باز سر زبانها بیفتد امضای نامهای شجاعانه با امضای ۱۴ نفر از زنان داخل کشور است. نامهای که طی آن ۱۴ زن به آپارتاید جنسیتی در جمهوریاسلامی پرداخته و آن را نتیجه حکومت ولایت مطلقه فقیه دانستند که سبب شده است زنان ایرانی ۴۰ سال طعم تلخ تبعیض را پیاپی بچشند. آنان در این نامه خواهان گذار از جمهوریاسلامی به نظامی سکولار دموکرات شدند. وجه برجسته این نامه آنجاست که چهرههای مختلف و متنوعی امضاکننده این نامه بودند؛ از فاطمه سپهری که «همسر شهید» محسوب میشود تا چهرههای جوان و معترضی همچون «نرگس منصوری» و تا زنان باتجربهای همچون «گیتی پورفاضل»..
او تصریح میکند زنان در طول این ۴ دهه سرکوب شدند و سوژه اصلی سرکوب زنان بودند. به گفته او تنوعی که در میان ۱۴ زن وجود دارد – از سبک پوشش تا علایق سیاسی – خود صدای رسایی بود خطاب به سیستم حاکم که ببیند مخالفان او از چه دایره گستردهای هستند. به گفته او نظام جمهوریاسلامی باید بفهمد که مردم دیگر سرکوب را نمیپذیرند. او به استعفای خامنهای به چشم قدم اول در اصلاح وضع ایران مینگرد. او نگران سوریهای شدن ایران در این وضع بحرانی است.