آیینی: بدرفتاری با کودک، بالغِ ضعیف یا حیوان در یک محیط آیینی و به شیوه‌ای ایدئولوژیک است که می‌تواند آشکارا یا پنهانی انجام شود.
آسیب‌‌رساندن و بدرفتاری‌هایی که با گروهی از انسان‌ها به دلیل نژاد، جنسیت یا معلولیت می‌شود هم در این تقسیم‌بندی جای می‌گیرد.
کودک‌آزاری آیینی به معنای سوء‌استفاده مداوم، افراطی و سادیستی از کودکان به دلایل ایدئولوژیکی است. مانند انواع کودک‌آزاریِ دیگر، این نوع هم شامل آزار جسمی، عاطفی-روانی و جنسی می‌شود.
بعضی از این نوع آزارها و آسیب‌ها، به این دلیل که مخالف قوانین یا هنجارهای جامعه است، به صورت مخفیانه انجام می‌گیرد؛ مثل ناقص‌سازی جنسی دختران که منجر به جراحت‌های ماندگار و حتی مرگ در کودکی یا بزرگ‌سالی می‌شود. این عمل، که دلایل سنتی-مذهبی دارد، در بعضی از نقاط استان‌های بوشهر، خوزستان، هرمزگان، کردستان و مناطق کُردنشین آذربایجان رواج دارد.
نوع دیگری از این آزارها – که به دلیل ناآگاهی والدین و تبلیغات گسترده حکومت انجام می‌شود – تشویق یا واداشتن کودکان به انتخاب مذهب و آیین والدین؛ و اجبار یا ترغیب کودکان به انجام مراسم دینی و آیینی است. نمونه این آزارها را می‌توان در مراسم مذهبی؛ مانند مراسم عاشورا، مشاهده کرد. کودکانی که در دسته‌های سینه‌زنی، زنجیر، سینه یا قمه می‌زنند، یا والدینی که سر کودک را با چاقو یا قمه زخم می‌کنند. نوزادانی که توسط والدین به مداح‌ها و روضه‌خوان‌ها داده می‌شوند و وحشت‌زده و گریان، در میان جمعیت دست‌به‌دست می‌شوند تا نقش کودکان قربانی آیین مذهبی را بازی کنند! متاسفانه آماری از این نوع کودک‌آزاری‌ها در دست نیست.
نوع دیگری از کودک‌آزاری – که علنا مورد تایید و تشویق حکومت جمهوری اسلامی است – خریدوفروش کودکان به‌ویژه دختربچه‌ها، تحت عنوان ازدواج است. این نوع کودک‌آزاری هم دلایل سنتی-مذهبی دارد و به همین دلیل مورد حمایت حکومت است.
در واقع تمام انواع کودک‌آزاری‌های آیینی، به شکل آشکار و پنهان مورد حمایت معنادار جمهوری اسلامی است. ازدواج کودکان هم که در حکومت جمهوری اسلامی قانونی است و این روزها در رسانه‌های حکومتی تبلیغ و ترویج می‌شود، علت ایدئولوژیکی دارد.