بیش از ۳۰ سال است که جمهوری اسلامی رسما در یک قانون نانوشته، ورزشکاران ایرانی را از حاضرشدن در مقابل نمایندگان ورزشی اسراییل منع می کند. کم نبودند ورزشکارانی که این سیاست بالادستی، آرزوهای ورزشی آنان را نقش بر آب کرده است. شاید مشهورترین آنان «آرش میراسماعیلی» – قهرمان جودوی ایران – باشد که علی رغم اینکه پرچمدار تیم ایران در مسابقات المپیک آتن بود، اما به علت اینکه در قرعه کشی، حریف اول او یک جودوکار اسراییلی بود، مجبور شد از مسابقات کنار بکشد. اما «علیرضا کریمی ماچیانی» کشتی گیر آزاد تیم ملی کشتی ایران را شاید بتوان یکی از بدشانس ترین ورزشکاران ایرانی دانست. او تاکنون دوبار با این مساله مواجه شده است و از رسیدن به مدال بازمانده است. آخرین بار همین چندشب پیش و در مسابقات جهانی بود.
علیرضا کریمی – جوان ۲۳ ساله کرجی – که یکی از شانس های تیم ملی کشتی آزاد امید ایران در وزن ۸۶ کیلوگرم بود، در مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال، در دور نخست مقابل حریف روسی قرار گرفت و با اینکه تا یک دقیقه قبل از پایان این مبارزه، از حریف روس خود پیش بود، که ناگهان با فریادهای «بباز علیرضا»، «علیرضا باید ببازی»، از سوی مربیان خود در کنار تشک مواجه می شود. خود علیرضا می گوید: «وقتی این حرف را شنیدم دنیا روی سرم خراب شد. در یک آن تمام زحمات و سختی هایی که ماه ها در تمرینات و دور از خانواده به امید کسب مدال طلای جهان متحمل شده بودم از جلوی چشمانم گذشت. شوکه شده بودم و انگار سطل آب یخ را روی سرم ریختند. دیگر قدرت ایستادن روی پاهایم را هم نداشتم. دیدم ده نفر همگی فریاد می زنند “باید ببازی باید ببازی”.» با چنین «دستور»ی است که علیرضا مسابقه را عملا وا می دهد و در نهایت با نتیجه ۱۴ بر سه شکست می خورد.
علیرضا کریمی؛ کشتی گیر پرافتخار ایرانی که مجبور به باخت تعمدی مقابل حریف روس شد
اما چرا علیرضا باید می باخت؟ چون در تشک آنسوتر، کشتی گیر اسراییلی، حریف آمریکایی خود را شکست داده بود و علیرضا کریمی در صورت برد نهایی باید به مصاف کشتی گیر اسراییلی می رفت. مصافی که جمهوری اسلامی آن را به رسمیت نمی شناسد و اگرچه این ممنوعیت را به صورت قانون درنیاورده است اما ورزشکاران ایرانی را مجبور می کند از رویارویی با حریفان اسراییلی انصراف دهند. کریمی، یک مدال نقره و ۲ طلای آسیا در رده نوجوانان، طلای جهان و آسیا در رده جوانان و ۲ طلای آسیا و برنز با ارزش جهان در رده بزرگسالان را در کارنامه خود دارد.یعنی کاملا قابل تصور بود که او در این دوره از مسابقات نیز مدال خوشرنگ دیگری را به کارنامه افتخارات خود و تیم ملی کشتی ایران اضافه کند.
خود علیرضا کریمیدرباره شانس قهرمانی خود در مسابقات جهانی امسال می گوید: «براحتی قهرمان جهان می‌شدم اما این اتفاق مانع آن شد. من حریف روس را براحتی می بردم اما این اتفاق باعث شد او فینالیست شود. من دیگر فینالیست این وزن را که کشتی گیر قزاق بود را پیش از این۴ مرتبه ده بر صفر شکست داده بودم.» اما پیش از این نیز علیرضا کریمی قربانی همین سیاست شده بود. یک بار نیز در مسابقات جهانی ۲۰۱۳ به قرعه اسراییل خورد و به گفته خودش به حق خود که مدال طلا بود، نرسید. اما شگفت انگیز اینکه با وجود تن دادن او به دستور بالادستی ها، او از طرف وزارت ورزش مورد بی مهری قرار گرفت.
علیرضا کریمی درباره مسابقات جهانی ۲۰۱۳، روبرو نشدن با ورزشکار اسراییلی و اتفاقات پس از آن می گوید:«به من گفتند به اندازه پاداش قهرمان جهان که ۴۰ سکه بود به تو می دهیم اما وقتی پدرم پس از مسابقات جهانی ۱۳۹۲ با نامه فدراسیون کشتی به وزارت ورزش رفت و خواستار عمل مسوولان به قول‌شان شد به او گفته بودند، “به ما ربطی ندارد که پاداش کشتی نگرفتنش مقابل اسراییل را بدهیم. بروید از هر کس که گفته با اسراییل کشتی نگیرید پاداش‌تان را از او بگیرید”در نهایت هم به جای ۴۰ سکه فقط یک کارت هدیه یک میلیون تومانی دادند و تمام!»
به نام ورزشکاران، به کام نظام اسلامی!
نکته جالب توجه آن است که نظام جمهوری اسلامی علی رغم اینکه مانع از مصاف ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسراییلی می شود، سال هاست که حاضر نیست این سیاست را در مجامع بین المللی اعلام کند. زیرا اعلام رسمی چنین سیاستی، تبعات سنگینی برای ورزش ایران به همراه خواهد داشت و ورزش ایران را با خطر جدی محرومیت از حضور بین المللی در محافل ورزشی جهانی مواجه خواهد ساخت.یک بار سخنگوی کمیته بین المللی المپیک گفت:« در صورتی که ورزشکار یا ورزشکارانی از حضور مقابل ورزشکار یا ورزشکارانی دیگر به دلایل سیاسی، مذهبی، نژادی و قومیتی امتناع کنند، آن ورزشکار مادام العمر از حضور در رقابت های بین المللی محروم خواهد شد. همین طور فدراسیون و کمیته المپیک آن کشور با تهدیداتی از جریمه نقدی تا محرومیت از حضور در رقابت های بین المللی و المپیک مواجه خواهند بود.»
تیم والیبال ساحلی ایران نیز در مسابقات ۲۰۱۴ و علی رغم صعود به مرحله دوم به علت اینکه با تیم اسراییل بازی نکند، از رقابت ها کنار کشید
حتی درسال ۲۰۰۹«رافائل مارتينتى» -رييس وقت فدراسيون جهانى كشتى – در مسابقات جهانی ترکیهبه خبرنگاران ایرانی حاضر در مسابقات گفته بود: «دوران چشم پوشى فيلا سپرى شده است و از اين به بعد اگر كشتى گيران شما مقابل حريفان اسراييلى حاضر نشوند، فدراسيون كشتى ايران را با محروميت مواجه مى كنيم.» ناگفته نباید گذاشت که این مساله نیز بیشتر در حوزه ورزش کشتی، گریبانگیر ورزشکاران ایرانی شده است. گرچه برخی کشتی گیران ایرانی سعی کرده اند به این ممنوعیت تن ندهند. چنانکه در المپیک ۲۰۰۴ آتن، «علیرضا دبیر» خطاب به مسئولان ورزشی وقت گفته بود که اگر با قرعه اسراییل روبرو شود کنار نخواهد کشید. البته دبیر در آن مسابقات زودتر از انتظار حذف شد و به رقیبی اسراییلی نیز نخورد.
شاید از این روست که برای روبرونشدن با حریف اسراییلی همیشه بهانه های پزشکی و غیرپزشکی ردیف می شود. به عنوان مثال علیرضا کریمی باید جلوی حریف روس ببازد تا با حریف اسراییلی روبرو نشود و یا آرش میراسماعیلی باید «کمردرد شدید» را بهانه کند و یا حتی گاهی «تاخیر در صدور ویزا» بهانه می شود. چنانکه «مهدی رستم پور» – خبرنگار برجسته ورزشی – می نویسد: «امتناع از رويارويى با اسراييل، غير از مجوز پزشكى، مفرهاى ديگرى هم دارد؛ مثلآ در مسابقات جهانى بسكتبال زير ۲۱ ساله هاى جهان در سال ۲۰۰۵…وقتى ايران با اسراييل هم گروه شد، چند روز ديرتر از مهلت قانونى اقدام به درخواست ويزا كرد تا تاخير سفارت آرژانتين در صدور رواديد را دليل عدم حضور در مسابقات اعلام كند و محروميتى نيز از جانب فيبا گريبان بسكتبال ايران را نگيرد.»
اما با این حال و در ادبیات رسمی جمهوری اسلامی در داخل همواره اعلام می شود که این دسته از ورزشکاران برای “حمايت از ملت مظلوم فلسطين” و با ميل شخصی خود از مصاف با رقیب اسراییلی خودداری کردند. حتی وقتی آیت الله خامنه ای در دیدار با برخی از ورزشکاران در سال ۱۳۸۳ از مسابقه ندادن آرش میراسماعیلی با حریف اسراییلی تجلیل کرد، تلویحا این کار را به اختیار و اراده خود این جودوکار نسبت داد و گفت:«این کارِ آقای آرش عزیزمان هم از آن کارهای بسیار برجسته بود؛ خیلی کار باارزشی بود… وقتی یک جوان مسلمان و مؤمن از یک ارزش دفاع می کند؛ از یک ملت مظلوم دفاع می کند و با یک قلدرِ بین المللی گردن کلفتِ چاقوکشِ عربده کش، با این زبان و با این منش درمی افتد، این طور علیه او جنجال و جوسازی می کنند. البته غلط می کنند! آنها در مقابل عمل انجام شده قرار گرفتند و ضربه فنی شدند! با این کار سیلی خوردند؛ حالا بعد از آن هرچه می خواهند جنجال کنند، بکنند؛ ایشان کار خودش را کرد.»
آیت الله خامنه ای از آرش اسماعیلی به دلیل حاضرنشدن مقابل حریف اسراییلی شخصا تجلیل کرد
امااین سیاست در حالی از طرف نظام جمهوری به ورزشکاران ایرانی تحمیل می شود که خود ورزشکاران فلسطینی در مقابل رقبای اسراییلی خود با آن ها مواجه می شوند و حتی با آن ها در قالب یک تیم ورزشی نیز قرار می گیرند. به عنوان مثال، ششبازیکن فلسطینی با نام های «عايد حبشي، اسماعيل ريان، اياد ابو عبيد، فراس مغربي، محمد عواد و عطا جابر»برای تیم فوتبال «مکابی» اسراییل بازی می کنند.در جنجالی که در ماه های اخیر نیز پیرامون بازی «مسعود شجاعی» و «احسان حاج صفی» – دو بازیکن تیم پانیونیوس یونان در مقابل تیم مکابی اسراییل ایجاد شده بود، روشن شد که برخی بازیکنان تیم ملی فلسطین همچون «ابوصالح، اغبریا، غنایم و ابوناهیه» در لیگ فوتبال اسراییل بازی کرده اند.
حمایت از علیرضا کریمی در فضای مجازی
اما مخاطبان ایرانی نیز ساکت نبودند و از زمان انتشار ویدئوی باخت تعمدی علیرضا کریمی در مقابل حریف روس و فریادهای «باید ببازی علیرضا!» و «بباز علیرضا»، هشتگ #علیرضا_بباز و#باید_ببازی فضای توییتر فارسی را درنوردید و بسیاری از کاربران ایرانی اعتراض خود را به شدت به این سیاست جمهوری اسلامی و قربانی کردن ورزشکاران ایرانی اعلام کردند. از جمله چهره های مشهور ایرانی که حمایت خود را از علیرضا کریمی اعلام کردند، «مهناز افشار» – بازیگر مشهور سینما – بود که با کارکردن عکسی از کریمی و با نوشتن یک جمله که: «این پرنده مردنی نیست»، اعتراض خود را نشان داد.
توییت مهناز افشار در حمایت از علیرضا کریمی
یکی از دیگر کاربران توییتر با نام «حسین مهرزاد» – خبرنگار روزنامه اعتماد -نیز نوشته است: «کاش جرات کنید وایسید توی فدراسیون‌های جهانی داد بزنید ما با ورزشکاران اسرائیلی مسابقه نمی‌دهیم. نه اینکه اینجوری حقیرانه به ورزشکار بگید#باید_ببازی_علیرضا. هزینه تصمیمتون رو بدید. تمام رشته‌ها محروم شن بعد ببینیم جواب مردم رو می‌تونید بدید یا نه.» «محمدرضا یزدان پناه» نیز با انتشار تصویری از دو بازیکن فلسطینی تیم ملی اسراییل – مروان کبها و حاتم عبدالحمید – به این نکته اشاره کرد که وقتی دو بازیکن عرب مسلمان فلسطینی برای تیم ملی اسراییل بازی می کنند، چرا ورزشکار ایرانی نباید در مقابل ورزشکار اسراییلی به میدان برود؟
دو بازیکن فلسطینی عرب مسلمان که در تیم ملی اسراییل بازی می کنند
«محمد تقی کروبی» – حقوقدان و فرزند مهدی کروبی – نیز در یادداشتی با عنوان «باید ببازی» در وبسایت «کلمه» به این مساله باخت عامدانه علیرضا کریمی مقابل حریف روس واکنش نشان داد و ضمن تاکید بر اینکه ورزش جای نفوذ انگاره های سیاسی نیست، نوشت: «به‌راستی این تناقض مضحک را چگونه می‌توان پاسخ داد؟جامعه پرسشگر می‌پرسد: چرا دستگاه دیپلماسی کشور که ماهیت کار آن سیاسی و دیپلماتیک است از این امر معاف گردیده و جامعه ورزش که ماهیت حرفه‌ای آن ورزشی و رقابتی‌ست ملزم به این امر گردیده است. شناگر ایرانی در المپیک پکن به دلیل حضور یک اسرائیلی در خط هفت مسابقه موظف به رعایت عدم شرکت در رقابت گردید اما دییلمات‌ها نظام از بدو انقلاب تاکنون در نشست‌ها و کنفرانس‌ها و همچنین سازمان‌های بین‌المللی که نمایندگان رژیم غاصب اسرائیل در همان جلسه حضور دارد معاف از ترک جلسه گردیده‌اند!»