لیلی محسنی هنرمندی است آراسته به چندین هنر از شاعری و داستان‌نویسی تا هنرپیشگی. او در عموم کارهایش دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی دارد و به معضلات جامعه از جمله محدودیت‌هایی که علیه زنان اعمال می‌شود و همین‌طور تبعیض‌های جنسیتی توجه خاصی دارد. ترانه‌ای با نام «صدا هستم» با صدای این هنرمند در رسانه‌ها و فضای مجازی بازتاب خوبی داشت. این ترانه نیز از مجموعه کارهایی است که در آن به مشکلات زنان در ایران می‌پردازد.
لیلی محسنی در مورد این ترانه می‌گوید:
«ترانه “صدا” به محدودیت‌ها و معضلاتی که زنان در جامعه ایران و در بعضی موارد در جوامع محافظه‌کار دیگر با آن‌ها روبرو هستند، می‌پردازد. قوانین نا کارآمد و تبعیض‌آمیزی که همچنان اعمال می‌شود، از جمله حق ارث نابرابر، عدم ممنوعیت چندهمسری برای مردان، حق حضانت کودکان که بعد از هفت سالگی از مادران گرفته می‌شود و همچنین عدم حق انتخاب پوشش و حجاب اجباری. این ترانه مسائلی چون جنگ ، تابوی سگ، خشونت فیزیکی و کلامی علیه زنان و کودکان را به چالش می‌کشد.»
لیلی محسنی دانش‌آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی است. او می‌گوید که سرودن شعر را زمانی آغاز کرده است که در خوزستان در دوران ابتدایی تحصیل می‌کرده است.
خانواده لیلی در تهران زندگی می‌کردند اما از آن‌جا که پدرش ارتشی بود در زمان جنگ ایران و عراق به خوزستان در جنوب ایران رفتند. آشنایی لیلی با فضای جنگ به دلیل شغل پدر و فضای زندگی آن دوره تاثیرات بسیاری روی لیلی محسنی گذاشتند. از این‌رو تجربه زنانه از جنگ و پیامدهای نامطلوب آن به عنوان یک معضل اجتماعی در آثار لیلی محسنی بازتاب فراوان داشته است.
در کودکی
لیلی محسنی معتقد است که هدف هنر متعهد بازتاب بخشیدن به همین معضلات اجتماعی و انعکاس برابری و عدالت است:
«موضوع برابری حقوق زنان و مردان یا بهتر است بگویم برابری حقوق انسانی و عدالت اجتماعی دغدغه همیشگی من بوده و به نظرم خیلی بیشتر از این‌ها باید به آن پرداخته شود.در واقع هدف هنر متعهد چیزی جز این نیست، یعنی نه تنها منعکس‌کننده معضلات و مسائل جامعه است بلکه در راستای آگاهی رسانی و ایجاد تغییر هم حرکت می‌کند.»
در کارنامه هنری لیلی محسنی تنوع بسیاری یه چشم می‌خورد. او یک بازیگر سینما و تئاتر، منشی صحنه، ترانه‌سرا،سازنده ویدئو کلیپ، ویراستار، روزنامه‌نگار و طراح صحنه است.
برابری حقوق انسانی و عدالت اجتماعی دغدغه همیشگی او بوده است
از بازی‌های تئاتری او می‌توان از تئاتر «سیاوش به روایت من» به کارگردانی علی‌رضا غفاری، «همه عطرهای عربستان» به کارگردانی علی امینی، «دختران تهران» به کارگردانی داریوش ربیعی و «شیخ صنعان» به کارگردانی مهدی شمسایی اشاره کرد.
لیلی محسنی در فیلم سینمایی «آقا» به کارگردانی امید بهکار نیز ایفای نقش کرده است.
از آن‌جا که در ایران زن‌ها اجازه‌ی خوانندگی ندارند لیلی محسنی برای خواندن مجبور به ترک ایران شد. اولین ترانه‌ی لیلی محسنی در خارج از کشور ترانه‌ی زیبای «بسوزونم» است که با اقبال خوبی مواجه شد.
لیلی محسنی از آن‌جا که در ایران صدای زنان ممنوع است در داخل ایران کارهایی را به صورت هم‌خوانی اجرا کرده است که می‌توان به آلبوم «زیر خط فقر» به خوانندگی و آهنگ‌سازی رها شایان اشاره کرد.
بازیگر سینما و تئاتر، منشی صحنه، ترانه‌سرا،سازنده ویدئو کلیپ، ویراستار، روزنامه‌نگار و طراح صحنه
لیلی محسنی به عنوان یک هنرمند تبعیض و ستم علیه زنان را مختص ایران نمی‌داند و بسیاری از این معضلات را جهانی می‌داند:
«واقعیت این است که مسائل و مشکلات زنان فقط مختص ایران یا کشورهای خاورمیانه نیست و بسیاری از این معضلات جهانی هستند، مثل قاچاق زنان و کودکان، یا خشونت علیه زنان و کودکان اما نسبت و جنس این مشکلات در جوامع مختلف کاملا متفاوت است. مثلا کشوری مثل یمن با معضل ازدواج کودکان دست و پنجه نرم می‌کند، دربعضی جوامع آفریقایی ختنه زنان هنوز یکی از معضلات و آسیب‌های بزرگ است، در جامعه‌ای مثل ایران زنان از حق اولیه انسانی خود که حق انتخاب پوشش است محرومند، به اضافه تمامی قوانین تبعیض‌آمیزی که بر علیه‌شان اعمال می‌شود. در برخی جوامع اروپایی و امریکا نیز زنان برای دستمزد برابر در مقابل کار و توانایی برابر تلاش می‌کنند.»