یک کمپانی حمل و نقل وسایل خانه در شهر لس‌آنجلس به قربانیان خشونت خانگی برای انتقال وسایل سرویس رایگان می‌دهد. این کمپانی یکی از بهترین رتبه‌ها را در میان کمپانی‌های حمل و نقل در وب‌سایت معروف Yelp دارد. کاربران برای این شرکت قدیمی اما با ایده‌ای نو کامنت گذاشته و تشکر کرده‌اند. تاکنون سایت هافینگتن پست و ال‌ای تایمز به ابتکار با ارزش این شرکت پرداخته‌اند و با موسس و کارمندان آن مصاحبه کرده‌اند.
در صفحه اول وب‌سایت «میت‌هد موورز»”Meathead Movers” با علامت روبان بنفش که نشان خشونت خانگی است روبرو می‌شوید که حرکت رایگان این کمپانی را برای زنان قربانی توضیح می‌دهد. در این وب‌سایت به کاربران توصیه شده است جهت توقف خشونت خانگی به پناهگاه‌های مخصوص زنان کمک مالی کنند.
موسس کمپانی «میت‌هد موورز» ارون استید است و جریان انتقال وسایل یک زن قربانی را سال‌ها پیش به خاطر می‌آورد. کمپانی وی به زنان زیادی کمک کرده بود اما در مورد این خانم وضعیت فرق می‌کرد. دوست پسر خشونت‌گر این زن ظاهرا به خانه برگشته و توستر را به سمت دیوار پرت کرده بود. او حتی استید را متهم کرد که وسایل وی را دزدیده است. استید پس از واکنش خشن دوست‌پسر با ۹۱۱ تماس گرفت.
استید می‌گوید طی دو سه سال گذشته‌ی کار کمپانی بیشتر تلفن‌ها را او جواب داده است. او که ۳۵ سال سن دارد و اهل سنت لوییس است توضیح می‌دهد: «معمولا از طرف زنان تماسی دریافت می‌کنم که می‌خواهند از وضعیت‌شان فرار کنند. موارد خشونت و گریه هم زیاد بوده است. مکالمات را کاملا به خاطر می‌آورم؛ میزان ترس و ناراحتی…مقابله با این تماس‌ها موقعیت را بسیار واقعی و فوری می‌کند. بعد از چندین تماس بود که به تدریج متوجه شدیم در حال نجات زندگی انسان‌ها هستیم!»
او می‌گوید که از دریافت پول احساس ناراحتی می‌کرده است. بعد از ۱۸ سال کار کمپانی تصمیم گرفتند که سرویس رایگان در وضعیت خشونت را به عنوان سیاست درآورند.
کمپانی «میت‌هد موورز» را استید و برادرش در سنت لوییس اوبیسپو زمانی که محصل دبیرستان بودند تاسیس کردند. حالا این شرکت چهار دفتر در کالیفرنیا از جمله سانتا آنا دارد. یکی از کارمندان ۲۲ ساله به نام برندون میلر می‌گوید که کمک به دیگران حس خوبی به او می‌دهد. او می‌گوید که در یکی از جابجایی‌ها مشتری که با وی کار می‌کردند معلول بود. او هیچ کمکی نمی‌توانست کند و ما توانستیم کار را با وجود کمکی کم انجام دهیم.
شرکت «میت‌هد موورز» اغلب دانش‌آموزان ورزشکار را استخدام می‌کند و شهرت بسیار خوبی میان مشتریان به خاطر مهربانی و حساسیت در کار دارد. برندون درباره همان اسباب‌کشی می‌گوید: «مهم نبود چقدر وسیله منتقل می‌کنیم. مهم حسی بود که مشتری ما داشت. ما اهمیت زیادی به تجربه مشتریان می‌دهیم و فقط دانش‌آموزان با سابقه خوب و بدون مصرف مواد مخدر استخدام می‌کند.»
حساسیت هنگام مقابله با شرایط خطیر لازم است اما نیاز به تمرین و آموزش هم هست. استید می‌گوید «میت‌هد موورز» ارتباط خوب و پایداری با پناهگاه‌های خشونت خانگی دارد که فهم موضوع را بهتر می‌کند. مثلا همه کارمندان توسط پناهگاه‌ها آموزش دیده‌اند که چطور وضعیتی حساس را کنترل کنند. استید درباره واکنش به قربانیان می‌گوید: «هر وقت که از طرف فرد خشونت دیده تماسی دریافت می‌کنیم از او می‌خواهیم با یک پناهگاه محلی تماس بگیرد. روند را برایش توضیح می‌دهیم که چطور می‌تواند با ما برای جابجایی هماهنگ کند.»
کمپانی «میت‌هد موورز» شرکت‌های دیگر را هم تشویق می‌کند برای مقابله با خشونت خانگی تلاش کنند. کاتلین بوزکو، مدیر اجرایی پناهگاه «گود شپرد» می‌گوید که کمک «میت‌هد موورز» خارج از توصیف است. این پناهگاه و کمپانی بیش از یک سال است که با همدیگر همکاری می‌کنند. کاتلین بوزکو می‌گوید: «کار آنها عالی، حساس و حمایتی است. آنها وضعیتی شدیدا تراما را به وضعیتی خوب برای انتقال به خانه و زندگی جدید تبدیل می‌کنند.»
ای‌جی کلاری، مدیر اجرایی در شعبه سانتا آنای شرکت «میت‌هد موورز» یکی از اتفاقات کاری‌اش برای کمک به یک قربانی را به مرور می‌کند و می‌گوید: «پناهگاهی که قربانی با او در تماس بود با ما تماس گرفتند و قرار جابجایی را گذاشتیم. وقتی آنجا رسیدیم همه چیز جمع شده بود. تمام وسایل قربانی را به آن سوی دیگر کشور منتقل کردیم. وقتی کار تمام شد او گریه می‌کرد. بدون کمک ما نمی‌توانست وسایلش را جابجا کند. او را به جایی امن با فرزندانش بردیم.»
استید می‌گوید امید دارد تجربیاتش زندگی کارمندان جوان‌تر را شکل دهد: «سنم که بیشتر می‌شود زیاد نمی‌توانم در جابجایی کمک کنم اما از کار کارمندانم قدردانی می‌کنم که وسایل قربانیان را جابجا می‌کنند.» او اضافه می‌کند: «نمی‌توانم کمک کنم اما امیدوارم این موضوع به آنها کمک کند تعریف دیگری از خود پیدا کنند و روی توانایی‌هایشان برای انجام کاری که به دیگران کمک کند تمرکز کنند. ما همه جا سفر کرده‌ایم از محله‌های فقیر تا ثروتمند. خشونت خانگی همه جا هست. فرقی نمی‌کند…»