«محارب فردی است که برای براندازی نظام الهی دست‌اندر‌کار می‌شود. قرآن می‌فرماید یک کیفرش این است که دست و پایش را ببندند، سنگ سنگینی هم به کمرش ببندند و بیاندازند توی آب. طعمه آبش کنند».
این سخن فردی است که سال‌های سال در مقام «قاضی» در «دادگاه»های انقلاب جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ فعالیت کرد و طبعا با چنین نگاهی بود که حکم به کشتار و اعدام بسیاری از مخالفان سیاسی و عقیدتی جمهوری اسلامی داد.
محمد محمدی گیلانی که نظام جمهوری اسلامی را «نظام الهی» می‌دانست و یکی از «کیفر»های مخالفان این نظام را غرق کردن در دریا یا به صلیب‌کشیدن می‌دانست، در شهریور ۱۳۰۷ در روستایی در شهرستان رودسر در استان گیلان به دنیا آمد.
محمدی گیلانی تظاهرات در مخالفت با جمهوری اسلامی را «جنگ با خدا» می‌دانست و درباره حکم قضایی کسانی که در این تظاهرات‌ها شرکت می‌کردند در تیر ۱۳۶۰ چنین گفت: «تظاهرات علیه جمهوری اسلامی یعنی تظاهرات علیه رسول الله، یعنی جنگ با خدا و هر کس که در مخالفت با حکومت در این تظاهرات شرکت کند، حتی اگر هیچ کاری هم نکرده باشد، از نظر جمهوری اسلامی حکم یاغی و محارب در مورد او صدق می‌کند و جزایش مرگ است. اگر در خیابان یکی از این‌ها مجروح شده باشد، باید او را تمامکش کرد.»
سال ۱۳۸۸ محمود احمدی‌نژاد نشان درجه یک عدالت را به او اعطا کرد
محمدی گیلانی در جایگاه ریاست حکام شرع اوین در شهریور ۱۳۶۰ در گفتگو با روزنامه کیهان درباره چگونگی مجازات مخالفان سیاسی – عقیدتی جمهوری اسلامی گفت: «محارب بعد از دستگیر شدن، توبه‌اش پذیرفته نمی‌شود و کیفرش همان است که قرآن گفته. کشتن به شدید‌ترین وجه. حلق آویز کردن به فضاحت‌بارترین حالت ممکن. تعزیر باید پوست را بدرد، از گوشت عبور کند و استخوان را در هم شکند.»
علی‌رغم چنین پیشینه‌ای، دستگاه جمهوری اسلامی به او اعتماد کامل می‌ورزید و او در یکی از آخرین پست‌های خود ریاست دیوان عالی کشور که یکی از بالادست‌ترین نهادهای قضایی در ایران است را تا سال‌های آغازین دهه ۸۰ خورشیدی بر عهده داشت.
جایگاه عدالت قضایی و حقوق بشر در جمهوری اسلامی را زمانی می‌توان بهتر دریافت که بدانیم در سال ۱۳۸۸ وزارت دادگستری جمهوری اسلامی به محمد محمدی گیلانی با چنین پیشینه ضد حقوق بشری، نشان درجه یک عدالت اعطا کرد!
محمدی گیلانی در سال ۱۳۹۳ درگذشت.