«سعید ملایی» -جودوکار برجسته ایرانی- اگرچه در تصمیمی کم‌نظیر و شجاعانه، عطای جودو در جمهوری اسلامی را به لقای آن بخشید و از ایران رفت ولی، نخستین کسی نبود که قربانی سیاست‌های ضداسراییلی شد. مسابقه‌ندادن با حریفان اسراییلی از چند سال پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلید خورد.
پس از اینکه در مسابقات کشتی قهرمانی جهان در کیف در سال ۱۹۸۳، «بیژن سیفی‌خانی» با یک کشتی‌گیر اسراییلی مسابقه داد و او را شکست داد، علی‌رغم تمجید معدود نشریات ورزشی آن زمان از او به علت برد حریف اسراییلی، وزارت خارجه آن زمان به وزارت علی‌اکبر ولایتی، تیم کشتی را سریعا به تهران احضار کرد و آنان را بابت مسابقه با حریف اسراییلی توبیخ کرد.
پس از این بود که دیگر ایرانیان نباید با اسراییلی‌ها مسابقه می‌دادند؛ به نام حمایت از مردم فلسطین و به علت به رسمیت نشناختن کشور اسراییل. تا مدت‌های مدید این سیاست اعلام می‌شد؛ تا اینکه مجامع ورزشی جهانی بابت این رفتار جمهوری اسلامی ابراز ناخرسندی کردند و کم‌کم تهدیدها نیز آغاز شد. بر این اساس بود که دیگر تصمیم گرفته شد، ترتیب به گونه‌ای باشد که ورزشکاران ایرانی اساسا به ورزشکاران اسراییلی برنخورند و یا برای عدم مقابله با آن، توجیهات موجه از قبیل «مجوز پزشکی» به میان آورده شود.
ولی حتی این سیاست نیز رسوا شده است. سعید ملایی به عنوان قربانی آخر این اتفاق، به فدراسیون بین‌المللی جودو شکایت برد واز آنان کمک خواست و آنان نیز با تهیه مستندی کوتاه از سعید ملایی به او قول دادند که در مسابقات المپیک آتن، او را در قالب تیم دیگری راهی زمین خواهند کرد تا بدون دغدغه، تنها و تنها به ورزش بیاندیشد.
بیژن سیفی‌خانی؛ کشتی‌گیر ایرانی که کشتی او مقابل حریف اسراییلی موجب بازگشت کاروان کشتی از اکراین شد
در زیر بر برخی از قربانیان ورزشی سیاست اسراییل‌ستیزی، مروری خواهیم داشت.
۱- محمود کدخدایی: شاید باورش سخت باشد فردی چون محمود کدخدایی که در دهه شصت و هفتاد شمسی، یک مجرم بزرگ شده بود و در ژاپن به «سلطان وحشت» شهرت داشت و اعمال مجرمانه بسیاری از او سر زده بود در واقع ابتدا یک کشتی‌گیر جوانی بود که قربانی سیاست اسراییل‌ستیزی جمهوری اسلامی شد و به گفته خودش سرنوشتش عوض شد؛ او در همان مسابقات جهانی کیف در ۱۹۸۳، وقتی ولایتی پس از مسابقه بیژن سیفی‌خانی با حریف اسراییلی، کل تیم را به تهران فراخواند و ایران مسابقات را نیمه‌مانده تمام کرد، آینده ورزشی خود را نابود شده دید. او پس از آن برای کسب درآمد به ژاپن رفت و در آنجا نیز دست به اعمال مجرمانه زیادی زد.
۲- محمدرضا مینوکده: از دیگر قربانیان ورزشی این سیاست اسراییل‌ستیزی، محمدرضا مینوکده، رییس وقت کمیته داوران فدراسیون جودوی ایران بود که در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ پکن، مسابقه‌ای بین جودوکار اسراییلی و یک جودوکار روسی را داوری کرد که فدراسیون جودوی جمهوری‌اسلامی نیز پس از اطلاع از این مسئله، مینوکده را از همه سمت‌ها برکنار کرد.
۳- مسعود اشرفی: در سال ۲۰۰۸ نیز وقتی مسعود اشرفی دبیرکل کمیته ملی پاراالمپیک در جریان توزیع مدال‌هایی مسابقات بازی‌های تابستانی سال ۲۰۰۸ به گردن یک ورزشکار اسراییلی مدال آویخت و با او دست داد – پس از بازگشت به ایران – مجبور به استعفا شد.
۴- آرش اسماعیلی: یکی دیگر از قربانیان سیاست اسراییل‌ستیزی در ورزش ایران، آرش میراسماعیلی بود. او از شانس‌های جدی کسب طلا در المپیک آتن در جودو بود؛ ولی حریف او از اسراییل بود و به بهانه نرسیدن به سر وزن، حذف شد. آرش میراسماعیلی از سوی خامنه‌ای به شدت تمجید شد. خامنه‌ای در تجلیل از او گفت: «در این قضیه جوسازی فراوانی شد تا این اقدام محکوم شود، ولی این جوان مؤمن ایرانی توانست آنها را در انفعال و در مقابل عمل انجام شده قرار دهد». محمد خاتمی نیز درباره روبرو نشدن میراسماعیلی با حریف اسراییلی گفت: «این عمل آرش، در تاریخ افتخارات ایران ثبت می‌شود». در فرودگاه نیز غلامعلی حدادعادل از او استقبال کرد. جوایز زیادی به او تعلق گرفت. در واقع به طور کلی اصلاح‌طلب و اصولگرا، از حرکت اسراییل‌ستیزانه آرش میراسماعیلی تجلیل کردند.
پس از بازگشت میراسماعیلی به ایران، خامنه‌ای از او تجلیل کرد
۵- محسن حاجی‌پور: در مسابقات کشتی قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۱ نیز که در استانبول انجام شد، «محسن حاجی‌پور» که فهمیده بود باید در دور بعد با حریف اسراییلی روبرو شود، مجبور شد به حریف ضعیف خود ببازد.
۶- علیرضا خجسته: در المپیک ریوداژونیرو، در سال ۲۰۱۶، «علیرضا خجسته»، جودوکار تیم ملی از لیست اعزام به مسابقات حذف شد. اعلام شد که به علت «مشکلات خانوادگی» نمی‌تواند به المپیک برود؛ ولی پیدا بود که بر اساس چینش جدول مسابقات، احتمال حضور مقابل حریف اسراییلی زیاد بود.
۷- تیم بسکتبال جوانان: در مسابقات جهانی بسکتبال در سال ۲۰۰۵، وقتی ایران با اسراییل هم‌گروه شد، برای اینکه ایران به مسابقات نرود، مسئولان تصمیم گرفتند چند روز دیرتر درخواست ویزا بدهند و تاخیر صدور ویزا از طرف سفارت آرژانتین دلیل عدم حضور اعلام شود. نتیجه آن مسابقه نیز ۲۰ بر صفر به سود اسراییل اعلام شد.
۸- مسعود شجاعی: سیاست اسراییل‌ستیزی حتی دامن بازیکنان ایرانی شاغل در باشگاه‌های اروپایی را نیز می‌گرفت. در سال ۱۳۹۶ مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی در لیگ اروپا در ترکیب تیم پانیونیوس یونان مقابل تیم مکابی اسرائیل بازی کردند. جنجال به پا شد. مسئولان ورزشی جمهوری اسلامی اعلام کردند این دو خط قرمز نظام رد کردند و جایی در تیم ملی فوتبال ندارند. احسان حاج‌صفی عذرخواهی کرد ولی مسعود شجاعی عذرخواهی نکرد و با اینکه کاپیتان تیم ملی بود، در آن مقطع به تیم دعوت نشد.
۹- علیرضا کریمی: در سال ۱۳۹۶، علیرضا کریمی، عضو جوان تیم ملی کشتی، در مسابقات قهرمانی جهان، به کشتی‌گیر روسیه‌ای باخت، به علت اینکه در صورت برد مقابل فرد روسیه‌ای، با یک اسراییلی هم‌گروه شد. او در وزن ۸۶ کیلوگرم، شانس اول کسب مدال طلا بود. فریادهای مربی تیم که در جنب تشک فریاد می‌زد: «علیرضا باید ببازی» خیلی مشهور شد و در فضای مجازی صدا کرد. اگرچه علیرضا کریمی پس از بازگشت به کشور، به ملاقات خامنه‌ای رفت و از سوی او تجلیل شد ولی مدتی پس از این اتفاق، «رسول خادم.» به سختی از سیاست اسراییل‌ستیزی حاکم بر ورزش کشور انتقاد کرد و گفت: «اگر سیاست کشور به رسمیت نشناختن اسرائیل و عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائیلی است، پس پنهانی به حریف قبلی باختن و برای تهیه گواهی بیماری، به درمانگاه‌ها و پزشکان خارج از کشور مراجعه کردن، چه معنایی دارد؟»
علیرضا کریمی؛ عضو تیم ملی کشتی که باید می‌باخت!
ولی به‌هرحال به‌نظر می‌رسد، با وجود سیستم جمهوری اسلامی، نتوان امیدی به حل مسئله اسراییل‌ستیزی در ورزش ایران داشت. این مسئله حمایت قاطعانه خامنه ای در پشت خود دارد؛ چنانکه رضا صالحی امیری، رییس کمیته ملی المپیک ایران و وزیر فرهنگ و ارشاد در دولت نخست روحانی، در این حوزه گفت: «ما نمی‌توانیم تحت هیچ شرایطی از اصل تقابل با اسرائیل عبور کنیم…عدم رقابت با ورزشکاران اسرائیل جزو منشور انقلاب اسلامی است».