«تن به هنر سفارشی و فرمایشی نمی‌دهم. … می‌خواهم حنجره مردم باشم و بمانم.» این سخنان از حسین زمان است.
حسین زمان متولد ۱۸ مردادماه ۱۳۳۸ در تهران بود، او از خوانندگان به‌نام سبک پاپ دهه ۷۰ خورشیدی، است که به دلیل همراهی با مردم، سال‌ها از فعالیت هنری منع شد. در نهایت در سال ۱۳۹۸ توانست اولین کنسرت خود را پس از ۱۷ سال ممنوعیت در فعالیت برگزار کند.
او پس از اجرای این کنسرت گفت: «من عاشق ایرانم و دل‌کندن از ایران همیشه برایم سخت و عذاب‌آور بوده است. تلاش کرده‌ام تا حقم را بگیرم و با حضور در وطنم به فعالیت‌های هنری‌ام بپردازم. خیلی سخت بوده و خیلی ضربه خورده‌ام. سال‌های زیادی را از دست داده‌ام ولی پشیمان نیستم؛ چرا که تن به هنر سفارشی و فرمایشی ندادم. من هنرم را نفروختم و برای حفظ موقعیتم مقابل هیچ کس سر خم نکردم و از این بابت راضی‌ام.»
درباره حسین زمان گفته شده است که در زمان جنگ ایران و عراق مشغول به تحصیل در آمریکا بوده، بعد از شنیدن خبر حمله عراق به ایران، درسش را نیمه‌کاره رها می‌کند و به وطن بازمی‌گردد.
او در طول هشت سال جنگ، در جبهه حضور داشت.
به گزارش خبرگزاری فارس، رسانه وابسته به سپاه، حسین زمان، سال ۱۳۵۹ در سن ۲۱ سالگی به عضویت بسیج درآمده و حتی مدتی هم عضو سپاه بوده است. اما عضویت او در بسیج و سپاه باعث نشد که چشم به روی اجتماع ببندد. او بارها تاکید کرده بود که مسائل جامعه را با دقت زیر نظر دارد. او می‌گوید: «هنرمندان جایگاه خود را به اعتبار مردم کسب کرده‌اند و در قبال مسائل و مشکلات مردم مسئول‌اند و نباید از واقعیت‌های جامعه غافل باشند.»
این هنرمند – که دانش‌آموخته رشته مهندسی الکترونیک و عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف بود – پس از ۲۸ سال تدریس در دانشگاه، به دلیل حمایت از جنبش‌های مردمی از تدریس در دانشگاه هم منع شده بود. حسین زمان در گفت‌وگویی که سال ۱۳۹۶ با خبرگزاری ایلنا داشت گفت: «امروز، هم جلوی تدریسم گرفته شده و هم جلوی فعالیت هنری من، فقط مانده جلوی نفسم را بگیرند».
او درباره دلیل این ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها می‌گوید: «شاید دلیلش این بوده که من در عرصه هنری فراتر از خواندن صرف عمل می‌کردم؛ چون من اعتقاد داشتم که وظیفه یک هنرمند این است که با مردم باشد، در فعالیت‌های اجتماعی شرکت داشته باشد، از جامعه و از مسائل جامعه دوری نداشته باشد، جایی‌که حس می‌کند باید به نفع مردم حرفی بزند، خودش را سانسور نکند و حرفش را بزند؛ بنابراین فکر می‌کنم ماجرای این هفده سال، به خاطر این مسائل بوده.»
او که همواره، دغدغه اجتماع و مردم را داشت، در سال ۱۴۰۱ با انتشار ترانه «خیابان» با انقلاب ملی ۱۴۰۱ همراه شد. او در شبکه‌های اجتماعی توییتر، اینستاگرام و تلگرام بسیار فعال بود و در پست‌های شبکه‌های اجتماعی برخوردهای خشن جمهوری اسلامی و سرکوب معترضان را محکوم می‌کرد.
حسین زمان مهم‌ترین وظیفه هنرمند را آگاهی‌بخشی و روشنگری می‌دانست و معتقد بود هنرمند متعهد باید مشکلات و معظلات اجتماع را بازتاب دهد.
رسانه‌های جمهوری اسلامی حسین زمان را هنرمندی سیاستمدار خوانده‌اند؛ اما او خود در این باره می‌گوید: «من به حکم وظیفه، تلاش کردم مردم را بشناسم و سواد سیاسی خوبی پیدا کنم. تلاشم این بود که کنار مردم باشم و نه چیزی دیگر.»
حسین زمان اعتقاد داشت که «حاکمیت حق ندارد برای حفظ بقای خود هنرمندان را دعوت به سکوت نماید؛ چرا که با این کار، هنر متعهد را زیر پا می‌گذارد و هنر را آلوده به سرسپردگی می‌نماید. چنین نگاه سیاسی به هنر از جانب حاکمان قبیح و غیراصولی است.»
حسین زمان در نهایت در تاریخ ۲۱ اردی‌بهشت ۱۴۰۲ در سن ۶۳ سالگی به دلیل بیماری سرطان از دنیا رفت.
چندی پیش از در گذشت این هنرمند مردمی، زینب زمان، دختر او، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود. زینب زمان – فعال حقوق زنان – پس از قتل مهسا امینی از اولین زنانی بود که به نشانه اعتراض، موهای خود را کوتاه کرد. حسین زمان، که آن زمان به سختی بیمار بود در استوری اینستاگرامش نوشت: «زینب! دختر عزیزم! تا دیروز با همه توان پرستاری‌ام می‌کردی، امروز پشت میله‌ها دستمان از هم کوتاه است.»
