شکنجه چیست؟
شکنجه هر نوع واردآوردن عمدی آسیب، درد، و رنج ذهنی یا جسمی از سوی ماموران حکومتی یا نیروهای شبهحکومتی یا شبهنظامی است.
مطالعه سازمان «آزادی از شکنجه»، روی ۵۰ نفر از قربانیان شکنجه در سال ۲۰۱۳ در ایران نشان میدهد موارد شکنجه روانی ممکن است بسیار شایع و شدید باشد.
فراوانیِ شکنجه روانی، میان زندانیان
- تحقیر و توهین: ۸۰ درصد زندانیان
- تهدید: ۷۵ درصد
- اعدام نمایشی: نزدیک به ۲۰ درصد
- دادن خبر جعلی مرگ یا بیماری عزیران زندانی: ۱۵ درصد
- وادارکردن به مشاهده شکنجه دیگران: ۴۰ درصد
زندانیان به چه چیزهایی تهدید شدهاند؟
- تجاوز: ۲۸ درصد
- لمس نامناسب (جنسی) بدن: ۱۴درصد
- مرگ یا اعدام: ۴۴ درصد
- شکنجه شدیدتر: ۳۶ درصد
- اعدام نمایشی: ۱۴درصد
- آزار بستگان و خانواده: ۳۶ درصد
- طولانیکردن بازداشت: ۱۴درصد
نمونههای شکنجه محیطی
- بازداشت انفرادی
- محرومیت حسی شدید
- بیخوابی دادن
- پخش صدای بلند برای مدت طولانی
- تاریکی مطلق دائمی
- روشنایی دائمی
- هوای بسیار سرد
- دستبند و زنجیر برای مدت طولانی
- نگاه داشتن در فضای مرطوب یا خیس
موارد ثبتشده علائم اختلال استرس پس از حادثه، میان زندانیان ایران
- فلشبکها (یادآوری ناخواسته خاطرات شکنجه)
- دیدن خواب یا کابوس مرتبط
- اضطراب شدید
- انزواء و دوریگزینی
- بیعلاقگی به زندگی
- خشم و حساس شدن غیرعادی
- ضعف حافظه
- بیقراری و واکنشی شدن
۳ روش مراقبت و درمان، پس از شکنجه
- کمک گرفتن از پزشکان و رواندرمانگران
- افزایش آگاهی فرد و اطرافیان
- افزایش آگاهی و حمایت عمومی
۳ رویکرد رایج رواندرمانی برای قربانیان شکنجه
- روشهای شناختی
- روشهای مبتنی بر روایتگری
- درمانهای دارویی
در بسیاری از موارد، ترکیبی از روشها استفاده میشود.
۵ بعد عواقب شکنجه که باید در روند درمان به آن توجه شود
- درمان آثار سوء جسمی و کاهش درد و رنج
- مدیریت و کاهش استرس و اضطراب
- بهبود کیفیت خواب
- بهبود روابط و ارتباطات اجتماعی از جمله در حوزه کار
- تقویت و رشد مکانسیمها و مهارتهای دفاع روانی
عواقب شکنجه در جامعه
ارعاب و شکنجه یک فرد به صورت علنی، ارعاب و شکنجه تمام جامعه است. به همین دلیل همه ما ممکن است نشانههای شکنجهشدن را تا حدی داشته باشیم. فراموش نکنیم که ممکن است آنطور که برای سلامت و رشد بدنی به امکانات، مراقبت و بهداشت روزانه دسترسی داریم، برای سلامت و تقویت و رشد ذهنی و روانی به امکانات مشابه کافی دسترسی نداشته باشیم یا از آن استفاده نکنیم.