فیلم
تایکا وایتیتی، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و کمدین نیوزیلندی فیلمی دارد به نام «جوجو خرگوشه» (Jojo Rabbit) که در سبک کمدی-درام و محصول سال ۲۰۱۹ است.
داستان فیلم متعلق به جنگ جهانی دوم در کشور آلمان است. پسر بچه‌ای به نام جوجو تحت تاثیر محیط زندگی‌اش، عاشق هیتلر است و آرزو دارد که محافظ شخصی «پیشوا» باشد. مادر این پسر بچه اما مخالف هیتلر است. این پسر بچه ده ساله دوست دارد در بزرگ‌سالی یک نازی خوب باشد، اگرچه از کشتن یک خرگوش هم ناتوان است. جوجو یک هیتلر خیالی در ذهن خود خلق می‌کند. فیلم با صحنه‌ای که روش درست اداکردن «سلام نازی» است آغاز می‌شود.
جوجو ده‌ساله متوجه می‌شود مادرش یک دختر نوجوان یهودی را پشت یکی از دیوارهای خانه‌شان پنهان کرده است. در دنیای کودکی ایدئولوژی‌زده او، یهودی کسی است که شاخ دارد و بدنش با بدن انسان‌های دیگر متفاوت است اما وقتی جوجو می‌بیند که او هم انسانی است مانند خودش و مانند همه انسان‌ها تعجب می‌کند.
یکی از منتقدان سینما می‌گوید که نفرت نه در قالب یک هیولا بلکه در شکل یک دوست به شما نزدیک می‌شود و این فیلم این مهم را به تصویر می‌کشد.
کتاب
«زندگی خصوصی مائو تسه‌تونگ» کتابی است که روایت آن را دکتر لی جی‌سویی، پزشک مخصوص مائو، انجام می‌دهد. لی جی‌سویی از نخستین سال‌های به قدرت رسیدن مائو در چین و پیروزی انقلاب کمونیستی همراه و پزشک اختصاصی او است. بنابراین روایت او از زندگی مائو روایتی است جذاب و خواندنی.
مائو رهبری است که با شعار «جهش بلند به پیش» – چیزی مثل همین جهش تولید خامنه‌ای – میلیون‌ها انسان را در چین بر اثر قحطی از بین برد. او مانند قدیسی در چین پرستیده می‌شد به شکلی که دستان او را متبرک می‌دانستند. (ص ۱۵۸)
مائو از جنگ اتمی با جهان هراس نداشت؛ چرا که جمعیت چین را بعد از این جنگ اتمی هم زیاد می‌دانست و خود را پیروز چنین جنگ ویران‌گری.
خواندن این کتاب هر انسانی را ممکن است متعجب کند؛ از این‌که چگونه چنین انسانی با این ویژگی‌ها، در برهه‌ای از زمان – و شاید هنوز- الگویی برای برخی فعالان سیاسی در سراسر جهان است.
این کتاب با ترجمه محمدجواد امیدوارنیا و به‌وسیله نشر «جهان کتاب» منتشر شده است.