یکی از راه‌های ارتباطیِ زندانی با دنیای خارج از زندان، ارتباط تلفنی است. زندانی می‌تواند با استفاده از کارت تلفن و تلفن‌های همگانی یا عمومیِ تعبیه‌شده در بند، با خانواده، دوستان، آشنایان، بستگان و وکیل خود تماس تلفنی داشته باشد. نحوه ارتباط با این تلفن‌های همگانی چنین است که در ابتدا و انتهای مکالمه به شخصی که زندانی با او تماس گرفته، اعلام می‌شود که «این تماس از زندان برقرار شده است»؛ بنابراین زندانی نمی‌تواند در تماس تلفنی‌اش زندانی‌بودن خود را مخفی کند. ضمن اینکه بر اساس مواد ۲۲۳ و ۲۲۶ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، زندانی نمی‌تواند از تلفن همراه برای برقراری ارتباط با بیرون زندان استفاده کند. با توجه به ماده ۲۲۵ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، در صورت اثبات سوءاستفاده زندانی از امکان برقراری ارتباط تلفنی و ایجاد مزاحمت یا استفاده از تلفن برای تهدید اشخاص و شکایت از او، علاوه بر اینکه به مدت ۲ ماه از حق تماس تلفنی محروم می‌شود، از نظر قضائی هم موضوع به مراجع قضائی گزارش می‌شود. اگر زندانی بار دیگر مرتکب تخلف و مزاحمت تلفنی یا تهدید دیگری شود، این بار نه‌تنها به مدت ۴ ماه از تماس تلفنی محروم می‌شود، بلکه بعد از این مدت، ارتباط تلفنی او فقط به تماس با ۲ خط تلفن مشخص از بستگانش – آن هم یکبار در هفته – محدود می‌شود. اگر زندانی باز هم و برای بار سوم از تلفن به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد مزاحمت و تهدید، یا حتی برخی معاملات غیرقانونی یا هر عملی که جنبه مجرمانه دارد استفاده کند، این بار به طور دائم و تا پایان دوران حبس از تماس تلفنی محروم می‌شود. البته اگر بعد از گذشت یک سال از شروع محرومیت دائم او، قاضی اجرا تشخیص دهد که زندانی متنبه شده است، در این صورت می‌تواند دستور دهد که زندانی فقط با ۲ خط از بستگانش آن هم برای یکبار در هفته ارتباط تلفنی داشته باشد.
