بینش و انگیزه
در ماه مه و اکتبر ۲۰۱۱، دو طرح با هدف مبارزه با سرقت آنلاین به کنگره آمریکا پیشنهاد شد که مورد حمایت شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای و ائتلافی گسترده از نمایندگان دو حزب بود. در آغاز سال ۲۰۱۲، هنوز نظر مردم آمریکا به طرح‌ها جلب نشده و امکان تصویب آنها حتمی به نظر می‌رسید. ولی در طول فقط یک ماه، طرح‌های پیشنهادی سرفصل اخبار شد و فشار گسترده افکار عمومی که ناشی از جنبش مدنی در اینترنت بود، کنگره را وادار کرد، طرح‌ها را از دستور کار خارج سازد. یکی از نمایندگان نوشت: «شورش در اینترنت همراه با تلفن‌های متعدد مردم از اقصی نقاط کشور، سبب برگرداندن این طرح‌ها شد.»[1]
طرح قانونی «حمایت از مالکیت معنوی» در سنا و «توقف سرقت اینترنتی» در کنگره طوری تهیه شده بود که وبسایت‌های بیگانه‌ای که اقدام به سرقت محتویات سایت‌های اینترنتی دیگر می‌کنند را مسدود نماید. این قوانین اختیارات گسترده‌ای به دولت و کمپانی‌ها می‌داد. سرویس‌های خدمات اینترنتی می‌توانستند وبسایت‌های متخلفی که از امکانات آنها استفاده می‌کنند را ببندند. این شیوه سانسور در چین و ایران استفاده می‌شود. آنها همچنین می‌توانستند موتورهای جستجوی اینترنتی را وادار کنند تا پیوند آن سایت‌ها را حذف نمایند. شرکت‌هایی که در آمریکا مستقر هستند و کار تبلیغاتی می‌کنند، مانند بخش تبلیغات گوگل و یا خدمات مالی ارائه می‌دهند مانند «پی‌پال»، باید حساب‌های این وبسایت‌ها را مسدود نموده تا درآمد آنها قطع شود و سرانجام وبسایت‌هایی که کاربران، محتوای آنها را تولید می‌کنند مانند فیس‌بوک، یوتیوب و توئیتر، چنانچه کاربران پیوند سایت‌های متخلف را در صفحه خود بگذارند، این وبسایت‌ها، قانونا مسئول خواهند بود. کمپانی‌ها و مشاغل می‌توانند علیه این وبسایت‌ها اقامه دعوا و یا مسدودشان کنند.[2]
در ابتدا طرح‌ها مطلقا جدل‌انگیز نبوده و از حمایت هر دو حزب برای طرح «مبارزه با سرقت اینترنتی» و طرح «حمایت از مالکیت معنوی» برخوردار بودند. حمایت صنایع فیلم و موزیک نیز مواضع طرفداران این دو طرح را تقویت می‌کرد. اما موسسات تکنولوژی‌های رسانه‌ای مانند «وایرد» و «تک دیرت» و نیز مدافعین آزادی اینترنت مانند «بنیاد پیشروالکترونیک» و «نبرد برای آینده» به زودی زنگ‌های خطر را به صدا درآوردند.[3] آنها مدعی شدند که این طرح‌ها نه تنها برای جلوگیری از سرقت موثر نیستند، بلکه به طبیعت باز و آزاد اینترنت نیز لطمه وارد می‌کنند. دولت اختیارات گسترده‌ای می‌یابد و می‌تواند اینترنت را سانسور کند. آنها همچنین معتقد بودند که این قوانین مانع نوآوری می‌شوند، زیرا کسانی که پروژه‌های جدید دارند را دچار تردید می‌کند. در صورت تصویب این طرح‌ها موسسین وبسایت‌ها یا باید تمام فعالیت‌های کاربران را زیر نظر داشته باشند که تخلفی صورت نگیرد که هزینه‌بر خواهد بود و یا انتظار اعلام جرم علیه خود را داشته باشند.[4] یکی از مخالفین، این گونه توصیف کرد: «مانند این است که تمام جاده‌ها، پل‌ها و تونل‌ها را در نیویورک منفجر کنیم تا مانع رفتن به دکه فروش دی.وی.دی قاچاق در «یونیون اسکوار» شویم».[5]
در ژانویه ۲۰۱۲، طرح «توقف سرقت‌های اینترنتی» در کمیته مربوطه در کنگره، در آستانه رای‌گیری بود و طرح «حمایت از مالکیت معنوی» در صحن سنا به بحث گذاشته شده بود. هشیاری عمومی نسبت به طرح‌ها زیاد شد و متخصصین و کاربران معمولی اینترنت بسیج شدند تا طرح‌هایی که «اینترنت را نابود می‌کند» را متوقف کنند.
اهداف و مقاصد
مخالفین برای جلوگیری از تصویب این طرح‌ها در کنگره، دو هدف را هم‌زمان دنبال می‌کردند: «بالا بردن هشیاری عمومی نسبت به طرح‌ها و عواقب حاصل از تصویب آنها» و «تشویق مردم به تماس گرفتن با نمایندگان خود و تلاش برای انصراف آنها از رای دادن به این طرح‌ها». در بعضی موارد فعالین کوشیدند تا کمپانی‌ها را هم از حمایت از این طرح‌ها منصرف سازند.
تلاش‌ها برای آگاهی عمومی شامل: انتشار نامه‌های سرگشاده، بهره‌گیری از رسانه‌های مختلف و سرانجام خاموشی هماهنگ وبسایت‌ها بود. نامه‌های سرگشاده و گزارش‌های روشنگرانه از کمپانی‌های اینترنتی و همچنین متخصصین و اساتید حقوق، تحلیل‌های همه‌جانبه‌ای از خطرات تصویب قوانین «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت معنوی» ارائه دادند. از جمله مهم‌ترین این تحلیل‌ها می‌توان به “خطرات بالقوه جدید امنیتی” و “مشکلات مرگبار قانون اساسی” و اصرار به کنگره برای بازبینی مجدد این قوانین اشاره کرد. ویدئوی “آی پی خود را حفاظت کنید، قانون توقف سرقت اینترنتی، اینترنت را نابود می کند” توسط تشکیلات “نبرد برای آینده”، تحلیل گیرایی از پرتگاه‌های درون این قوانین را نشان می‌دهد و از بینندگان می‌خواهد با کنگره تماس بگیرند.
در ۱۶ نوامبر، روزی که کنگره به قوانین رسیدگی می‌کرد، «نبرد برای آینده»، کمپین «روز سانسور در آمریکا» را سازماندهی کرد. در آن روز ۵۰۰۰ وبسایت از جمله «تامبلر» و «رددیت»، آگاهی مردم را درباره پیامدهای اجرای این قوانین با سانسور کردن سایت‌های خود افزایش دادند.[6] «تامبلر» در سایت خود تصاویر را با نوشته جایگزین کرد و در ستون کاربران نوشت: «کنگره امروز جلسه‌ای برای استماع طرح‌ها دارد و اگر این قوانین تصویب شود به کمپانی‌ها این قدرت را می‌دهد که اینترنت را سانسور کنند. مگر اینکه شما نه بگویید».[7] هشتاد هزار نفر از این کنش تاثیر گرفته و به کنگره زنگ زدند.[8]
هم زمان با آن مصرف‌کنندگان نیز از کمپانی‌هایی که حمایت خود را از طرح‌ها اعلام کرده بودند، روی‌گردان شدند. در ۲۲ دسامبر یکی از کاربران «رددیت» اعلام کرد که ۵۱ دامنه اینترنتی را از سایت «گو ددی» در اعتراض به حمایت این سایت از قانون «توقف سرقت اینترنتی» منتقل کرده و پیشنهاد کرد دیگران هم همین کار را انجام دهند. روز ۲۹ دسامبر را روز «گو ددی را دور بیندازید» نام نهادند. موسس ویکی‌پدیا و خالق سایت طنزآمیز «می‌توانم یک چیزبرگر داشته باشم»، اعلام کرد بیش از هزار دامنه اینترنتی را از «گو ددی» منتقل خواهد کرد. «گو ددی» روز بعد به حمایت خود از «طرح توقف سرقت اینترنتی» پایان داد.[9] ولی با همه اینها مشتریان به انتقال دامنه‌های خود ادامه دادند. آنها خواستار این بودند که «گو ددی» مخالفت کامل خود را با طرح یاد شده اعلام کند. کمپانی در کمتر از یک هفته بیش از ۷۲۰۰۰ مشتری خود را از دست داد.[10] در «روز گو ددی را دور بیندازید»، کمپانی مخالفتش را با قانون یاد شده اعلام کرد و شکست را پذیرفت. «ما شاهد تعداد زیادی انتقال در نام‌های دامنه اینترنتی بودیم که بسیار بیشتر از حد معمول بود و آن را با حمایت قبلی خود از طرح «توقف سرقت اینترنتی» در ارتباط می‌دانیم. آن حمایت اکنون برعکس شده است.»[11]
جمعی از کاربران ویکی پدیا، رددیت و بقیه وبسایت‌ها برای اطلاع‌رسانی بیشتر به مردم، موضوع راکد کردن کلیه فعالیت سایت‌ها را برای مدت یک روز در بین خود به بحث گذاشتند. پس از ماه‌ها هماهنگی در هجدهم ژانویه ۲۰۱۲، آن چه معروف به «اعتصاب طرح سرقت اینترنتی» بود به اوج رسید. بیش از۱۱۵۰۰۰ وبسایت کاملا تاریک شدند و یا خود را سانسور کردند تا میزان آگاهی افکار عمومی را بالا ببرند.[12] کاربرانی که می‌خواستند به عنوان مثال ویکی‌پدیا را ببینند به جای آن با اخطاری در مورد طرح‌های «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت معنوی» مواجه می‌شدند. این اخطار در بالای صفحه درج شده و به این مضمون بود: «دنیایی را تصور کنید که در آن دانش رایگان نباشد». گوگل آرم خود را سیاه کرده و آن را به طومار آنلاینی که برای مخالفت با این طرح‌ها ایجاد شده بود، پیوند می‌داد. بقیه وبسایت‌ها از آنها تبعیت کردند.
روزی که اخبار مربوط به این قوانین در صدر خبرها بود، کاربران تنها در مورد طرح «توقف سرقت اینترنتی» نزدیک به چهار میلیون توئیت کردند و تقریبا تمامی آنها با تصویب آن مخالف بودند.[13] علاوه بر آن اعضای کنگره هشت میلیون تلفن، چهار میلیون ای‌میل و طوماری با بیش از ده میلیون امضا دریافت کردند. وبسایت سنا دیگر گنجایش کسانی که می‌خواستند از فرم‌های تماس با نمایندگان خود استفاده کنند را نداشت.[14] یکی از اعضای کنگره می‌گفت: به ناگهان همه نمایندگان از اعضای دفتر خود می‌پرسیدند این «توقف سرقت اینترنتی» چیست که صدها نفر در روز به من تلفن می‌کنند. اعضای کنگره درباره آنچه لابی‌های صنعت سینما و موزیک به آنها گفته بودند، دوباره فکر می‌کردند.[15]
قبل از تاریک شدن سایت‌ها، هشتاد نفر از نمایندگان موافق و سی و یک نفر مخالف بودند و پس از اعتراضات، صد و یک نفر مخالف و شصت و پنج نفر موافق بودند.[16] بسیاری از آنها تلفن‌ها و ای‌میل‌ها را دلیل مخالفت خود اعلام می‌کردند. در بیستم ژانویه سناتور هری رید و لاماراسمیت، نماینده کنگره، رای‌گیری برای این دو طرح را برای مدت نامعلومی به تعویق انداختند.
رهبری
جنبش مخالفت با «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت معنوی» ائتلافی بی‌قاعده از گروه‌های مختلف بود: سازمان‌های طرفدار آزادی اینترنت مانند «نبرد برای آینده» که کمک‌های فراوانی برای هماهنگی و انتشار اعتراضات در اینترنت کردند. وبلاگ‌های تکنولوژیک مانند «تک درت» که سطح آگاهی‌های مدنی در مورد این طرح‌ها را بالا بردند و کاربران سایت‌هایی مانند «رددیت» و ویکی‌پدیا که این سایت‌ها را تشویق کردند تا دست به اعتصاب بزنند، با نمایندگان کنگره نیز تماس گرفته و مخالفت خود را با طرح‌ها اعلام کردند.
بین اکتبر و دسامبر ۲۰۱۱، گروه‌هایی مانند «نبرد برای آینده»، خطرات بالقوه‌ای که تصویب قوانین «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت مدنی» دربرداشتند را از طریق کمپینی آنلاین به اطلاع مردم رساندند. «نبرد برای آینده» و «بنیاد پیشروان الکترونیک» از طریق ای‌میل با یکدیگر هماهنگی نموده و نیز موضوع موثر بودن تاریک کردن سایت‌ها را بین خود به بحث گذاشتند و از طرفی دیگر شرایطی را فراهم کردند که معترضین بتوانند با نمایندگان خود در کنگره تماس برقرارکرده و موضوع گفتگو با قانون‌گذاران را نیز برای آنها تعیین می‌کردند.[17]
هم‌زمان با این فعالیت‌ها، این گروه‌ها استراتژی مبارزه را نیز سازمان می‌دادند. وبلاگ‌هایی مانند «تک درت» به صورتی خستگی‌ناپذیردرباره این قوانین و پیامد بالقوه تصویب آنها می‌نوشتند. در حقیقت «مایک ماسینک» موسس «تک درت» هر روز و گاهی اوقات چند بار در روز درباره طرح «حمایت از مالکیت معنوی» که در کمیته مربوطه در سنا تصویب شده بود، مطلب می‌نوشت.[18] آنها در نوشته‌های خود خطرات تصویب این طرح‌ها را گوشزد کرده و یادآوری می‌نمودند که چگونه این طرح‌ها به سادگی و بدون کمترین مناظره‌ای از مراحل اولیه قانون‌گذاری عبور کرده‌اند.
در عین حال کاربران دارای دانش فنی در اینترنت، مخصوصا در «رددیت» برای کنش اعتراضی بسیج می‌شدند. آنها اعتراضات اینترنتی مانند «روز سانسور آمریکا» و «اعتصاب توقف سرقت اینترنتی» و نیز بایکوت کردن «گو ددی» را سازمان دادند. صنایع بخش تکنولوژیک اینترنت نیز از جنبش مخالفت با این دو طرح حمایت کردند. گوگل، موزیلا، فیس‌بوک، توئیتر، ای‌بی و یاهو نیز در نامه‌هایی به کنگره در نوامبر ۲۰۱۱ مراتب نگرانی خود را ابراز کردند. اگرچه این کاربران بودند که توانستند با فشار زیاد این موضوع را به خط مقدم جبهه بیاورند. آن گونه که یکی از پایه‌گذاران «رددیت» می‌گوید: این نخستین بار بود که اینترنت نشان داد می‌تواند موضوعی را در سطح ملی مطرح کند.[19]
فضای مدنی
طرح‌های «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت معنوی» حاصل نبرد طولانی مدتی بود که اتحادیه صنعت سینمای آمریکا و اتحادیه صنعت موزیک آمریکا علیه سرقت فیلم و موزیک راه انداخته بودند. از اواسط دهه نود، این سازمان‌ها همه امکانات خود را هماهنگ کرده تا قوه مقننه را برای وضع قوانینی به منظور مبارزه با سرقت‌های رسانه‌ای آماده کنند. این صنایع تمام تلاش‌های خود را به نحو موثری تنها بر یک مورد متمرکز کرده بودند. آنها توانایی مالی بسیار بالایی داشتند و نفوذ آنها بر اعضای کنگره هم زیاد بود. ولی صنایع تکنولوژیک اینترنت چنین رابطه و حضوری در واشنگتن نداشتند و در نتیجه سی و دو متولی طرح «توقف سرقت اینترنتی» برای مبارزات انتخاباتی خود از صنایع فیلم و موزیک، چهار برابر بیشتر از صنایع اینترنتی پول گرفتند.[20]
اتحادیه صنعت سینمای آمریکا و اتحادیه صنعت موزیک آمریکا با کمپانی‌های تلویزیون کابلی که مهم‌ترین آنها، کام کست، ویاکام، نیوزکورپ و تایم وارنر بودند، متحد شده و میلیون‌ها دلار در کنگره خرج کردند تا اعضای آن را برای حمایت از این دو طرح آماده سازند.[21] کریس داد، مدیر عامل اتحادیه صنعت سینمای آمریکا تهدید کرد که کمک مالی خود به کمپین انتخاب مجدد اوباما را به علت مخالفت دولتش با طرح‌ها، قطع خواهد کرد. «آنها که روی حمایت هالیوود حساب می‌کنند باید بفهمند که این صنعت به دقت به این مسئله توجه دارد که چه کسانی وقتی کار ما به خطر می‌افتد در کنار ما ایستاده‌اند. از من نخواهید وقتی کار شما به خطر افتاده است برایتان چک بنویسم ولی وقتی کار من به خطر می‌افتد بی‌تفاوت از کنارش بگذرید».[22]
در مقابل این گروه که به نحو عالی سازماندهی شده و پول حسابی به لابی‌ها پرداخته بودند، فعالین معمولی سایبری و گروه‌های طرفدار آزادی اینترنت و صنایع تکنولوژی اینترنت قرار داشتند. اگر چه تصویب این طرح‌ها قطعی به نظر می‌رسید ولی تعداد معدودی از مخالفین در کنگره توانستند روند رسیدگی به این طرح‌ها را آهسته‌تر کرده و در نتیجه رای‌گیری نهایی را به تاخیر بیندازند.[23]
این تاخیر، به گروه‌هایی مانند «نبرد برای آینده» و کاربران اینترنتی فرصتی حیاتی داد تا بتوانند اطلاع‌رسانی نموده و مردم را با بهره‌گیری از کمپینی آنلاین برای مخالفت با طرح‌ها بسیج کنند. اتحادیه‌های صنعت سینما و موزیک گرچه توانستند نفوذ خود را بر اعضای کنگره اعمال کنند، ولی نتوانستند مردم را قانع کنند که این قوانین لازم و یا حتی موثر است و در نهایت این مردم بودند که پیروز شدند.
حتی کریس داد پذیرفت که: «توانایی مخالفین در سازماندهی و ارتباط مستقیم با مصرف‌کنندگان، حادثه‌ای تعیین‌کننده بود که او هرگز مشابه آن را ندیده بود.»[24] جنبش مخالفت با طرح‌ها توانست با کاربران معمولی اینترنت رابطه مستقیم برقرار نموده و از آنها بخواهد که بر کنگره مستقیما فشار بیاورند. کنشی که در نهایت شرایط را تغییر داد. آن گونه که کریس داد گفت: «به ناگهان بازی جدید و متفاوتی شروع شد…..بسیاری آن را یک حرکت خیره‌کننده می‌دانند.»[25]
پیام و مخاطب
مخالفین طرح‌ها، پیامدهای بالقوه منفی این دو طرح را با مردم در میان گذاشتند و از کاربران اینترنت خواستند که برای متوقف کردن تبدیل شدن این طرح‌ها به قانون، دست به کار شوند. آنها آثار منفی تصویب این طرح‌ها را بر آزادی بیان، نوآوری و حتی ایجاد شغل تشریح کردند. یکی از مخالفین نوشت: «این طرح‌ها همه ما را به خلاف‌کار تبدیل می‌کند. اگر تصویب شوند یا باید استفاده از اینترنت را متوقف کنید و یا امیدوار باشید که لو نروید. این قوانین شما را نابود می‌کنند. جلوی نوآوری در آمریکا و نیز توسعه اینترنت را می‌گیرند. برای اینکه هیچ کس به دلیل هراس از پیامدهای قانونی، جرئت راه‌اندازی پروژه جدیدی را نخواهد داشت.»[26]
مخالفین بر جنبه‌های اخلاقی این طرح‌ها نیز تمرکز کردند. آنها به این موضوع اشاره داشتند که تهیه لیست سیاه از وبسایت‌ها، ارزش بنیادی حق آزادی بیان در قانون اساسی آمریکا را نقض می‌کند و همچنین استدلال می‌کردند که این دو قانون حتی نمی‌توانند هدف اولیه خود که جلوگیری از سرقت در اینترنت است را هم جامه عمل بپوشانند. برای اینکه متخلفین همیشه می‌توانند مانند نقض‌کنندگان حق مالکیت معنوی، تمام محدودیت‌های قوانین را دور بزنند. بالاتر از همه اینکه این طرح‌ها بر سانسور ارتباطات بیشتر تمرکز دارد تا بر حذف مواردی که حق مالکیت معنوی شامل آنها می‌شود.[27]
پیام اصلی فعالین به مردم این بود که اگر این طرح‌ها تصویب شود، اینترنت دستخوش تغییرات شدیدی خواهد شد که به گمان آنها خسارات زیادی خواهد داشت و کاربران اینترنت نیز از این ضربه مصون نیستند. در روز اعتصاب، ویکی‌پدیا به کاربرانش گفت: «دنیایی را تصور کنید که در آن دانش رایگان وجود ندارد» و نیز «این قوانین می‌توانند ضربات مرگباری بر اینترنت باز و آزاد بزنند». «رددیت» نوشت: «آنها می‌توانند چشم‌انداز اینترنت را به طور ریشه‌ای تغییر دهند. برای نوآوری محدودیت ایجاد نموده و وجود وبسایت‌هایی مانند رددیت را که در آن کاربران می‌توانند مطالب و نظرات خود را بگذارند، با خطر مواجه سازند». این پیام‌ها همراه با تماس مردم با نمایندگان‌شان در کنگره که به خواست کاربران صورت گرفت و امضای طومارعلیه طرح‌ها، اهمیت ویژه و حیاتی در این مبارزه داشتند.
فعالیت های فراگستر
تلاش آمریکایی‌ها برای توقف طرح‌ها، انظار بین‌المللی برای آزادی اینترنت را به خود جلب کرد. «موافقت‌نامه بین‌المللی علیه بدل‌سازی» نیز با نیتی مشابه و برای مبارزه با سرقت و کپی‌برداری تهیه شده بود. این موافقت‌نامه را ایالات متحده، ژاپن، کانادا و چند کشوراروپایی امضاء کرده بودند. منتقدین مدعی بودند که این موافقت‌نامه غیردموکراتیک است، چرا که توسط مقامات اروپایی و بدون مراحل قانون‌گذاری، مطرح شده و جایی برای تغییرات در آن منظور نشده است. آنها می‌گفتند این موافقت‌نامه، خدمات‌دهندگان اینترنتی را مسئول نقض قانون مالکیت معنوی می‌شناسد و نوعی پلیس غیر رسمی برای اینترنت تشکیل داده است.[28] اتحادیه اروپا هنوز این موافقت‌نامه را تصویب نکرده بود. فعالین اروپایی دورهم جمع شده و اعتراضات گسترده‌ای را سازمان دادند تا به قانون‌گذاران اتحادیه اروپا فشار بیاورند. آن گونه که یکی از رهبران معترضین می‌گفت: ما دیدیم که چگونه ترکیبی از اعتراض و فشار سیاسی سبب شد که طرح «توقف سرقت اینترنتی» رد شود.[29] پس از ماه‌ها اعتراض، اتحادیه اروپا با اکثریت قاطع آرا، موافقت‌نامه را رد کرد. یکی از نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا به یکی از فعالین گفت: اعتراض شما سبب پیروزی‌تان شد.[30]
اکنون برنامه‌ای برای ارائه مجدد طرح‌ها وجود ندارد، ولی تلاش زیادی برای کنترل جریان آزاد اطلاعات در اینترنت، در سطوح محلی و جهانی به عمل می‌آید. دسامبر ۲۰۱۲ در جلسه‌ای در آژانس ارتباطات سازمان ملل متحد، تعدادی از اعضاء پیشنهاد کردند دولت‌ها و یا سازمان‌های وابسته به دولت‌ها بتوانند با به کارگیری «امنیت» و یا سایر توجیهات، اقدام به وضع مقررات جدید و سانسور اینترنت نمایند.[31] گروهی متشکل از ۵۵ کشور تحت رهبری آمریکا پیشنهاد را امضاء نکردند ولی هشتاد و نه کشور دیگر آن را امضاء کردند و نشان دادند بسیاری از دولت‌ها می‌خواهند مقررات را افزایش داده و اینترنت را سانسور کنند.[32]
در جولای سال ۲۰۱۲، گروه‌هایی که کمپین علیه طرح‌ها را سازمان داده بودند، اقدام به تشکیل «اتحادیه دفاع از اینترنت» نمودند تا نیروهایی را که در کمپین قبلی شرکت داشتند، زیر یک چتر گردآورند و درآینده بسیج نیروها برای دفاع از آزادی اینترنت ساده‌تر باشد. آن گونه که یکی از موسسین «نبرد برای آینده» می‌گوید: «این نبردی برای قرن بیست و یکم است که در حقیقت هنوز برای همان حقوق اولیه مانند آزادی بیان و آزادی تجمع می‌جنگد و هدف از تشکیل این اتحادیه، درگیر کردن کاربران اینترنت در این مبارزه و پیروزی نهایی است».[33] تلاش‌ها برای کنترل و سانسور اطلاعات در اینترنت ادامه می‌یابد و موفقیت مبارزه علیه طرح‌های قانونی «توقف سرقت اینترنتی» و «حمایت از مالکیت معنوی»، قدرت سازماندهی مدنی در اینترنت را نشان داد. این نوع کمپین، میزان آگاهی مردم را بالا برده و الهام‌بخش مردم معمولی در دفاع از حقوق اولیه خود در اینترنت خواهد بود.
Learn More
News & Analysis
Franzen, Carl. “How the Web Killed SOPA and PIPA.” TPM Idea Lab. 20 Jan. 2012.
Harvey, Jason. “A technical examination of SOPA and PROTECT IP.” The Reddit Blog. 17 Jan. 2012.
Sengupta, Somini. “Big Victory on Internet Buoys Lobby.” The New York Times. 26 Jan. 2012.
“SOPA Timeline.” Fight for the Future. 2012.
Multimedia
Al Jazeera English. “Fault Lines: Controlling the Web.” 7 Aug. 2012.
Berkman Center for Internet & Society. “RB 196: The Rally Cry of SOPA.” 1 April 2012.
Fight for the Future. “PROTECT IP / SOPA Breaks the Internet.” 25 Oct. 2011.
Footnotes
[1] Franzen, Carl. “How the Web Killed SOPA and PIPA.” TPM Idea Lab. 20 Jan. 2012.
[2] Harvey, Jason. “A technical examination of SOPA and PROTECT IP.” The Reddit Blog. 17 Jan. 2012.
Zittrain, Jonathan, Kendra Albert, and Alicia Solow-Niederman. “A close look at SOPA.” The Future of the Internet and How to Stop It. 2 Dec. 2011.
[3] Benkler, Yochai. “SOPA/PIPA: A Case Study in Networked Discourse and Activism.” Personal Democracy Forum. 11 June 2012.
[4] Heald, Chris. “Why SOPA Is Dangerous.” Mashable. 17 Jan. 2012.
Masnick, Mike. “An Updated Analysis: Why SOPA & PIPA Are a Bad Idea, Dangerous & Unnecessary.” Techdirt. 18 Jan. 2012.
[5] Topolsky, Joshua. “SOPA and PIPA: The wrong tools to combat online piracy.” The Washington Post. 18 Jan. 2012.
[6] Dickinson, Boonsri. “The Largest Online Protest in History Started Here.” Business Insider. 19 Jan. 2012.
[7] Kincaid, Jason. “Tumblr Takes Fight Against SOPA Up a Notch, ‘Censors’ User Dashboards.” TechCrunch. 16 Nov. 2011.
[8] Dickinson.
[9] Kumparak, Greg. “GoDaddy No Longer Supports SOPA.” TechCrunch. 23 Dec. 2011.
[10] Gamet, Jeff. “GoDaddy SOPA Support Leads to Domain Exodus.” The Mac Observer. 26 Dec. 2011.
[11] McCullagh, Declan. “GoDaddy bows to boycott, now ‘opposes’ SOPA copyright bill.” CNET News. 29 Dec. 2011.
[12] Wortham, Jenna. “Public Outcry Over Antipiracy Bills Began as Grass-Roots Grumbling.” The New York Times. 19 Jan. 2012.
[13] Fitzpatrick, Alex. “Internet Users to Congress: We Hate SOPA.” Mashable. 19 Jan. 2012.
[14] Greenberg, Andy. “How Reddit’s Alexis Ohanian Became the Mayor of the Internet.” Forbes. 25 June 2012.
Ingraham, Nathan. “US Senate websites hit with technical difficulties following SOPA blackout.” The Verge. 18 Jan. 2012.
[15] Greenberg.
[16] Berkman Center for Internet & Society. “RB 196: The Rally Cry of SOPA.” 1 April 2012.
[17] Gross, Grant. “Who really was behind the SOPA protests?” Computerworld. 3 Feb. 2012.
[18] Downes, Larry. “Who Really Stopped SOPA, and Why?” Forbes. 25 Jan. 2012.
[19] Hill, Kashmir. “Reddit Co-Founder Alexis Ohanian’s Rosy Outlook on the Future of Politics.” Forbes. 2 Feb. 2012.
[20] ErnstFriedman, Jeffrey. “Sponsors of SOPA Act Pulled in 4 Times as Much in Contributions from Hollywood as from Silicon Valley.” MapLight. 19 Dec. 2011.
[21] Goldman, David. “Millions in SOPA lobbying bucks gone to waste.” CNNMoney. 27 Jan. 2012.
[22] “Exclusive: Chris Dodd warns of Hollywood backlash against Obama over anti-piracy bill.” Fox News. 19 Jan. 2012.
[23] Cieply, Michael and Edward Wyatt. “Dodd Calls for Hollywood and Silicon Valley to Meet.” The New York Times. 19 Jan. 2012.
[24] Fernandez, Jay A. “Sundance 2012: MPAA’s Chris Dodd Calls Piracy Defeat a ‘Watershed Event’.” Hollywood Reporter. 24 Jan. 2012.
[25] Cieply and Wyatt.
[26] Heald.
[27] Harvey.
[28] Pfanner, Eric. “European Parliament Rejects Anti-Piracy Treaty.” The New York Times. 4 July 2012.
[29] Plunkett, John. “Acta opposition grows as Pirate Party UK joins day of action.” The Guardian. 6 Feb. 2012.
[30] Bosch, Torie. “European Parliament’s Rejection of ACTA Demonstrates Again the Power of Digital Activism.” Slate. 4 July 2012.
[31] Shapiro, Gary. “Global Internet Users Need SOPA-PIPA Moment.” Forbes. 10 Oct. 2012.
[32] Khalil, Ali. “The UN Approved a Treaty Said to Let Governments Censor the Internet.” Business Insider. 14 Dec. 2012.
Thomson, Amy. “UN Telecom Treaty Approved Amid U.S. Web-Censorship Concerns.” Bloomberg. 14 Dec. 2012.
[33] Franzen, Carl. “Internet Defense League Forms to Fight Next SOPA and PIPA.” TPMIdeaLab. 19 July 2012.