«زبیده مطهری » زنی اهل پسکوه بلوچستان است که پس از فوت همسرش سرپرست خانوار شد و برای تامین امرار معاش خانواده‌اش تصمیم گرفت کارگاه سوزنی دوزی دایر کند. چندین زن دیگر نیز در کنار او کار می‌کردند. آیینه‌کاری و سوزن‌دوزی روی شال و پیراهن و دامن و… از عمده هنرهای آنها بود که از نسل‌های گذشته آموخته اند. زبیده از روزهای سختی می گوید که هر چه تلاش کرد نتوانست کارگاه را سرپانگه دارد: « بازار فروش نداشتیم؛ پسرم تولیدات را میبرد زاهدان؛ حتی مشهد و تهران، اما فروش نمی‌رفت؛ یکی دوسال اول بد نبود؛ بعد از آن نتوانستیم سرپا بمانیم؛ الان هشت ماه است که درِ کارگاه را تخته کرده‌ایم؛ کار، کاملا تعطیل شد.»