این‌ها کودکان ایرانند. تنها گناهشان این است که در منطقه‌ای محروم زاده شدند؛ دور از شادی کودکانه‌ای که هم‌سالانشان تجربه می‌کنند. روز را به شب می‌رسانند و شب را به روز تا کودکی خود را به دست باد بسپارند و بزرگ شوند. رویایشان را که فراموش کردند، پسران کولبری می‌کنند و دخترکان خانه را تمیز و نوزادشان را بزرگ می‌کنند.