کسی که بلاغت را نشناسد، با بلاغت و فصاحت از او سوء استفاده می کنند.
تاریخ سیاسی ایران (قدیم و جدید) نشان می دهد حکومت ها بر مشی دوگانه و متناقضی مردم را از یک سو وادار به انفعال و سکوت، و از سویی دیگر قانع به مشارکت و همسویی با قدرتی کرده اند که خود مردم نمی پسندند یا مردم احساس می کنند اصطلاحا دور خورده اند. در این جلسه، سعید سبزیان “مقدمه ای” می آورد با این مضمون که سیاست امروز در ایران بر محور احساسات منفی (نظیر نفرت، ترس و شرم) می گردد و عقل در شرایط بحرانی تابع احساسات قرار می گیرد. وی تاکید می کند که برای شهروند لازم است به مکانیسم های روانشناسی سیاسی آگاه شوند تا مغلوب شگردهای ایدئولوژیک قدرت نشوند و بر اساس آگاهی از لحظه های تاریخ سازی که اجتماع در معرض احساسات قرار می گیرد، تصمیم گیری های خود را با شناخت روان اجتماعی و فردی شکل بدهند، و به جای تصمیم گیری ناشی از ترمیم و تسلای احساسات، روحیه همگرایی و خرد جمعی را در خود تقویت کنند و دموکراسی را بر آن اساس شکل دهند. در بخش دوم این ویدیو، سبزیان، نظریه ی تازه ای را درباره اکتیویسم در حقوق مدنی مطرح می کند: وی بر مکانیسم هایی تمرکز می کند که معلولان را از مدار تحرک اجتماعی و سیاسی خارج کرده اند و با فقیرسازی و ناتوان سازی معلولان و انواع و اقسام شگردهای زبانی در گفتار روزمره مردم، در ادبیات، فیلم، تصمیمات مجلس شورای اسلامی و سخنرانی های سیاسی، تصویری منفی از معلولان ساخته اند و این بخش مهم و بزرگ از جامعه را از کارایی و نیروی بالقوه شان محروم می کنند. این ویدیو مقدمه ای است بر درس گفتارهای متعاقب آن.