در این جلسه با استفاده از تصاویر و گزارش‌ها بحث می‌کنیم که چگونه دسترسی یک مساله حقوق بشری است و چه قوانینی در ایران در این‌باره وجود دارد؟ چرا ایران درباره خیابان‌ها، ساخت مسکن، ساخت پارک‌ها، ساخت مدرسه و رستوران‌ها و دستشویی‌های عمومی و امثال آن‌ها معلولان را نادیده می‌گیرند. با بررسی دقیق توضیح می‌دهیم که عدم دسترسی حاصل نوعی ایدئولوژی است که به تبعیض درباره معلولان انجامیده است.
این جلسه به دانشجویان تعلیم داده می‌شود که چگونه باید راه‌ها، پیاده روها، ورودی ساختمان‌ها، پارکینگ‌ها، مجتمع‌های مسکونی، رستوران‌ها، بازارها، دستشویی‌های عمومی، دانشگاه‌ها، مدارس، داخل اتوبوس‌ها، و ایستگاه‌ها را با توجه به نیازهای معلولان بررسی کرد و مورد انتقاد قرار داد. راه‌حل‌های موجود هم شرح داده می‌شود.
همچنین موضوع دسترسی را به موارد گسترده‌تری بسط می‌دهیم و آن را در زمینه‌هایی مانند موارد زیر بررسی می‌کنیم:
امکان خواندن، امکان شنیدن، امکان گفت‌و‌گوی مستقیم یا تلفنی، امکان استفاده از ویلچر در اماکن و ساختمان‌ها، امکان رفت‌و‌آمد در ساختمان‌ها و مانند آن‌ها.
سپس به راه‌حل‌ها می‌پردازیم. برای این موضوع به نمونه‌هایی در آمریکا و کانادا اشاره می‌کنیم که چگونه دسترسی ساده‌تر شده است. در ادامه بحث می‌کنیم که ایران چه باید بکند.