«من اسماعیل گرامی کارگر بازنشسته کارخانه کارتن‌سازی که خواهان افزایش حقوق خود و دیگر بازنشستگان طبق قانون بوده و در تجمعات قانونی بازنشستگان شرکت کرده‌ام، با قوانین جمهوری اسلامی ایران مجرم شناخته شده و محکوم به ۴ سال حبس شده و هم اکنون در “زندان تهران بزرگ ” به سر می‌برم. در کجای دنیا یک فرد بازنشسته با ۶۶ سال سن و بیماری‌های صرع، پروستات، کمردرد و دندان‌دردهای پی در پی فقط به خاطر اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود و شرکت در تجمعات مجرم شناخته شده و به حبس محکوم می‌گردد؟ حکومت جمهوری اسلامی در حالی با یک بازنشسته چنین برخوردی می‌کند که ادعای رعایت حقوق بشرش گوش جهانیان را کر کرده است.»
این روایتی است که خود اسماعیل گرامی از چرایی بازداشت و مکان حبس خود ارائه داده است در نامه‌ای که دی ۱۴۰۰ از او منتشر شد.
اسماعیل گرامی از آن دست فعالان صنفی است که هیچ‌گاه برای حق و حقوق خود کوتاه نمی‌آید حتی اگر سن و سال او در حد و حدودی باشد که کسی از او انتظار فعالیت اجتماعی نداشته باشد.
نخستین بار در اسفند ۱۳۹۹ در تجمع بازنشستگان در تهران بازداشت شد و البته به فاصله یک روز آزاد شد؛ ولی هنوز فروردین ۱۴۰۰ به نیمه نرسیده بوده که ماموران دستگاه سرکوب به منزل او هجوم بردند و او را بازداشت کردند و به زندان اوین منتقل کردند.
در خبری که اتحادیه آزاد کارگران ایران درباره بازداشت او منتشر کرد تلویحی به این نکته اشاره شده است که بازداشت او به علت برنامه‌ریزی برای یک تجمع بوده است.
این متن خبری است که اتحادیه کارگران درباره بازداشت فروردین ۱۴۰۰ اسماعیل گرامی منتشر کرده است که حساسیت دستگاه سرکوب را نشان می‌دهد: «اسماعیل گرامی کارگر بازنشسته دیروز شنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ توسط ۵ مرد و یک زن در ساعت ۱۹ در منزل شخصی بازداشت و به شعبه‌ی ۲ بازپرسی اوین منتقل شد.»
در خبر این اتحادیه همچنین آمده بوده که بازداشت‌کنندگان حکم جلب همراه با بازرسی منزل در دست داشتند و لوازم شخصی اعضای خانواده از جمله ۵ دستگاه موبایل را با خود بردند. به گفته این اتحادیه ماموران دستگاه سرکوب خواستار لغو بیانیه تجمع امروز ۱۵ فروردین در جلوی ساختمان تامین اجتماعی بودند. ماموران برای آن‌که آقای گرامی را تحت آزار بیش‌تری قرار دهند به همسر ایشان اجازه ندادند که همراه او باشد.
اسماعیل گرامی را به زندان بسیار بدنام فشافویه موسوم به زندان تهران بزرگ منتقل کردند. پیش از این در آموزشکده توانا درباره این زندان که به جهنم مشهور است، نوشته بودیم که می‌توانید گزارش مربوط به آن را در این‌جا بخوانید.
در خرداد ۱۴۰۰ بود که به اسماعیل گرامی اتهامی همچون «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» بستند و بر این اساس علاوه بر شلاق و جریمه نقدی، او را به پنج سال حبس ناعادلانه محکوم کردند. در «دادگاه» تجدیدنظر این حکم تایید شد.
اسماعیل گرامی اکنون – تابستان ۱۴۰۱ – در حال گذراندن دوران حبس خود است. در بالا از بد بودن زندان فشافویه نوشتیم.
در نامه‌ای که در بالا اشاره شد و در قالب روایت بخشی از نامه‌ای که در دی ۱۴۰۰ از اسماعیل گرامی از زندان فشافویه منتشر شد، تایید این روایت را می‌بینیم.
اسماعیل گرامی می‌نویسد: «”زندان تهران بزرگ” که در آن محبوس هستم نمونه‌ای از زندان‌های ایران است که آب آشامیدنی ندارد و زندانی باید خود خریداری نماید. حتی از نظر مواد غذایی دارای کیفیت بسیار پایین است! که در مواردی زندانی خود مجبور به خرید مواد و طبخ آن است. در “زندان تهران بزرگ ” حتی آب گرم مناسب برای استحمام وجود ندارد. من اسماعیل گرامی صدایی از بازنشستگان بودم و از تمامی بازنشستگان، همکاران، دوستان، و آشنایان انتظار دارم صدای من باشند و این نامه را به هر زبانی که برایشان مقدور است ترجمه کرده و آن را برای سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف و همچنین سازمان حقوق بشر ارسال نمایند تا جهانیان بدانند که ادعای رعایت حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی دروغی بیش نیست.»