در اواسط دهه سی میلادی موسیقی جاز و رقص سوئینگ در میان جوانان آلمانی طرفداران بسیار یافته بود. آلمان که خود از تاریخی غنی از موسیقی و رقص برخوردار بود، قاعدتا نه تنها نباید شاهد چالشی در این زمینه می‌بود، بلکه می‌بایست ارزش موسیقی و هنر مدرن و متفاوت را به‌خوبی درمی‌یافت و حتی خود بر غنای آن می‌افزود. اما چنین رویکرد باز و پذیرایی در فضای آلمان آن دوران دشمنی سرسخت داشت: ایدئولوژی نازی.

نازی‌ها به غیر از تبلیغ وسیع سرسپردگی و ایمان به رهبری کاریزماتیک هیتلر و احترام به نمادها و مناسک خود، به‌شدت در تحقیر و تمسخر سایر فرهنگ‌ها – که از دید آنان پست‌تر از فرهنگ ژرمن تلقی می‌شد – می‌کوشیدند. اما این همه مسئله نبود. به نظر می‌رسد رابطه مشخصی میان تمرکز قدرت سیاسی در دست رهبران نازی و سرکوب آزادی‌های هنری وجود داشت. گرچه ممکن است در نگاه اول غیرمنطقی به نظر برسد، اما واقعیت این است حکومتی که ادعای اصلاح مسیر تاریخ بشریت را داشت، بخشی از توان خود را برای مقابله با جوانانی گذاشت که صرفا می‌خواستند به نحو خاصی برقصند.

در این پادکست با ما همراه باشید تا بشنویم که چرا ایدئولوژی نازی از رقص سوینگ متنفر بود؟

نسخه نوشتاری