درباره نگهداری یا تحویل وسایل شخصی افراد در زندان دو مسئله مهم است.
یک: آیا زندانی میتواند از سپردن وسایل خود به انبار زندان یا بازداشتگاه خودداری کند؟
پاسخ این است که بله. زندانی یا بازداشتی، این حق را دارد که از مسئولان پذیرش بخواهد که وسایلش را به یکی از بستگان یا آشنایان خود تحویل دهند. یا اینکه به صورت کتبی درخواست کند که وسایل همراهاش را به هزینه او با پست سفارشی یا به هر شکل ممکن دیگری، به محلی که خودش تعیین کند، بفرستند. در این صورت باید وسایل او را بستهبندی و لاک و مهر کنند، صورتجلسهای هم تنظیم کنند و مشخصات و محتویات بسته را در آن قید کنند. درستی این صورتجلسه هم باید با انگشتزدن توسط زندانی تائید شود، همینطور زندان و مسئول امور نگهبانی و انبارداری تائیدش کنند. بدیهی است که یک نسخه از این صورتجلسه باید در اختیار زندانی قرار بگیرد.
دو: شرایط نگهداری اشیاء قیمتی – مثل طلا و جواهرِ همراه زندانی – چگونه خواهد بود؟
اشیاء قیمتی، مثل طلا و جواهر، که زندانی صاحب آن است، باید در محلی غیر از زندان، مثل صندوق امانات یا توسط بانکها یا بخش خصوصی که با زندان طرف قرارداد باشد، نگهداری شود.
برای این کار، زندانی هم باید کتبا درخواست کند و هم هزینه آن را خودش بپردازد. در صورت درخواست زندانی و موافقت رئیس زندان، اشیاء قیمتی او به صندوق امانات یا بانک و موارد دیگر، سپرده میشود؛ اما یک شرط دیگر که رعایت آن الزامی است، این است که تحویل لوازم زندانی یا ارسال و نگهداری آنها در محلی غیر از زندان، قانوناً منعی نداشته باشد. برای مثال اشیاء قیمتی زندانی، اشیایی نباشد که حاصل از جرم ارتکابی او است. این شرایط، طبق ماده ۵۲ آئیننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور لازمالاجرا است.