در سری دوم از وبینارهای خانم بختیارنژاد در مورد خودسوزی زنان٬ از تبعات و پیامدهای انجام این اقدام در مناطق مختلف کشور سخن به میان می‌آورد و از وضعیت زنانی می‌گوید که اقدام به خودسوزی کرده و جان خود را از دست نداده و اکنون باید از پیامدهای آن رنج ببرند و با آن زندگی کنند. پس از خودکشی٬ افسردگی بیشتر شده و بیماران در جریان درمان ناامید بوده و برای بهبود خود همکاری نمی‌کنند. از طرفی٬ بیمارستان‌ها هم فاقد تیم روانشناسی و روانپزشکی برای معالجه روحی این افراد هستند. در این جلسه استان‌هایی که بیشترین آمار خودسوزی زنان را دارند برشمرده شده و به این نکته اشاره می‌شود که آمارهای در دسترس آمارهای رسمی است که از آمارهای واقعی فاصله دارند. در این مناطق طلاق امری مذموم تلقی شده و جامعه زنان را وادار به تحمل شرایط سخت و خشونت‌آمیز می‌کند. جامعه در برابر این زنان مسئولیت دارد؛ جامعه‌ای که خودسوزی در آن به یک سنت تبدیل شده است. تاجایی که کودکان آن را از بزرگترهایشان یاد می‌گیرند و تقلید می‌کنند. برای بهبود شرایط باید نهادهای زیادی در کنار نهاد خانواده دست به دست هم دهند و برای مساعدتر شدن شرایط بکوشند.
پروین بختیارنژاد٬ پژوهشگر٬ روزنامه‌نگار٬ نویسنده و از کنشگران پرسابقه جنبش زنان است. در سری اول از وبینارهای...